tag:blogger.com,1999:blog-1899429280233562862024-02-21T11:11:31.715+01:00Weerbaar AntwerpenPeter Veltmanshttp://www.blogger.com/profile/05368182881163231082noreply@blogger.comBlogger15125tag:blogger.com,1999:blog-189942928023356286.post-27738497331808439702023-10-25T15:12:00.003+02:002023-10-30T16:46:31.612+01:00<h1 class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; text-align: left;">
Gentrificatie: Fijne buurten en thuishavens onder het zwaard van
Damocles</h1>
<p align="left" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p align="left" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
De Antwerpse Wolstraat is de slagader van een fijne buurt.
Kunstgalerijen, antiekzaken, boekhandels, boetieks, markante kroegen
en restaurants trekken er jong en oud. Bewoners vinden het goed
toeven in dit historisch centrum van de stad. Goed nieuws dus als
deze straat, samen met andere in de omgeving, omgevormd wordt tot een
heus woonerf. Alleen, tegen welke prijs?</p><p align="left" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;"> </p>
<p align="left" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
</p>
<h3 class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; text-align: left;">Bonte
verzameling kunstenaars <br /></h3><p align="left" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;"> Op huisnummer 31 bevindt zich het voormalige godshuis Somers. In 1969
werd dit uitgestrekte pand het hoofdkwartier van een bonte
verzameling kunstenaars. Helemaal in de geest van het legendarische
‘Mei ‘68’ bestieren ze er sindsdien hun werk en leven
collectief. Het pand – eigenlijk een ratjetoe van verschillende
huizen rond een grote binnentuin – bood plaats aan woongelegenheden
en ateliers voor de beoefenaars van uiteenlopende kunsten.
Kunstenaars Marcel De Cleer en Frieda Kuterna wonen en werken er.
Destijds inwonende Oscar-winnares Nicole Van Goethem maakte er haar
tekeningen en animatiefilms. De alom gewaardeerde vertaalster Monique
Nagielkopf werkte er jarenlang aan haar vertalingen van het werk van
schrijvers als David Van Reybrouck, Josse De Pauw, Arne Sierens, Jeroen Olyslaegers
en talloze anderen. Zanger Ferre Grignard repeteerde er.
Modeontwerper Ann Salens naaide er. All-rounder Denis Typhus woonde
er tot voor kort, maakte er zijn eerste werken en ontwikkelde er
samen met Vaast Colson en Peter Fengler de kunstruimte Pinkie Bowtie.
Oudste bewoner en drijvende kracht achter het kunstenaarscollectief
Ercola Jean-Claude Block ontving en ontvangt er telkens weer nieuwe
generaties, waaronder Meriton Maloku en vele, vele anderen...</p>
<p align="left" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;"><style type="text/css">p { color: #000000; line-height: 115%; text-align: left; orphans: 2; widows: 2; margin-bottom: 0.25cm; direction: ltr; background: transparent }p.western { font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; so-language: nl-BE }p.cjk { font-family: "Noto Serif CJK SC"; font-size: 12pt; so-language: zh-CN }p.ctl { font-family: "Lohit Devanagari"; font-size: 12pt; so-language: hi-IN }a:link { color: #000080; text-decoration: underline }</style></p><p align="left" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;"> </p><h3 class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; text-align: left;">Ercola <br /></h3>
<p align="left" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p align="left" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
Het ‘Experimental Research Center of Liberal Arts’ of ‘Ercola’,
zoals deze gemeenschap algemeen bekend staat, vierde in 2019 haar
vijftigjarig bestaan. Deze heuglijke gebeurtenis gaf aanleiding tot
een lijvig boek en een gesmaakte tentoonstelling in het MUHKA – het
Antwerpse museum voor hedendaagse beeldende kunst, film en
beeldcultuur. Helaas werd de feestvreugde toen al getemperd door een
dreigend zwaard van Damocles; het zwaard van de sociale verdringing. </p><p align="left" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;"> </p><h3 class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; text-align: left;">Sociaal verhuurde
appartementen </h3>
<p align="left" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p align="left" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
Op huisnummer 27 bevindt zich dan weer een gerestaureerd pand, waarin
op het gelijkvloers twee winkels gevestigd zijn, terwijl het bij de
erboven liggende verdiepingen gaat om sociaal verhuurde
appartementen. Ook deze bewoners worden geconfronteerd met hetzelfde
zwaard van Damocles.</p><p align="left" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;"> </p><h3 class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; text-align: left;">Van OCMW naar AG Vespa <br /></h3>
<p align="left" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p align="left" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
Zowel het Ercola-collectief als de sociale huurders hebben het
Antwerpse OCMW als huisbaas. De onderlinge relatie liep lange tijd
goed. Zo werd het huurcontract met Ercola om de drie jaar
probleemloos verlengd. Enkele jaren geleden werd het patrimonium van
het Antwerpse OCMW, net als dat van de stad Antwerpen zelf, echter
ondergebracht bij AG Vespa – het verzelfstandigde
vastgoedagentschap van stad en OCMW. Als bewoners en gebruikers van
dit patrimonium tot overeenstemming trachten te komen met het
agentschap blijkt dit in de praktijk vrij moeilijk. AG Vespa
verklaart eigenlijk steevast dat haar handen ‘politiek gebonden’
zijn. Dat blijkt ook uit de feiten.</p><p align="left" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
</p><h3 class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; text-align: left;">
<span style="font-size: medium;"><b>Legaat</b></span></h3>
<p align="left" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
Op het adres Wolstraat 31 was oorspronkelijk de vestiging van het
‘Gesticht L.J.J. Somers’. Tot het einde van de negentiende eeuw
was dit pand (samen met nummer 27) eigendom van Louis Jean Joseph
Somers, wiens naam dus nog steeds op de gevel staat. Deze Antwerpse
koopman liet een testament na waarin is opgenomen dat hij de twee
panden in de Antwerpse Wolstraat (nummers 27 en 31) nalaat aan de
rechtsvoorgangers van het Antwerpse OCMW. Belangrijke voorwaarde is
dat de huizen “'altijd een liefdadig doel” moeten dienen en
daardoor hun sociale functie moeten behouden. Zoals <a href="https://www.apache.be/2023/10/20/stad-wil-kunstenaars-ercola-na-vijftig-jaar-uit-vrijhaven-antwerpen-ocmw">de
website Apache</a> schrijft “waren de gebouwen (lange tijd)
ingericht als godshuis, een plek waar armen, zieken en ouderen werden
verzorgd. In 1973 nam de groep jonge kunstenaars van vzw Ercola
(Experimental Research Center of Liberal Arts) met toestemming van
het OCMW zijn intrek in de Wolstraat 31.” In de daaropvolgende
quasi 50 jaar werd er zo goed als niets ondernomen door de eigenaar
(het OCMW, noch AG Vespa) om het pand te onderhouden. Vandaag wordt
door diezelfde eigenaar zelfs het liefdadigheidsbeding met gezwinde
spoed onder de mat geveegd.</p><p align="left" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;"> </p><h3 class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; text-align: left;">Verloedering? <br /></h3>
<p align="left" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p align="left" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
In 2019 stelde toenmalig schepen voor wonen Fons Duchateau (N-VA) dat
“men heeft vastgesteld dat de woning op nummer 31 onveilig is en
niet meer bewoond kan worden. Het pand is helemaal uitgeleefd,
voldoet onder andere niet meer aan de brandveiligheidsnormen en moet
volledig gerenoveerd worden.” De vraag of, hoe en wanneer de
restauratiewerken gepland worden, kan tot op heden niet beantwoord
worden. Dat er nood is aan renovatie betwist niemand. Alleen: waarom
heeft AG Vespa de toestand al die tijd laten verloederen?</p><p align="left" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;"> </p><h3 class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; text-align: left;">Drie jaar verder <br /></h3>
<p align="left" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p align="left" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
Ondertussen zijn we drie jaar verder. Sommige leden van het
Ercola-collectief beslisten het zekere voor het onzekere te nemen,
door te verhuizen. Anderen verkozen zo lang mogelijk te blijven. De
kunstateliers blijven wel nog in gebruik. Vraag is voor hoelang nog?</p><p align="left" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;"> </p><h3 class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; text-align: left;">Woonerf en hakbijl <br /></h3>
<p align="left" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p align="left" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
In uitvoering van het Antwerpse bestuursakkoord tussen N-VA, Vooruit
en OpenVLD werden onlangs de werken opgestart om de gehele Wolstraat
(samen met de Korte Nieuwstraat en de Eiermarkt) om te vormen tot
woonerf. Tegelijk kreeg het Ercola-collectief te horen nog maximaal
een jaar in het pand te kunnen blijven. Daarna valt onherroepelijk de
hakbijl – het zwaard van Damocles. Hetzelfde geldt voor de bewoners
van de sociale huurappartementen in huisnummer 27. </p><p align="left" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;"> </p><h3 class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; text-align: left;">Renovatie maakt duurder <br /></h3>
<p align="left" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p align="left" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
Deze omvorming tot woonerf zal ongetwijfeld de vastgoedprijzen van er
gelegen panden in waarde doen toenemen. De kans voor bewoners en
gebruikers om na de daadwerkelijke realisatie van het woonerf en de
renovatie van de gebouwen tegen dezelfde voorwaarden terug te kunnen
keren naar hun historische pand is daardoor zo goed als onbestaande.
“Het is inderdaad een mogelijke uitkomst dat het pand na renovatie
duurder op de markt zal worden gebracht”, bevestigde Duchateau in
2019 aan de Gazet van Antwerpen. </p><p align="left" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;"> </p><h3 class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; text-align: left;">Gentrificatie <br /></h3>
<p align="left" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p align="left" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
Dit alles illustreert de door het stadsbestuur gemaakte keuze tot
gentrificatie. Volgens Wikipedia is gentrificatie “een proces van
opwaardering van een buurt of stadsdeel op sociaal, cultureel en
economisch gebied, het aantrekken van kapitaalkrachtige nieuwe
bewoners/gebruikers en de daarmee gepaard gaande verdrijving van de
lagere klassen uit het stadsdeel. De opwaardering gaat gepaard met
een stijging van de prijzen voor onroerend goed en de huurprijzen.”
Dat is precies wat zich in de Wolstraat aan het afspelen is.</p><p align="left" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;"> </p><h3 class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; text-align: left;">Steevast in het nadeel van huurders <br /></h3>
<p align="left" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p align="left" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
Overigens zijn niet alleen bewoners en gebruikers van de panden in de
Wolstraat hier slachtoffer van. Hetzelfde fenomeen doet zich
bijvoorbeeld ook voor bij ‘Onder Stroom’, “<span style="font-weight: normal;">een
thuishaven voor velen, waar creatieve vrijbuiters werken, creëren en
verbinden.” Ook bij dit tijdelijk initiatief gaat het om een oud en
slecht geïsoleerd pand, beheerd door AG Vespa, waarvan de huur
onlangs werd opgezegd. ‘Onder Stroom’ meent dat “het legale
stelsel voor huurcontracten van tijdelijke invulling totaal in het
nadeel is van de huurder.” Ook hier gelden de ijzeren wetten van de
gentrificatie..</span></p><p align="left" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-weight: normal;"> </span></p><h3 class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; text-align: left;">Politieke en sociale moed? <br /></h3>
<p align="left" class="western" style="font-weight: normal; line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p align="left" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-weight: normal;">Het is niet nodig gekant te zijn
</span><span style="font-weight: normal;">tegen renovatie of
opwaardering </span><span style="font-weight: normal;">op zich</span><span style="font-weight: normal;">.
Wel </span><span style="font-weight: normal;">is het nodig gekant te
zijn </span><span style="font-weight: normal;">tegen sociale
verdringing, zoals die gepaard gaat met </span><span style="font-weight: normal;">dit
proces van</span><span style="font-weight: normal;"> gentrificatie.
</span><span style="font-weight: normal;">D</span><span style="font-weight: normal;">eze
</span><span style="font-weight: normal;">vorm van sociale</span><span style="font-weight: normal;">
verdringing </span><span style="font-weight: normal;">is namelijk </span><span style="font-weight: normal;">geen
onvermijdelijke natuurwet. </span><span style="font-weight: normal;">E</span><span style="font-weight: normal;">en
warmere aanpak </span><span style="font-weight: normal;">is absoluut
</span><span style="font-weight: normal;">mogelijk </span><span style="font-weight: normal;">en
gewenst</span><span style="font-weight: normal;">. Een aanpak die
blijk geeft van respect voor de historische continuïteit voor
bewoners van fijne buurten (zoals de Wolstraat en omgeving), </span><span style="font-weight: normal;">net
als</span><span style="font-weight: normal;"> voor thuishavens voor
creatieve vrijbuiters (zoals Ercola en ‘Onder Stroom’). Er is nog
tijd om dit onzalige tij te keren. Het enige wat ontbreekt is een
stevige dosis politieke en sociale moed. </span><span style="font-weight: normal;">H</span><span style="font-weight: normal;">et
stadsbestuur </span><span style="font-weight: normal;">dient
</span><span style="font-weight: normal;">onverwijld te kiezen voor
zulke moed!</span></p><p align="left" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-weight: normal;"> </span></p><p align="left" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
</p><h3 class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; text-align: left;">
<span style="font-size: medium;"><b>*Under Siege*</b></span></h3>
<p align="left" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-weight: normal;">In afwachting van dergelijke keuze
blijven bewoners en gebruikers van het pand Wolstraat 31 gelukkig wel
niet bij de pakken zitten. </span><span style="font-weight: normal;">Onder
de noemer ‘Ercola VZW *Under Siege*’ organiseren zij zich volop.
Allereerst – zoals het kunstenaars past – met een
tentoonstelling, die zal doorgaan op de adressen Wolstraat 31, 34 en
39, vanaf donderdag 2 november (17u) tot en met 12 november 2023
(telkens van 11 tot 18u).</span></p><p align="left" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-weight: normal;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-weight: normal;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCLKe2SyZkFAka8UQucfADwrtpon5_x6mVV8Bpw-dT48csdLgAd5JaDtEMRpawbEQprwdGAP1oCd27BBFn3Fuvrf_h1jw3Ju8BeMNtIkua2Y86jmJ6fiPpgSSe7GCHhlpTp3d_7OVv8CNmLBHcCKYvixaKuEFiY9eyi-Uvs_iqLg8vvHsphSWheeyST9c/s1080/Ercola_Expo_2023.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1080" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCLKe2SyZkFAka8UQucfADwrtpon5_x6mVV8Bpw-dT48csdLgAd5JaDtEMRpawbEQprwdGAP1oCd27BBFn3Fuvrf_h1jw3Ju8BeMNtIkua2Y86jmJ6fiPpgSSe7GCHhlpTp3d_7OVv8CNmLBHcCKYvixaKuEFiY9eyi-Uvs_iqLg8vvHsphSWheeyST9c/s320/Ercola_Expo_2023.jpg" width="320" /></a></span></div><span style="font-weight: normal;"><br /> </span><p></p><p align="left" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-weight: normal;">De
‘ercolieters’ publiceren ook een blog, dat je kan raadplegen via
deze link: <a href="https://ercolavzw.blogspot.com/">https://ercolavzw.blogspot.com/</a> </span>
</p><p align="left" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-weight: normal;">Ook op Facebook kan je hen
terugvinden: <a href="https://www.facebook.com/groups/151770084280657/">https://www.facebook.com/groups/151770084280657/</a>
</span>
</p>
<p align="left" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;"><style type="text/css">p { color: #000000; line-height: 115%; text-align: left; orphans: 2; widows: 2; margin-bottom: 0.25cm; direction: ltr; background: transparent }p.western { font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; so-language: nl-BE }p.cjk { font-family: "Noto Serif CJK SC"; font-size: 12pt; so-language: zh-CN }p.ctl { font-family: "Lohit Devanagari"; font-size: 12pt; so-language: hi-IN }a:link { color: #000080; text-decoration: underline }</style></p><p align="left" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-weight: normal;">
</span>
</p>
<p align="left" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
</p>
<h3 class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm; text-align: left;">
<span style="font-size: medium;"><b>Oproep tot vorming
actiecomité</b></span></h3>
<p align="left" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p align="left" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-weight: normal;">Ook voormalig gemeenteraadslid
Johan Bijttebier liet van zich horen, met een oproep tot vorming van
een actiecomité:</span></p>
<p align="left" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p align="left" class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<i>“<span style="font-weight: normal;">"Het centrum van de
Antwerpse binnenstad lijkt stilaan te veranderen in een bordkartonnen
decor, een persiflage van het verleden en een karikatuur van
zichzelf. Het sociaal weefsel van de stad wordt aan flarden
gescheurd, er ontstaat een monofunctionele zone voor kantoren,
uitgangshoreca en winkels." </span>Aldus beschreef journalist
Georges Timmerman de toestand van A in zijn boek uit 1994 , ‘De
Uitverkoop van Antwerpen’. Boek dat nog niets van actualiteit heeft
verloren.
</i></p>
<p class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;"><i>Het
kapen van de binnenstad door de oligarchen van de immobiliën gaat
onverminderd door.
</i></p>
<p class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;"><i>De
stadsfeestzaal, de Handelsbeurs, het operacafé Gustav, het
14de-eeuwse klooster en ziekenhuiscomplex Elzenveld, de mislukte
privatisering van de doorgangsweg aan de Botanic Hotel, ...</i></p>
<p class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;"><i>Het
Maagdenhuis in 2O24 in privéhanden?
</i></p>
<p class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;"><i>Zal
het stadstheater ontsnappen aan de greed van de immobiliën om op
deze populaire locatie… peperdure appartementen neer te plempen?
</i></p>
<p class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;"><i>Ondertussen
wordt het hart van alternatief Antwerpen midscheeps getroffen :
Ercola !
</i></p>
<p class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;"><i>Men
treft ons in de ziel. en het hart.</i></p>
<p class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;"><i>Er
zijn grenzen aan de hebzucht en de greed.</i></p>
<p class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;"><i>Er
moet plaats zijn voor de ganse gemeenschap en de kunstenaars, die
daar wonen.
</i></p>
<p class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;"><i>Deze
maal is de grens van het bouw-fatsoen overtreden.
</i></p>
<p class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;"><i>Wij
zijn geen masochisten. Wij gaan de strijd aan.
</i></p>
<p class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;"><i>Ik
roep op tot de stichting van een breed gedragen actiecomité van alle
strekkingen in de stad om Ercola te redden en te eisen dat het
stadsbestuur of de verantwoordelijke schepen de juridische afspraken
respecteert. Wij vragen bij dezen aan alle leden van de Antwerpse
Gemeenteraad in de meerderheid en de oppositie om stelling in te
nemen. Wij vragen hen niet toe te staan dat dit doorgaat en wij
zullen hen publiekelijk en in persoon uitnodigen hun standpunt als
vertegenwoordiger van de stad mede te delen. De uitverkoop van
Antwerpen moet nu stoppen. Het voorbestaan van Ercola is een
duidelijk signaal aan de geldzucht van promotoren. Wij leven hier
ook. Daarom herhaal ik bij dezen, soeverein, in eigen naam maar in
het volste vertrouwen, tot oprichting van een comité tot behoud van
Ercola.” </i></p><p class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;"><b>Met plezier sluit ik mij aan bij deze oproep. Jij ook? Stuur dan een mail naar: </b></p><p class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;"><b><a href="mailto:stopuitverkoopantwerpen@gmail.com">stopuitverkoopantwerpen@gmail.com</a> </b></p><p class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;"><b>Bedankt alvast!<br /></b></p><p><style type="text/css">p { color: #000000; line-height: 115%; text-align: left; orphans: 2; widows: 2; margin-bottom: 0.25cm; direction: ltr; background: transparent }p.western { font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; so-language: nl-BE }p.cjk { font-family: "Noto Serif CJK SC"; font-size: 12pt; so-language: zh-CN }p.ctl { font-family: "Lohit Devanagari"; font-size: 12pt; so-language: hi-IN }a:link { color: #000080; text-decoration: underline }</style></p><div id="sconnect-is-installed" style="display: none;">2.14.0.0</div><div id="sconnect-is-installed" style="display: none;">2.14.0.0</div><div id="sconnect-is-installed" style="display: none;">2.14.0.0</div><div id="sconnect-is-installed" style="display: none;">2.14.0.0</div>Peter Veltmanshttp://www.blogger.com/profile/05368182881163231082noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-189942928023356286.post-14777164220110879782019-05-22T16:03:00.000+02:002019-05-22T17:17:46.875+02:00<b>Parlementsverkiezingen 2019</b><br />
<br />
<h1>
<i>“De meest radicaal-linkse kandidaat op welke lijst dan ook!”</i></h1>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhn-M7EDO_TFfDhMdk2j7L_pqzdLWDE_JNqZnPaq89JyNXgcVJA0Oy3SceK-FSx6JqX9vfYV_8mDxcqbpXcQ6vbPQigNoODPbM7rZ3SgmsgP2zRr9oJFozH9WoJun4wB4lN647i6Ih3zmk/s1600/Campagne_Affiche.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="857" data-original-width="598" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhn-M7EDO_TFfDhMdk2j7L_pqzdLWDE_JNqZnPaq89JyNXgcVJA0Oy3SceK-FSx6JqX9vfYV_8mDxcqbpXcQ6vbPQigNoODPbM7rZ3SgmsgP2zRr9oJFozH9WoJun4wB4lN647i6Ih3zmk/s320/Campagne_Affiche.png" width="223" /></a></div>
<br />
Bij de verkiezingen op 26 mei ben ik, Peter Veltmans, opnieuw kandidaat. Je kan me vinden als 6de opvolger op de PVDA-lijst voor het federale parlement in de provincie Antwerpen. Op die plaats sta ik als verruimingskandidaat van <a href="http://www.sap-rood.org/" target="_blank">SAP – Antikapitalisten</a>. Samen met kameraden en vrienden verdelen we <a href="https://www.sap-rood.org/wp-content/uploads/2019/04/Flyer_Peter_Veltmans_SAP_Verkiezingen_2019_SCREEN.pdf" target="_blank">een bescheiden folder</a> met inhoudelijke standpunten en een affiche. Tijdens de campagne mocht ik al veel bemoedigende woorden horen (wat mij en mijn kameraden uiteraard plezier doet). Soms zijn er echter ook vragen, al dan niet met gefronste wenkbrauwen. Dat was bijvoorbeeld het geval na de publicatie in de krant De Standaard van een groot artikel, waarin werd opgemerkt dat de PVDA in haar campagne niet meer spreekt over de klassenstrijd. <i>Jij bent toch een radicale antikapitalist? Wat sta je dan te doen op een PVDA-lijst met een al bij al gematigd programma?</i> Hieronder een poging om op dergelijke vragen te antwoorden.<br />
<br />
<b>Politiek akkoord</b><br />
<br />
Begin dit jaar werd er een politiek akkoord gesloten tussen nationale verantwoordelijken van de PVDA en van SAP – Antikapitalisten. Krachtens dit akkoord kon SAP – Antikapitalisten kandidaten voordragen voor de lijsten van de PVDA in Vlaanderen. Het gaat daarbij om verruimingskandidaten. Dat betekent dat deze kandidaten hun eigen campagne voeren, met eigen materiaal en – uiteraard – ook met eigen, inhoudelijke voorstellen. <br />
<br />
<b>Antikapitalistische opvattingen</b><br />
<br />
Dat is dus de reden waarom ik in de provincie Antwerpen opkom als verruimingskandidaat op de PVDA-lijst voor het federale parlement, met een eigen programma. Dit programma is opgebouwd vanuit antikapitalistische opvattingen. In die zin gaat het (soms veel) verder dan het programma dat de PVDA zelf verdedigt in deze campagne. Het is daarom dat de Antwerpse vrije zender Radio Centraal mij recent vernoemde als <i>"de meest radicaal-linkse kandidaat op welke lijst dan ook"</i>. Maar hoe ziet dat programma er precies uit? En wat maakt het dan zo ‘radicaal’?<br />
<b><br />
Een beter leven voor iedereen</b><br />
<br />
Het programma dat ik verdedig is opgebouwd uit meerdere lagen of treden. Het vertrekt van de laag of trede van de directe, persoonsgebonden belangen van de werkende mensen. Dat zijn om zo te zeggen de onmiddellijke eisen, die er op gericht zijn een beter leven te bekomen voor iedereen. Denk daarbij aan arbeidsduurverkorting, gelijk loon voor gelijk werk, het schrappen van de wet op de loonblokkering, het instellen van een minimumloon van 14 € bruto per uur, een minimaal pensioen van 1500 € netto per maand en het schrappen van de verhoging naar 67 jaar van de pensioenleeftijd.<br />
<br />
<b>Meer sociale zekerheid</b><br />
<br />
Vervolgens gaan we een trapje hoger, naar de meer collectieve belangen van de werkende bevolking. Die collectieve belangen hangen meer bepaald samen met de sociale zekerheid en de openbare diensten. Een centrale kwestie is bijvoorbeeld de onderfinanciering van de sociale zekerheid. Die onderfinanciering is met name het gevolg van de tsunami aan cadeaus die de patroons de afgelopen jaren mochten ontvangen onder de vorm van zogenaamde ‘lastenverlagingen’. De patroons doen het voorkomen alsof die patronale lasten (die zij moeten doorstorten naar de sociale zekerheid) een soort van belasting zijn, die zij zelf moeten ophoesten. Dat is echter niet het geval. De ‘patronale lasten’ vormen eigenlijk een deel van het loon van de werknemers; een gecollectiviseerd loon, zeg maar. Dankzij de aan de patroons toegekende lastenverlagingen wordt dat deel van het arbeidsloon niet meer uitgekeerd aan de sociale zekerheid. De patroons steken dat deel van het loon van hun werknemers gewoon… in eigen zak! Eigenlijk gaat het om pure diefstal. Niet alleen zorgt dit voor dalende inkomsten voor de sociale zekerheid (en daarmee ook voor nieuwe besparingen en aanvallen op werklozen, zieken en gepensioneerden). Het zorgt er vooral voor dat de winsten van de bedrijven en aandeelhouders erdoor verhoogd worden, ten nadele van de werknemers. De (liberale) econoom Paul De Grauwe noemt dit dan ook terecht: een verdere herverdeling ten voordele van de kapitaalbezitters. <br />
<br />
<b>Investeren in betere openbare diensten</b><br />
<br />
Maar er is meer. Want tegelijk is er een wereldwijde race to the bottom aan de gang op het vlak van de belastingen aan de overheid die bedrijven moeten betalen onder de vorm van vennootschapsbelastingen. Overal worden die vennootschapsbelastingen verlaagd. Ook in België moeten bedrijven niet langer + 34% vennootschapsbelasting betalen, maar slechts 18%. Een voornemen dat overigens niet eens voorkwam in het regeerprogramma! Officieel zou deze verlaging budgetneutraal zijn, enerzijds door het schrappen van allerlei fiscale gunstregimes en anderzijds door het efficiënter maken van de openbare diensten. Van het schrappen van fiscale gunstregimes is niet veel in huis gekomen. Het efficiënter maken van de openbare diensten betekende dan weer vooral het doorvoeren van besparingen. Dat is de ware reden waarom zoveel openbare diensten steeds minder goed zijn in het verzekeren van hun dienstverlening. Als er slecht openbaar vervoer is, dan komt dat vooral door de eindeloze reeks besparingen die doorgevoerd werden bij De Lijn en bij het spoor. Als gedetineerden in mensonwaardige omstandigheden worden gevangen gehouden, dan is dat niet de schuld van stakende cipiers, maar wel van de aanhoudende besparingen. We moeten dan ook precies het omgekeerde doen: de verlaging van de vennootschapsbelasting ongedaan maken en opnieuw massaal investeren in de openbare diensten.<br />
<b><br />
Versterk de democratie</b><br />
<br />
De derde laag of trede van mijn programma betreft de democratische rechten en vrijheden. Deze staan overal in de wereld onder druk – onder meer ten gevolge van autoritaire ‘illiberale’ leiders als Poetin in Rusland, Duterte in de Filipijnen, Orban in Hongarije, Kacscinsky in Polen en Trump in Amerika. Ook in België staan de vrijheden onder druk. De Liberalen (?) van OpenVLD willen bijvoorbeeld een voorwoord (‘preambule’) toevoegen aan de Grondwet. Zogenaamd om meer nadruk te kunnen leggen op ‘onze’ ‘normen en waarden’. In werkelijkheid willen ze vooral de grondwettelijk gewaarborgde vrijheid van godsdienst en van godsdienstbeleving (!) beperken. Ze spelen daarmee in op de ongemakkelijke houding van sommige lagen van de publieke opinie ten aanzien van de Islam. Tegelijk versterken ze zo de aanhoudende islamofobe campagnes van rechts en uiterst-rechts. Vooral echter vergeten deze ‘liberalen’ dat de vrijheid van meningsuiting letterlijk voortgekomen is uit de bescherming van de vrijheid van godsdienstbeleving. Precies in de Lage Landen (waaronder ook België), met een lange en bloedige geschiedenis van godsdienstoorlogen, zouden we ons daar maar beter goed bewust van zijn. <br />
<br />
<b>Bescherm de vrijheden</b><br />
<br />
Andere uitingen van de druk die uitgeoefend wordt op democratische rechten en vrijheden zijn het verplicht doen opnemen van een vingerafdruk op de identiteitskaart, het mogelijk maken van niet vooraf door een rechter toegestane huiszoekingen, het systematisch organiseren van razzia’s in een klopjacht op mensen zonder papieren en het opleggen van kledingvoorschriften aan personeelsleden van openbare diensten. Tegelijk blijven de verkozenen des volks in veel gevallen zo goed als onaantastbaar. Als zij zich niet houden aan het programma waarop ze verkozen werden, kunnen ze ongestoord verder genieten van hun niet onaanzienlijke voordelen. In het programma dat ik verdedig wordt bepleit de aanvallen op de democratische rechten en vrijheden ongedaan te maken en/of te blokkeren en tegelijk ook om een afzetbaarheidsprocedure in te voeren voor verkozenen die zich niet houden aan hun eigen beloften.<br />
<br />
<b>Red het klimaat</b><br />
<br />
De vierde laag of trede in mijn programma draait rond de uitdaging van de ecologische en klimaatcrisis. In de eerste plaats dient de productie van nutteloze en schadelijke producten – in de eerste plaats de productie van wapens! – verboden te worden. Ook het bewust produceren van te snel verslijtbare goederen dient verboden te worden. Daarnaast is het duidelijk dat woningen en gebouwen zoveel en zo goed mogelijk geïsoleerd moeten worden, zodat het energieverbruik ervan drastisch kan dalen. Het kan echter niet zo zijn dat de bewoners en/f de gebruikers van gebouwen zelf moeten opdraaien voor de kosten ervan! Evenmin mag dit een zoveelste melkkoe worden voor private bedrijven. Daarom stel ik voor dat er openbare bedrijven worden opgericht voor isolatie en renovatie van woningen en gebouwen. Dankzij de hierboven vermelde herfinanciering van de openbare diensten kan er eindelijk ook gewerkt worden aan de uitbouw van degelijk en gratis openbaar vervoer, zodat de verkeerscongestie en de ermee samenhangende luchtvervuiling kan verminderd worden. De samenleving kan niet verder blijven teren op fossiele brandstoffen. Deze energieomslag overlaten aan de mechanismen van de zogenaamde ‘vrije’ markt zal ons daarbij niet helpen. Er moet integendeel worden ingezet op een snelle, planmatige overgang naar 100% hernieuwbare energie. Daartoe moeten we niet meer inzetten op levensgevaarlijke kerncentrales, maar wel op de onteigening en socialisering van de energiesector. <br />
<br />
<b>Voor een krachtig verzet</b><br />
<br />
Dit programma zal nooit verwerkelijkt kunnen worden door louter te rekenen op gunstige verkiezingsuitslagen. Daarvoor zijn de machten en krachten die het vandaag voor het zeggen hebben veel te machtig. Er is dan ook nood aan een machtige strijdbeweging om op te komen voor deze eisen. In de opbouw van zo’n strijdbeweging vertrekken we wel niet van nul. Klimaatbetogers, asielzoekers, mensen zonder papieren, feministen en vakbonden vormen elk op zich gemobiliseerde groepen van solidaire mensen. Het komt erop aan hen te verenigen! Daarom bepleit de vijfde laag of trede in mijn programma het samenbrengen van de uiteenlopende strijdbewegingen doorheen een enkel, antikapitalistisch actieplan. De motor voor zo’n antikapitalistisch actieplan is op zich ook reeds voorhanden. Die motor bestaat uit de verschillende radicaal-linkse organisaties die ons land rijk is, met de PVDA voorop. Er is echter meer – veel meer! – samenwerking en ook onderling debat nodig om deze linkse eenheid vorm, samenhang en geloofwaardigheid te geven. Dit lijkt misschien voor de hand liggend. Helaas moet de blijvende wil tot linkse eenheid en samenwerking toch uitgedrukt en onderstreept worden. Zo werd spijtig genoeg – ondanks het akkoord tussen PVDA en SAP – Antikapitalisten! – de kandidatuur van mijn vriend en medestander Thomas Weyts voor de Oost-Vlaamse parlementslijst door de lokale PVDA niet aanvaard. Helaas zijn er dus blijkbaar her en der nog steeds overblijfselen van kortzichtig sektarisme en/of stalinisme aanwezig. Hopelijk gaat het daarbij enkel om een <i>accident de parcours</i>, dat zich in de toekomst niet meer zal herhalen. Want het is overduidelijk niet op zo'n manier dat de belangen van de werkende klasse in haar geheel het best gediend worden! Het mag verder ook duidelijk zijn dat het verwezenlijken van duidelijke, antikapitalistische eisen absoluut onmogelijk is door in te treden in coalities met neoliberale, pro-kapitalistische partijen. Dergelijke coalities (zoals momenteel in de stad Antwerpen) moeten volstrekt verworpen worden!<br />
<b><br />
Haal het geld waar het zit</b><br />
<br />
Het mag duidelijk zijn dat het verwezenlijken van dit programma geld gaat kosten. De vraag is dan ook waar dat geld gehaald gaat worden. Op dat vlak zijn er eerst en vooral een paar belangrijke beslissingen die moeten afgedwongen worden. Denk maar aan het volledig afschaffen van het bankgeheim en de invoering van een vermogenskadaster. Dankzij die beide maatregelen zouden we eindelijk zicht kunnen krijgen op de veelal verborgen vermogens van de allerrijksten. Vervolgens kunnen we beginnen aan het afbouwen en/of afschaffen van de zogenaamde ‘regressieve belastingen’. Dat zijn belastingen met een gelijk percentage voor iedereen, terwijl de inkomens echter niet voor iedereen gelijk zijn. Denk aan boetes, maar vooral ook aan de BTW en de accijnzen. Om sociale redenen dient alvast de BTW op energie opnieuw verlaagt te worden van 21% naar 6%. Maar dat mag maar een eerste stap zijn. De BTW en alle andere regressieve belastingen dienen simpelweg afgeschaft te worden. In de plaats daarvan moet er een versterkte progressieve belasting worden doorgevoerd op de gezamenlijke en reële inkomsten. Dat zou betekenen dat wie rijk is ook echt meer bijdraagt, zodat de sterkste schouders ook daadwerkelijk de zwaarste lasten dragen. Voor de lagere inkomens zou dit een serieuze belastingverlaging met zich mee brengen.<br />
<br />
<b>Doorlichting van de overheidsschuld</b><br />
<br />
Ondanks al deze maatregelen zal er echter nog steeds een molensteen rond de nek van de samenleving blijven hangen: de molensteen van de overheidsschuld. Om daaraan te verhelpen stel ik voor die overheidsschuld van naderbij te bekijken. Hoe zijn deze schulden er gekomen? Wie was ervoor verantwoordelijk? Wie heeft er baat bij gehad? Ik bepleit dus een doorlichting van de overheidsschuld. Het is mijn overtuiging dat al heel snel zal blijken dat grote delen van deze overheidsschuld er gekomen zijn om grote kapitaalgroepen en holdings ter hulp te schieten met gemeenschapsgeld. Dat is zeker en vast gebeurd ten tijde van de financiële crisis in 2007-2008. De banken werden toen gered met gemeenschapsgeld, zonder dat de er ook maar één verantwoordelijke voor zijn speculatieve winstzucht naar de gevangenis moest. Maar er is meer. Want ook in de jaren 1970-1980 werden de winsten van de eigenaars van steenkoolmijnen, staalfabrieken en scheepsbouwbedrijven veiliggesteld op kosten van de gemeenschap. De zogenaamde ‘sanering’ van deze ‘nationale sectoren’ gebeurde dan ook met geleend geld. De schulden die op die manier werden opgebouwd, kwamen dus niet de samenleving, maar wel de kapitaalbezitters ten goede. Daarom gaat met om niet-legitieme schulden. Dergelijke schulden dienen geschrapt te worden.<br />
<br />
<b>Een antikapitalistische crisisbelasting</b><br />
<br />
Ten tweede is het zo dat de meest kapitaalkrachtige inwoners van België tientallen jaren lang ongestraft hebben kunnen profiteren van dit verwerpelijk systeem. Het komt er op aan hen de rekening te presenteren. Dat kan door het invoeren van wat wezenlijk een onteigeningsbelasting is: een eenmalige, antikapitalistische, progressieve belasting op het vermogen van de 10% allerrijkste inwoners van België. Dergelijke belasting kan in een klap 178 miljard euro opbrengen. Met die opbrengst kan de resterende overheidsschuld afgekocht worden en kunnen de talrijke sociale noden en verzuchtingen, zoals die hierboven werden opgesomd, worden ingelost.<br />
<br />
<b>Geef een voorkeurstem</b> <br />
<br />
Om al deze redenen is het programma, dat ik als verruimingskandidaat van SAP – Antikapitalisten verdedig, dan ook inderdaad het meest radicaal-linkse programma van welke kandidaat dan ook.<br />
Daarvoor vraag ik uw steun. Geef een voorkeursstem voor Peter Veltmans, zesde opvolger op de PVDA-lijst voor de federale kamer in de provincie Antwerpen. Waarvoor mijn dank.Peter Veltmanshttp://www.blogger.com/profile/05368182881163231082noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-189942928023356286.post-12412398313166229472018-10-23T16:50:00.003+02:002018-10-23T16:58:03.652+02:00Na de verkiezingen – Feiten, percepties en enkele leerling-tovenaarsDe verkiezingen zijn achter de rug. De uitslagen zijn geteld, omgezet in zetels (via het ondemocratische <a href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Methode-Imperiali" rel="nofollow" target="_blank">Imperiali-systeem</a>) en vergeleken met elkaar. Zowat iedereen waant zich een winnaar – zelfs de sociaaldemocraten van de sp.a, die wellicht menen dat ze ‘de schade hebben kunnen beperken’. Na de harde kiesstrijd – waar meer dan eens de man in plaats van de bal werd gespeeld – klinken er opeens woorden van ‘verzoening’. <i>Where will this all end? </i><br />
<br />
<b>Perceptie versus feiten</b><br />
<br />
Schijn is alles, of zo lijkt het toch. Daarom dienen we een heel groot onderscheid te maken tussen de perceptie aan de ene kant en de feiten aan de andere kant. Eerst de perceptie. Het schijnt zo te zijn dat Bart De Wever – volgens <a href="https://www.knack.be/nieuws/belgie/bart-de-wever-de-grote-leider-de-eeuwige-winnaar/article-analyse-1380627.html" rel="nofollow" target="_blank">Knack “de eeuwige winnaar”</a> – en zijn N-VA in Antwerpen de verkiezingen hebben gewonnen. Meer nog: het schijnt zelfs zo te zijn dat de uittredende rechtse meerderheid in haar geheel de verkiezingen heeft gewonnen. Maar is dat wel zo? Laten we eens proberen te kijken naar de feiten. Wat in dit geval betekent: kijken naar de cijfers, rekening houdend met het feit dat het kiezerskorps sinds 2012 aangegroeid is met net geen 10.000 nieuwe kiezers.<br />
<br />
Er treedt helaas onmiddellijk een probleem op. Want in 2012 kwam CD&V niet alleen op, maar wel in kartel met de sp.a – onder de vorm van de zogenaamde Stadslijst, aangevoerd door Patrick Janssens. CD&V bekwam toen vijf zetels, tegen 12 voor de sp.a. Toegegeven, het is een beetje nattevingerwerk, maar als we voor het bepalen van het stemmenaantal uitgaan van die verhouding, dan behaalde CD&V in 2012 op de Stadslijst 32.439 stemmen, waarvan ze er vandaag nog 19.151 overhoudt. Dat is dan een verlies van 13.288 stemmen of een achteruitgang met 6,8%. Als we echter erkennen dat CD&V in 2012 via de kartellijst wellicht meer zetels binnenhaalde dan zuiver vanuit de behaalde stemmen kan verantwoord worden, dan mogen we het aandeel van CD&V in de Stadslijst wellicht herleiden naar 1/3de. Ook in dat scenario gaat CD&V erop achteruit en wel met 6.800 stemmen of -2,70%.<br />
<br />
De N-VA van haar kant verloor iets meer dan 3.000 stemmen of -2,40%.<br />
Alleen OpenVLD gaat er heel licht op vooruit, met welgeteld 670 stemmen of +0,1%.<br />
Conclusie: de rechtse meerderheid verliest in Antwerpen tussen de 10.000 en 16.000 stemmen! <br />
<br />
OK, min of meer beschaafd rechts behoudt wel heel nipt haar meerderheid – met een halve zetel op overschot. Wat eigenlijk onwerkbaar is. Als er een schepen op handelsmissie is naar pakweg Singapore of Sjanghai, dan is er al direct een groot probleem. Hetzelfde probleem doet zich voor wanneer er een gemeenteraadslid ziek wordt. Uittredend schepen Ludo Van Campenhout (5.571 voorkeurstemmen) kan dan maar beter niet hervallen in zijn gekende aandoening. Mocht dat toch het geval zijn, dan kan hij al helemaal niet meer uitkijken naar een revalidatiekuur op een of ander tropisch eiland... <br />
<br />
<b>Verrechtsing?</b><br />
<br />
In de perceptie wordt ook dikwijls gedacht dat de verloren stemmen van de rechtse coalitie vooral naar Vlaams Belang zijn gegaan. Waardoor er dan sprake zou zijn van een verregaande verrechtsing in Antwerpen. Het mag duidelijk zijn dat Vlaams Belang een onrustwekkend aantal kiezers blijft verleiden. Maar zijn is dat aantal eigenlijk nog sterk gegroeid? Wat zijn hier de feiten? Vlaams Belang wint exact 1.741 stemmen of 0,3%. Lang geen 10.000 extra stemmen, dus! Laat staan 16.000.<br />
<br />
Daar staat tegenover dat Groen er met meer dan 30.000 stemmen op vooruit gaat of +10,20%. De PVDA haalt net geen 3.000 stemmen extra of +0,7%. De enige echte verliezer ter linkerzijde is dan ook de sp.a, die bijna 20.000 kiezers verliest of -7,67%. Daarnaast stemden 4,6% van de kiezers voor een lijst die geen zetels wist te behalen. Bijna 13.000 verloren stemmen, dus. <br />
<br />
De perceptie van verrechtsing klopt dus niet helemaal. De rechtse meerderheid verliest en dat verlies gaat in de Scheldestad quasi integraal naar links. Wel verliest de sp.a flink, maar dat zorgt vooral voor een interne verschuiving binnen het linkse kamp – met name ten voordele van Groen.<br />
<br />
<b>Strategische discussie</b><br />
<br />
Nu, dat verlies van sp.a is interessant want het roept om een strategische analyse. Voor de verkiezingen verklaarden <a href="http://desocialisten.be/" rel="nofollow" target="_blank">sommige linkse vrienden</a> dat <i>"de breuklijn zich bevindt binnenin de sp.a"</i> en <i>"dat het er voor linkse mensen op aan komt te zorgen voor het behoud van een sterke sociaaldemocratie."</i> Dat is de reden waarom deze vrienden zich verenigden in de groep ‘Wij zijn socialisten’. Zij zijn er trots op dat ze het verkiezingsprogramma van de sp.a fel naar links hebben kunnen doen verschuiven. Ze kwamen in een blok met vier kandidaten terecht op de verkiezingslijst van sp.a en ze riepen op te stemmen voor deze vier gegroepeerde kandidaten.<br />
<br />
Wat was het resultaat van dat alles? Het linkse sp.a-programma werd nauwelijks verdedigd door de kopstukken van de partij. Integendeel: op een aantal vlakken namen die kopstukken diametraal tegenovergestelde standpunten in. Qua stemmen behaalden de vier linkse sp.a-kandidaten (met een oproep tot een zogenaamde ‘blokstem’ voor alle vier deze kandidaten) 1.342 of gemiddeld 336 voorkeurstemmen per kandidaat. Maar… ze gingen als groep tegelijk <i>achteruit</i> in de rangorde van kandidaten op de sp.a-lijst. Tussen haakjes: als verruimingskandidaat van de SAP op de PVDA-lijst verkreeg ikzelf een bescheiden 430 voorkeurstemmen, maar ging daarmee wel omhoog in de rangorde op die lijst.<br />
<br />
<b>Breuklijn?</b><br />
<br />
Naar de mening van <a href="https://www.sap-rood.org/" target="_blank">de antikapitalisten van de SAP</a> bevindt de breuklijn zich tussen de N-VA aan de ene kant en de PVDA-lijst aan de andere kant. En wat blijkt? In De Standaard werd een berekening gepubliceerd (bevestigd door prof Bart Maddens van de KUL – niet direct een grote vriend van links) waaruit blijkt dat de PVDA-lijst een vijfde zetel mistte met slechts 278 stemmen. Het maakt volgens De Standaard niet uit van wie de PVDA die 278 stemmen inpikt. Ook met 278 stemmen minder behielden pakweg Groen of sp.a hun zetelaantal. Had de PVDA de stemmen rechtstreeks bij de N-VA gehaald, dan volstond zelfs een verschuiving van 222 stemmen! Terecht concludeert De Standaard dan ook dat <i>"één zetel minder de perceptie over de N-VA-uitslag had kunnen doen kantelen. Dan verloor de partij in Antwerpen én speelde de huidige coalitie met CD&V en OpenVLD haar meerderheid kwijt. De Wever heeft heel veel geluk gehad."</i> Of hoe de duivel zich verschuilt in het detail! Met dit 'detail' in het achterhoofd durf ik te hopen dat de linkse vrienden in de sp.a de volgende keer toch eens wat langer nadenken over hun geprefereerde strategie en de gevolgen die dit kan hebben. <br />
<br />
<b>Niet-geregistreerde kiezers</b><br />
<br />
Nu, de linkse vrienden op de sp.a-lijst zagen deze bui natuurlijk ook wel hangen. Zij krijgen begrijpelijkerwijs niet graag de rol van (onbedoelde!) ‘zwarte piet’ toebedeeld en zoeken dus naar een alternatieve verklaring. Volgens hen is de zogenaamde ‘nederlaag’ van links (eigenlijk: van de sp.a) te wijten aan het feit dat ongeveer 60.000 mensen van buitenlandse origine in principe hadden kunnen stemmen, mochten ze zich als kiezer geregistreerd hebben. Wat echter lang niet voor hen allen het geval was – slechts een 5000-tal onder hen stemden effectief. Onze linkse sp.a-vrienden stellen terecht vast dat het stadsbestuur weinig tot geen moeite gedaan heeft om deze grote groep te mobiliseren voor dergelijke registratie, terwijl ook de linkerzijde er weinig tot geen moeite voor overhad. Wel was er de campagne <a href="https://iedersstemtelt.be/" target="_blank">Ieders Stem Telt!</a>, die zeker verdienstelijk werk geleverd heeft, maar uiteindelijk onder andere niet iedere potentiële nog-niet-geregistreerde kiezer heeft kunnen bereiken of overtuigen. Volgens de linkse sp.a-ers ligt daar de verklaring voor de linkse nederlaag – eigenlijk vooral voor de afgang van de sp.a. Nu mag het direct duidelijk zijn dat het hierbij inderdaad gaat om een democratische schande. Tegelijk is het wel zo dat deze 55.000 potentiële extra-kiezers niet noodzakelijk allemaal linkse kiezers hoeven te zijn. En al helemaal niet extra-kiezers voor de sp.a. Maar toch: er moet iets gebeuren aan dit democratisch deficit! Daarom zouden we best zo snel mogelijk een brede campagne lanceren om tegen de volgende gemeenteraadsverkiezingen deze grote groep mensen te overtuigen zich alsnog te laten registreren als kiezer. We hebben zes jaar de tijd om dit waar te maken. Als we met zijn allen de handen in elkaar slaan – sociale bewegingen en linkse activisten over de partijgrenzen heen – dan kan dit bijna niet mislukken!<br />
<br />
<b>Verzoening?</b><br />
<br />
Zoals gezegd is de huidige rechtse meerderheid veel te smal om zomaar verder te doen. En dus verandert de burgemeester het geweer van schouder. Opeens ontpopt de man met de vlammenwerper zich tot… pompier. Plotsklaps is hij veranderd in een voorstander van <a href="https://nieuws.vtm.be/politiek/de-wever-war-room-verkiezingsdag-ik-word-zo-moe-van-oorlog-met-links" rel="nofollow" target="_blank">‘verzoening’</a>. Of hij zijn partijgenoten daar ook in meekrijgt, valt nog te bezien. Toen hij zijn verzoeningskreet naar voor bracht, zaten de andere lokale kopstukken van de N-VA er bepaald bevroren bij.<br />
<br />
De Wever wil met name de Groenen lijmen voor een nieuwe stedelijke coalitie. Daar heeft hij twee goede redenen voor. Ten eerste is er het federale en Vlaamse niveau. De Wever weet zeer goed dat de huidige Vlaamse rechtse meerderheid na de volgende parlementsverkiezingen waarschijnlijk ook zéér smal zal zijn. En op federaal niveau zal hij zelfs geen meerderheid meer hebben, want de Franstalige liberalen doen het slecht tot zeer slecht. Hij heeft op die beide niveaus dus ook één of meer nieuwe partners nodig. Zoals Groen en Ecolo.<br />
<br />
<b>Borgerhout</b><br />
<br />
Maar er is meer. Want volgens De Wever moet boven alles vermeden worden dat er op districtsniveau alsnog een linkse coalitie aan de macht zou kunnen komen. Dat is met name mogelijk in Borgerhout, waar de uittredende linkse coalitie ondanks verlies van PVDA (ten gevolge van het vertrek van uittredend schepen Zohra Othman) globaal toch vooruit gaat! <br />
<br />
<b>De andere districten</b><br />
<br />
Hoe ziet het eruit in de andere districten? Daar valt in veel gevallen de potentiële instabiliteit op. Slechts in twee districten kunnen rechtse coalities probleemloos een voldoende grote meerderheid op de been brengen: Merksem en Wilrijk. In Berchem wordt het echter moeilijk. Rechts behaalt er nipt de vereiste 13 zetels, maar dan mogen er niet te dikwijls afwezigen zijn. Mocht dat toch gebeuren, dan hangt het minieme rechtse overwicht af van gedoogsteun door het Vlaams Belang. <br />
<br />
Ook in Ekeren weet Rechts zich met 11 zetels op de 21 nipt verzekerd van een meerderheid (het Vlaams Belang haalt er ook nog 4 zetels). <br />
<br />
In de kernstad Antwerpen dreigt een heuse patstelling, vermits de rechtse partijen (N-VA, CD&V en OpenVLD) er evenveel zetels behalen als de linkse (Groen, sp.a en PVDA), met D-SA (1 zetel) en Vlaams Belang (2 zetels) op de wip. <br />
<br />
Zelfde verhaal in Deurne, waar beschaafd Rechts met 14 zetels precies 1 zetel tekort komt voor een meerderheid – tegenover slechts 11 zetels voor Links, terwijl het Vlaams Belang 4 zetels wist te verzilveren.<br />
<br />
Ook in Hoboken zijn de twee blokken aan elkaar gewaagd. Zowel Links als Rechts behaalt er elk 9 zetels, wat echter betekent dat ze elk op zich 3 zetels tekort komen voor een meerderheid, terwijl Vlaams Belang (4 zetels) op de wip zit (er is ook nog 1 zetel voor D-SA weggelegd). <br />
<br />
De Noorderdistricten (Berendrecht-Zandvliet-Lillo) vormen een ietwat apart geval, want daar kwamen niet alle partijen aan zet. Voor een meerderheid moeten er daar acht zetels gevonden worden. N-VA (6 zetels) en CD&V (1 zetel) behalen er samen dan ook één te weinig. Vlaams Belang kreeg dan weer niet minder dan 5 zetels bij elkaar. De linkerzijde nam er niet als dusdanig deel aan de kiesstrijd. Wel vormt sp.a de kern van de gelegenheidslijst Pro2040 (4 zetels). <br />
<br />
Op het niveau van de districten dreigt er bij een blijvende polarisering dan ook grote instabiliteit op te treden. Het is deze potentiële instabiliteit die De Wever wil afblokken door Groen te verleiden tot machtsdeelname. <br />
<br />
<b>Test of pedagogische oefening?</b><br />
<br />
Als het voorbeeld van het recente verleden overigens gevolgd zou worden, dan zou een verleiding van Groen op districtsniveau weleens succesvol kunnen zijn. De afgelopen zes jaar bestuurde Groen al samen met de N-VA in districten zoals Antwerpen, Deurne, Merksem en Hoboken, vier districten die samen goed zijn voor 343.000 inwoners of meer dan twee derde van alle Antwerpenaars. Ook de sp.a was niet vies van dergelijke machtsdeelname aan de zijde van de N-VA in de districten, soms in kartel met Groen (Merksem) of op zichzelf in Hoboken. Zoals ik eerder al schreef, sluit Groen-lijsttrekker Wouter Van Besien coalities met N-VA op het niveau van de districten ook helemaal niet uit. <br />
<br />
Maar goed, dat hoeft dus niet automatisch te betekenen dat Groen zich op het stadsniveau ook zal laten verleiden. Was het niet diezelfde Van Besien die samenwerking met de N-VA op het niveau van de stad geheel uitsloot, <i>“wegens totaal onverzoenbaar”</i>? Het zou natuurlijk wel niet de eerste keer zijn dat de soep, hoe heet ze ook wordt opgeschept, na verloop van tijd toch daadwerkelijk wordt opgelepeld. Temeer daar volgens <a href="http://newsmonkey.be/article/91238" rel="nofollow" target="_blank">sommige bronnen</a> <i>“intern wel degelijk al de oefening gemaakt werd om met De Wever in zee te gaan. Dat zou een veel stabielere coalitie kunnen opleveren voor Antwerpen. En het zou van Groen de beleidspartij kunnen maken die ze met veel succes in Mechelen en Gent al zijn. De vraag is of Van Besien die bocht zal kunnen nemen? Of is het misschien toch tijd om Meyrem Almaci ook in Antwerpen in stelling te brengen?”</i> <br />
<br />
Overigens wordt de beslissing om al dan niet in te gaan op de sirenenzang van Bart De Wever bij Groen formeel <i>niet</i> genomen door de kopstukken, maar wel door de Antwerpse leden. De interne discussie bij Groen heeft er alvast toe geleid dat Van Besien zich gedwongen ziet de ‘verzoeningstaal’ van De Wever direct te testen in de praktijk. Want als De Wever spreekt over <i>“de oorlog met links”</i> (waar hij naar eigen zeggen <i>“zo moe”</i> van wordt), dat mag dat zeker en vast gezegd worden over de sfeer die de afgelopen zes jaar heerste in de gemeenteraad. Daar werd de oppositie systematisch vernederd door de meerderheid in het algemeen en door N-VA-fractieleider André Gantman in het bijzonder.<br />
<br />
Vandaar dat Van Besien op maandag 22 oktober 2018 met twee ‘concrete voorstellen’ naar de gemeenteraad trok. Naar eigen zeggen is de voorman van Groen <i>“benieuwd”</i> naar de bereidheid van Bart De Wever om zijn recente, meer algemene opmerkingen over een autoluwe binnenstad en over de wachtlijsten voor het bekomen van een sociale woning, ook hard te maken door daarover twee resolutievoorstellen van Groen te onderschrijven.<br />
<br />
Eerlijk gezegd lijkt het er meer op dat Wouter Van Besien zijn eigen achterban een pedagogische oefening wil laten doormaken: ofwel ging De Wever in op de ‘test’ van Groen – en dan kon de bocht naar een coalitie met de N-VA worden ingezet. Ofwel kwam De Wever niet over de brug – en dan is de hele kwestie van de coalitievorming (misschien?) weer van de baan. Bij de sp.a zweeg men eerst in alle talen. Wellicht om na het gebeurlijk afhaken van Groen zelf de stap te kunnen zetten naar een meerderheid met de N-VA.<br />
<br />
De hele ‘test’ van Wouter Van Besien liep uiteindelijk op een sisser uit. Behalve Groen zelf, spraken alle fracties in de gemeenteraad over een ‘politiek spelletje’, omdat – zo sprak De Wever – die gemeenteraad <i>“zich bevindt in lopende zaken en dus geen standpunten kan innemen”</i> (een stelling die institutioneel, juridisch en politiek overigens sterk betwist kan worden). De Wever stelde verder dat het uitwerken van een bestuursakkoord een taak is voor de beslotenheid van de onderhandelingen – een opvatting die op bijval kon rekenen bij… de sp.a. <br />
<br />
<b>Leerling-tovenaars</b><br />
<br />
Niet verwonderlijk duiken er opeens ook her en der politieke leerling-tovenaars op. Het gaat om mensen die zich niet kandidaat hebben gesteld bij de verkiezingen, maar die nu toch opeens hun orakelstem verheffen. Denk allereerst bijvoorbeeld aan iemand als Manu Claeys, auteur van twee boeken – <a href="https://www.dbnl.org/tekst/clae034vlaa01_01/clae034vlaa01_01_0002.php" rel="nofollow" target="_blank"><i>Het Vlaams Blok in elk van ons</i></a> en <a href="https://www.polis.be/red-de-democratie.html" rel="nofollow" target="_blank">Red de democratie!</a> Daarnaast was hij als animator van <a href="http://www.stratengeneraal.be/" target="_blank">stRatenGeneraal</a> natuurlijk één van de leidende krachten in het verzet van de actiegroepen tegen de plannen voor de <a href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Oosterweelverbinding" rel="nofollow" target="_blank">Oosterweel-verbinding</a>. De succesvolle aanpak van deze actiegroepen (en daarmee ook van Manu Claeys zelf) deed bij nogal wat mensen het idee ontstaan dat er in Antwerpen misschien ook zoiets kon groeien als Barcelona En Comú – de brede progressieve beweging rond <a href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Ada_Colau" rel="nofollow" target="_blank">Ada Colau</a>, gegroeid vanuit o.a. protestbewegingen. <br />
<br />
Met het zogenaamde <a href="http://toekomstverbond.be/" target="_blank">Toekomstverbond</a> – een ‘historisch compromis’ tussen actiegroepen, stads- en Vlaams bestuur – kwam er al snel een einde aan deze hoop op ingrijpende politieke vernieuwing. Overigens wordt dit ‘compromis’ lang niet door iedereen gesmaakt. Zo maakte onder meer Niel Staes zich <a href="https://www.mo.be/zeronaut/oosterweel-light-realpolitik-participatie-voorwaarden" target="_blank">in Mo*-magazine</a> de volgende bedenking: <i>“Toch maak ik me zorgen en merk ik ook wrevel bij anderen. De vragen tijdens de recente info-avonden van de actiegroepen tonen dat ook, maar niemand durft zich echt kritisch uitlaten. Het respect voor Ademloos, Ringland en stRatenGeneraal is groot en dat zorgt voor een communicatiebreuk tussen trekkers en achterban. Daarom kan ik niet langer zwijgen — sorry Manu, Peter en Wim — want ik vertrouw deze regering voor geen haar en daarnaast geloof ik nog steeds niet dat een extra tunnel de oplossing is voor Antwerpen. Verder heb ik fundamentele bezwaren bij de gang van zaken. (…) op het einde van de rit, blijf ik het hallucinant vinden dat we als stad kiezen voor een miljardenproject waarin de auto centraal staat. Dat is niet waarvoor ik tekende, danste, wavede, trapte en stapte. Dat is niet de stad waar ik van droom.” </i><br />
<br />
Helaas voor Niel Staes (en anderen die denken zoals hij) verkozen de voortrekkers van de actiegroepen de zekerheid van het ‘compromis’ boven de onzekere uitkomst van een langdurige juridische en uiteindelijk ook politieke strijd. Wellicht geïnspireerd door deze ‘verantwoordelijke ervaring’ zegt Manu Claeys vandaag dat Groen moet ingaan op de ‘verzoening’ van De Wever. <br />
<br />
Wel voegt hij eraan toe dat De Wever dan zijn positie als partijvoorzitter moet afstaan aan... Theo Francken! Niet weinig mensen krabben zich daarbij in het haar. Wat bezielt iemand als Manu Claeys eigenlijk? Wellicht zijn er twee verklaringen. Aan de ene kant gelooft Claeys niet echt sterk in de representatieve parlementaire democratie zoals we die vandaag kennen. In dat opzicht staat hij soms niet ver van een David Van Reybrouck, die liever een systeem zou zien met minder gewicht voor verkiezingen. Dat laatste past dan weer wonderwel in het plaatje van Bart De Wever, die sympathiek staat tegenover hogere kiesdrempels, meer raadpleging van zogenaamde ‘stakeholders’ – vooral aandeelhouders! – en meer gewicht voor de uitvoerende macht. Gewapend bestuur en zo. U kent dat wel. Tegelijk raakte eveneens bekend dat Manu Claeys lid wordt van de raad van bestuur van de Beheersmaatschappij Antwerpen Mobiel, de zogenaamde BAM, de uitvoerder van het Oosterweel-project. <br />
<br />
Anders gezegd: deze leerling-tovenaar werd opgenomen in uitgerekend het cenakel van de macht dat hij vroeger heftig bestreed. Uiteraard – ik wil het echt best geloven! – vanuit de beste bedoelingen. Het is echter precies hetzelfde scenario als dat waarmee men honderd jaar geleden de ontwrichtende en subversieve kracht van de arbeidersbeweging heeft willen en (vooralsnog?) kunnen temmen. De leiders van grote stakingsacties werden opgenomen in tal van overlegstructuren en uiteindelijk ook in de besturen van de staat – op lokaal en centraal vlak. En passant verloor de arbeidersbeweging via deze institutionalisering voor een belangrijk stuk haar emancipatorische en revolutionaire kracht. Tussen haakjes: dit proces heeft voor de leiders van de arbeidersbeweging – zeg maar de sociaal- en christendemocratie – tientallen jaren geduurd. Als het van leerling-tovenaar Manu Claeys afhangt zullen de Groenen er slechts zes jaar over moeten doen!<br />
<br />
<b>Inmiddels bij de sp.a</b><br />
<br />
Zoals gezegd is het wel niet zeker dat de Groenen zich in Antwerpen zullen laten verleiden door de zelfverklaarde ‘Grote Verzoener’. Maar geen nood voor De Wever: als de Groenen niet toehappen, dan kan de burgemeester-partijvoorzitter nog altijd zijn kans wagen met de sp.a. Niet dat hij dat enthousiast zal willen doen. Ik wil overigens best aannemen dat de linkse vrienden binnen de sp.a dit scenario liefst van al zouden willen tegenhouden. De kans dat ze daarin lukken, is echter niet bijster groot. Om te beginnen is de appetijt van sommige sociaaldemocratische ex-bestuurders, om opnieuw ‘mee te kunnen (eigenlijk: mogen!) doen’, manifest groot. Bovendien was het gewicht van de linkse vrienden bij de sp.a al niet groot en sinds de verkiezingen is dat gewicht nog afgenomen.<br />
<br />
Tenslotte duikt er ook binnen de sp.a… een leerling-tovenaar op. Plots komt Erik De Bruyn – die zes jaar geleden ‘stopte met politiek’ – weer op de proppen. Samen met enkele medestanders kondigt hij de heroprichting aan van <a href="https://socialistischepartijrood.wordpress.com/" target="_blank">SP.A-Rood, dit keer met de toevoeging ‘2.0’</a>. We zijn geneigd er <a href="https://www.marxists.org/nederlands/marx-engels/1852/18e.htm" target="_blank">de Hegel van Karl Marx</a> bij te sleuren: <br />
<br />
<i>“Hegel merkt ergens op dat alle grote wereldhistorische feiten en personen als het ware tweemaal optreden. Hij vergat er aan toe te voegen: de ene keer als tragedie, de andere keer als klucht.”</i><br />
<br />
Niet dat het heroptreden van Erik De Bruyn een wereldhistorisch feit is, verre van. Maar een klucht? Dat zou het geval kunnen zijn. Ware het niet dat het <a href="https://www.roodboek.be/" target="_blank">programma</a> van deze nieuwe versie van sp.a-rood een zeer merkwaardig ‘detail’ bevat: <i>“als het gaat om integratie en samenleven, wordt de verlichting als heilig principe naar voren geschoven. En daar horen geen hoofddoeken bij, wel een streng migratiebeleid.”</i> <br />
<br />
Iemand zou bij de sp.a best eens een omhaling doen om met de opbrengst daarvan Erik De Bruyn en zijn medestanders een beknopte handleiding te schenken over de <a href="http://www.npdata.be/BuG/169-Antwerpen/Antwerpen-bevolking.htm" target="_blank">demografische ontwikkelingen in Vlaanderen in het algemeen en in Antwerpen in het bijzonder</a>. Ze zouden dan kunnen vaststellen dat hun ‘flinkse’ standpunt op niet bijster veel toekomstige aanhang zal kunnen rekenen.<br />
<br />
Maar kom, we hoeven niet te wachten op die omhaling. We kunnen de mosterd ook elders halen en vooral ook komen tot een principiëler advies. Het secularisme – waar De Bruyn en co. naar streven – is in wezen een fenomeen afkomstig uit Frankrijk, dat zij met veel grimmigheid ook in Vlaanderen willen omarmen. De Bruyn vergeet echter dat dit soort ideeën niet tijdloos zijn, maar slechts het product uitmaken van de ontwikkeling van concrete, materiële omstandigheden, die dan ook tijdsgebonden zijn. Op het internet kan men probleemloos het boekje <i><a href="http://www.markfoster.net/struc/monist_view_of_history.pdf" target="_blank">De Ontwikkeling van de Monistische Kijk op de Geschiedenis</a> </i>terugvinden van de Russische marxist Georgy Plekhanov uit 1895. In dat boekje vinden we volgende regels over de verschillende betekenis die ideeën omtrent de omgang met religie kunnen hebben in een heel andere nationale context: <br />
<br />
<i>“Dezelfde verzameling ideeën leidt zowel tot het militante atheïsme van de Franse materialisten, als tot de religieuze onverschilligheid van Hume, net als tot de ‘praktische’ religie van Kant. De reden hiervoor was dat het religieuze vraagstuk in Engeland in die tijd niet dezelfde rol speelde als in Frankrijk en in Frankrijk niet dezelfde als in Duitsland. Dit verschil in betekenis van het religieuze vraagstuk werd veroorzaakt door het feit dat in elk van deze landen de sociale krachten niet in eenzelfde onderlinge verhouding tegenover elkaar stonden als in elk van de andere landen. Gelijkaardig in hun natuur, maar ongelijkmatig in hun graad van ontwikkeling, combineerden de elementen van de samenleving zich verschillend in verscheidene Europese landen. Daarbij brachten ze teweeg dat er in elk van deze landen een zeer specifieke ‘staat van geest en zeden’ was, dewelke zichzelf uitdrukte in de nationale literatuur, filosofie, kunst, enz. Als gevolg daarvan kon een en dezelfde kwestie de Fransman tot opwinding brengen, en de Brit ijskoud laten; een en hetzelfde argument kon door een progressieve Duitser met respect behandeld worden, terwijl een progressieve Fransman het zou bekijken met bittere haat.”</i><br />
<br />
Antwerpen ligt in een deel van de wereld dat kan omschreven worden als een kruispunt van culturen. Het is op zich niet verwonderlijk dat Franse, Britse en Duitse invalshoeken en denkwijzen in onze contreien met elkaar in botsing komen, middels soms heftige debatten. Tegelijk wordt deze botsing nog versterkt door een bijkomend fenomeen. De globalisering, voortgestuwd door het kapitalisme, zorgt er niet alleen voor dat het kapitaal de wereld aan zich onderwerpt. Het maakt ook dat zeden en gewoonten uit veraf gelegen gebieden hier hun intrede maken. Ernstige socialisten maken daar geen probleem van, maar zoeken naar <b>methoden om verschillen tussen mensen met <i>dezelfde</i> sociale belangen te overstijgen, om op die manier al deze diverse mensen <i>samen te brengen</i> in een <i>gemeenschappelijk emancipatorisch streven</i>. </b><br />
<br />
De Bruyn en co. doen dat helaas niet. Ze grijpen terug naar een in mijn ogen misbegrepen traditie uit de geschiedenis van de socialistische arbeidersbeweging: het antiklerikalisme. Ik zeg ‘misbegrepen’ omdat de antiklerikale retoriek van kopstukken van de Belgische Werkliedenpartij en van de (B)SP in zeer veel gevallen niet zozeer gericht was op het emanciperen van de gelovige arbeiders, maar wel op het belachelijk maken van... hun geloof zelf. Daarmee oogsten deze kopstukken vooral applaus in eigen rangen, niet zelden ten koste van de als ‘achterlijk’ omschreven gelovige mede-arbeiders. Eigenlijk maakte dit antiklerikalisme deel uit van de eigen zuil-identiteit, die daarmee ook in de verf werd gezet.<br />
<br />
Tegelijk versterkte dit antiklerikalisme ook precies dat ene element dat de socialistische beweging gemeen had met de ‘verlichte’ liberale bourgeoisie. Zoals de episode van de Schoolstrijd in de jaren ‘50 aantoont, vormde dit antiklerikalisme feitelijk het gemeenschappelijke altaar waarop de klassenstrijd geofferd werd ten voordele van de integratie van het socialisme in het medebeheer van de bestaande werkelijkheid. Het is – naast de nationaliteitskwestie – één van de ‘gemiste kansen’ uit de geschiedenis van het socialisme.<br />
<br />
Precies deze ene gemiste kans wordt nu door De Bruyn en co. terug opgevist. Zij verkiezen dan ook een onbereikbare blauwdruk boven de soms brutale materiële werkelijkheid van een steeds diverser samenleving. Daarmee zijn ze in het beste geval utopische idealisten, die helaas vlijtig in de kaart spelen van de verdeel-en-heers-aanpak der heersende machten. Stephen Bouquin – één van de sterkhouders van ‘Wij zijn socialisten’ – hanteert overigens nog veel hardere taal en noemt sp.a-rood 2.0 onomwonden ‘rood-bruin’…<br />
<br />
<b>Besluit</b><br />
<br />
Samengevat kunnen we zeggen dat we de komende jaren wellicht een periode van politieke instabiliteit zullen meemaken. Diegenen die bij Groen of sp.a toch de kaduke meerderheid rond Bart De Wever zouden willen depaneren, kunnen misschien beter inspiratie putten uit het lied <a href="https://www.youtube.com/watch?v=hePZ7wMZQXY" target="_blank">Schone Schijn van Kommil Foo</a>, met daarin volgende betekenisvolle regels:<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Te doen alsof<br />Er niets veranderd is<br />En dat alles normaal is<br />Maar hoe zacht je ook praat<br />Ik hoor het in je woorden<br />En hoe lief je ook kijkt<br />Het is je blik die me kwelt<br />Hoe mooi je ook praat<br />En doet alsof je neus bloedt<br />De kogel zit klaar<br />Mijn dagen zijn geteld</span></div>
<br />
Als de linkerzijde zich niet laat verleiden maar zelfbewust haar eigen koers volgt, zichzelf niet verliest in onderling gehakketak, maar er in slaagt zich te verenigen rond enkele eenvoudige uitgangspunten, dan kunnen we deze instabiele periode nochtans met vertrouwen tegemoet zien. <br />
<br />
Die eenvoudige uitgangspunten zijn wel niet zomaar te realiseren. Om te beginnen vereist het enige standvastigheid: om afzijdig te blijven van coalities met rechts, om de druk vanuit diverse leerling-tovenaars te weerstaan, om de vergiftigde geschenken van Bart De Wever terug te sturen naar afzender en tegelijk om – van onderuit! – opnieuw een machtsbasis te veroveren doorheen verzet en strijd. Bijvoorbeeld – maar niet alleen – door een grote mobiliserende campagne op te zetten naar de nog niet geregistreerde potentiële kiezers van buitenlandse origine. <br />
<br />
In elk geval zouden de links-progressieve partijen zich gesterkt moeten weten, want de kiezers zullen hoe dan ook ondervinden dat er de komende zes jaar aan hun fundamentele verzuchtingen niet veel zal gedaan worden – ook niet als Groen of sp.a onverhoopt toch in een coalitie met N-VA zouden stappen. Er zullen binnen zes jaar nog altijd vele duizenden sociale woningen tekort zijn. Ten gronde zal er niets of toch niet genoeg veranderen aan het mobiliteitsprobleem. De luchtkwaliteit zal niet betekenisvol verbeteren. De dienstverlening door de overheid zal er door toenemend geld- en personeelsgebrek verder op achteruit gaan. De democratie zal evenmin verdiept worden. De uitdagingen blijven dus de ontevredenheid voeden. Aan ons om die ontevredenheid om te zetten in machtige strijdbewegingen!Peter Veltmanshttp://www.blogger.com/profile/05368182881163231082noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-189942928023356286.post-50984681483031402712018-10-12T18:11:00.001+02:002018-10-12T18:14:20.318+02:00De ‘nuttige stem’ en een verborgen olifantIn de loop van de voorbije maand werden twee peilingen naar de kiesintenties van het Antwerpse publiek bekend gemaakt. Beide peilingen laten enkele duidelijke trends vermoeden. Enerzijds lijkt de huidige bestuurscoalitie – bestaande uit N-VA, CD&V en OpenVLD – haar meerderheid in de gemeenteraad te zullen verliezen. Anderzijds lijken vooral Groen en (in iets mindere mate) het Vlaams Belang de winnaars van de verkiezingen te zullen worden. Een en ander maakt dat vooral journalisten aan het rekenen slaan. De kiesintenties worden via het ingewikkelde <a href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Methode-Imperiali" target="_blank">Imperiali-systeem</a> omgezet in zetelverwachtingen. Vervolgens worden allerlei combinaties van mogelijke coalities uitgerekend. Op basis van dit gespeculeer worden dan gerichte vragen gesteld aan de lijsttrekkers van de verschillende partijen. Die lijsttrekkers kunnen zich blijkbaar maar moeilijk onttrekken aan dit grotendeels virtuele spel. Zo voeden woord en wederwoord de speculaties van de media, waardoor het inhoudelijke debat meer en meer op de achtergrond beland. Ter meerdere eer en glorie van de zo verfoeide <a href="http://www.vlaamswoordenboek.be/definities/term/politique+politicienne" target="_blank">politique politicienne</a>.<br />
<br />
<b>17% onbeslisten</b><br />
<br />
Dat het werkelijk gaat om speculatie kunnen we afleiden uit het feit dat in de allerlaatste peiling niet minder dan 17% van de ondervraagde kiezers geen partijvoorkeur te kennen kon geven. Omgerekend gaat het om niet minder dan tien zetels in de gemeenteraad die niet kunnen worden toegewezen aan een of andere partij. Alle bedenkingen over mogelijke coalities steunen in die omstandigheden letterlijk op drijfzand. Maar geen nood: daar hebben de immer alerte <a href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Spindoctor" target="_blank">spindoctors</a> van de media alras iets op gevonden. Volgens PVDA-lijsttrekker Peter Mertens (die als socioloog wel iets af weet van statistiek) werden de 17% onbeslisten <i>“proportioneel verdeeld over de verschillende partijen.”</i> De 17% weifelaars worden zo ogenschijnlijk ‘geneutraliseerd’. Meteen verkrijgen de grotere partijen ook een bijkomend – maar onzichtbaar – voordeel: ze lijken er nog groter door te worden. Op zijn zachtst gezegd is dit allesbehalve een wetenschappelijke methode. Eerlijker zou het geweest zijn de 17% onbeslisten apart weer te geven in de grafiekjes. Maar dan… hadden de media niets om handen.<br />
<br />
<b>Gazettenpraat?</b><br />
<br />
Het lijkt misschien overdreven om hier veel aandacht aan te besteden. Het gaat toch maar om <a href="http://www.vlaamswoordenboek.be/definities/term/gazettenpraat" target="_blank">gazettenpraat</a>, niet? Maar een neveneffect van dit alles is dat het politieke debat erdoor naar het centrum gedreven wordt. Anders gezegd: de helderheid van de maatschappelijke tegenstelling – links versus rechts – wordt erdoor uitgehold. Volgens de betwistbare voorstelling, die de media geven aan de peilingsresultaten, kan geen van de twee grote politieke blokken op zichzelf een meerderheid van de zetels behalen. Daarmee wordt de rol van <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Kingmaker" target="_blank">kingmaker</a> ‘logisch’ toebedeeld aan een (of meerdere) van de centrumpartijen, zoals CD&V en/of OpenVLD. Van de weeromstuit leidt dit ertoe dat de inhoud van de politieke debatten zich inhoudelijk toespitst op de grootst gemene deler – het centrum bepaalt daarmee de (behoorlijk ingeperkte) inhoud.<br />
<b><br />Extreme Centre</b><br />
<br />
De campagne in Antwerpen wordt door een zeer groot deel van de bevolking met veel aandacht gevolgd. Verkiezingsfolders worden zelden weggegooid, dikwijls gelezen en ook veelvuldig becommentarieerd of anderszins besproken. Stel nu dat het uiteindelijke resultaat van deze campagne een bestuur zou zijn dat inhoudelijk slechts weinig verschilt van de vorige coalitie(s). De teleurstelling en de misnoegdheid bij de bevolking zouden enorm groot zijn. Het zou de deur wagenwijd openzetten voor een nog veel grotere golf van negatief populisme. Het is dit mechanisme dat de Brits-Pakistaanse auteur Tariq Ali aan de kaak stelt in zijn boek <a href="https://www.versobooks.com/books/2641-the-extreme-centre" target="_blank"><i>The Extreme Centre – A Second Warning</i></a>. Helaas lijkt niet iedereen dit soort boeken te lezen. <br />
<br />
<b>Niet met PVDA, misschien wel met… N-VA?</b><br />
<br />
Daardoor konden we het meemaken dat Groen-lijsttrekker Wouter Van Besien – blijkbaar zonder er verder al teveel bij na te denken – tijdens <a href="http://www.skynet.be/nieuws-sport/belgie/artikel/1892010/verkiezingen18-coalitie-met-pvda-gaat-niet-gebeuren-door-veto-van-centrumpartijen" target="_blank">een debat </a>meteen meeging met de suggestieve interpretaties van sommigen inzake de mogelijke coalitievorming: <i>“als wij een progressieve coalitie willen maken, zal dat altijd een samengaan zijn van progressieven aan de linkerzijde en in het centrum. Op die manier kunnen we een meerderheid vinden. Er is vanuit verschillende partijen, niet door ons, een veto uitgesproken over PVDA. De progressieve coalitie die Groen in Antwerpen op poten wil zetten na de gemeenteraadsverkiezingen, zal er allicht dan ook één zonder PVDA zijn.”</i> Overigens hebben ze ook bij sp.a blijkbaar nooit gehoord van Tariq Ali’s waarschuwing. Weliswaar wordt gezegd dat de sociaaldemocraten <i>“niemand op voorhand willen uitsluiten.”</i> Dit ‘niemand’ lijkt zelfs niet alleen te slaan op de partijen in het centrum. Zowel lokaal voorzitter Tom Meeus als lijsttrekster Jinnih Beels herhalen deze mantra over het niet willen uitsluiten van ‘niemand’ vooral om… duidelijk te maken dat ze ook een coalitie met de vermaledijde N-VA niet op voorhand uit de weg willen gaan.<br />
<b><br />Strategische violen</b><br />
<br />
Het is werkelijk verbazingwekkend hoe het gespin van de media in minder dan een maand tijd de standpunten van de woordvoerders van Groen en sp.a zo heeft kunnen doen veranderen. Op <a href="https://www.gva.be/cnt/dmf20180909_03725230/eerste-groot-tv-debat-n-va-en-cd-v-sluiten-antwerpse-coalitie-met-pvda-uit-van-besien-en-beels-niet" target="_blank">9 september 2018</a> verklaarden zowel Van Besien als Beels nog dat zij bereid waren na de gemeenteraadsverkiezingen in Antwerpen aan tafel te gaan zitten met PVDA. Dat zou ook niet verwonderlijk mogen zijn, want sp.a en Groen zitten vandaag al samen in de meerderheid in de districtsraad van Borgerhout. De huidige burgemeester van Borgerhout – Marij Preneel, 2de plaats op de stedelijke Groen-lijst – maakt daar een uitermate positief bilan van en verklaarde tijdens een debat op 6 oktober 2018 op de lokale vrije zender Radio Centraal (<a href="https://weerbaarantwerpen.blogspot.com/2018/10/een-debat-zonder-de-terreur-van-de.html" target="_blank">waar ik al eerder over schreef</a>) dat zij <i>“voluit wil gaan voor een ‘Borgerhoutse coalitie’ in de hele stad.”</i> Ook bij sommige uitgesproken linkse kandidaten op de sp.a-lijst worden dergelijke geluiden gehoord. Tijdens <a href="https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10160913525925453&set=pcb.282010599188799&type=3&__tn__=HH-R&eid=ARDqIt0XCBe1XfOJPriuGWxDJR3VcKwM611b0CAlZm9tsfd3lUPO09cfr6qVIzKKyBlHMb6Jm5s8mOjb" target="_blank">een debat op 9 oktober 2018</a> verklaarde Christ’l Van der Paal – 35ste plaats op de sp.a-lijst, namens 'Wij zijn socialisten' – dat zij en haar medestanders in een persoonlijk onderhoud met Jinnih Beels de bevestiging kregen dat er <i>“niet met N-VA zou in zee worden gegaan.”</i> Vreemd wel dat we dat niet kunnen horen, zien of lezen in publieke verklaringen van diezelfde Jinnih Beels. Blijkbaar zijn de strategische violen bij Groen zowel als bij sp.a nog niet helemaal op elkaar afgestemd… <br />
<br />
<b>Volksfront?</b><br />
<br />
De zogenaamde ‘druk’ van de ‘nuttige stem’ duwt progressieve partijen als Groen en spa blijkbaar in de richting van een ‘<a href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Volksfront" target="_blank">Volksfront-politiek</a>’. Hier is het wellicht nuttig even een (toegegeven: erg beperkte) blik op de geschiedenis te werpen. In het midden van de jaren ‘30 van de vorige eeuw – na de overwinning van Hitler in Duitsland – veranderde de Communistische Internationale het geweer van schouder. In plaats van verder in te zetten op denunciatie van haar sociaaldemocratische concurrenten werd ze opeens voorstander van ‘brede antifascistische eenheid’. Die eenheid beperkte zich echter niet tot de sociaaldemocraten (waarmee toen minstens formeel toch nog steeds het gewenste einddoel van het socialisme gedeeld werd). Nee, deze ‘eenheid’ stond ook open voor ‘progressieve democraten’ – lees: voor liberale… centrumpartijen. De aldus gevormde Volksfronten in <a href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Volksfront_(Spanje)" target="_blank">Spanje</a> en <a href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Volksfront_(Frankrijk)" target="_blank">Frankrijk</a> behaalden verkiezingsoverwinningen. Het omzetten van die overwinningen in reële verbeteringen voor de bevolking bleek echter niet zo eenvoudig. De aangezochte centrumpartijen stonden stevig op de rem. In de praktijk kon de sociale vooruitgang in Frankrijk enkel afgedwongen worden door min of meer spontane <a href="https://www.marxists.org/archive/trotsky/1936/whitherfrance/index.htm" target="_blank">massamobilisaties</a> van de linkse achterban – ondanks eerder dan dankzij het Volksfront. In Spanje draaide een en ander uit op <a href="https://www.marxists.org/archive/broue/1967/04/trotsky-spanish-revolution.htm" target="_blank">de beruchte Burgeroorlog en een mislukte revolutie</a>. De inhoudelijke ‘matiging’ door de linkse partijen ten voordele van ‘het centrum’ zorgde eerst voor verwarring en daarna vooral ook voor ontgoocheling op grote schaal. Als er na de gemeenteraadsverkiezingen in Antwerpen een ‘lauwe coalitie’ zou gevormd worden of – nog erger – een coalitie waar de N-VA ook een plaats in vindt, dan dreigt die ontgoocheling zich ook hier te zullen manifesteren.<br />
<br />
<b>Districten</b><br />
<br />
Er zijn overigens reële redenen om te vrezen dat dergelijke naar het centrum georiënteerde Volksfront-politiek het uiteindelijke scenario zal worden. <a href="https://weerbaarantwerpen.blogspot.com/2012/12/de-moeizame-weg-naar-de-oppositie.html" target="_blank">Eerder (in 2012) schreef ik al</a> over de bedenkelijke steun van Groen voor meerderheden in sommige districten met de N-VA (iets waar overigens ook sp.a haar hand niet voor omdraaide). En wat lezen we vandaag (12/10/2018) in een dubbelinterview met Wouter Van Besien (Groen) en Kris Peeters (CD&V) in de krant De Morgen? Van Besien: <i>“Ik heb gezegd dat ik nooit met N-VA zou besturen op stadsniveau. Over de districten heb ik nooit gesproken. Groen heeft nooit een <a href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Cordon_sanitaire" target="_blank">cordon sanitaire</a> rond N-VA afgekondigd, we hebben nooit gezegd dat we nergens willen samenwerken. De districten hebben heel andere bevoegdheden dan de stad. En over die stadsbevoegdheden, zoals mobiliteit, integratie en respectvol samenleven zien wij ons nooit tot een vergelijk komen. Dat verschil is heel goed uit te leggen.”</i> Niet helemaal onterecht zegt Kris Peeters daarover dat dit <i>“gewoon niet uit te leggen is. Je kan toch niet op één niveau een veto stellen en elkaar wel graag zien op het andere? Stad en districten moeten wel kunnen samenwerken, hoe gaat u dat dan doen? Zo’n houding zorgt sowieso voor problemen.”</i> PVDA-lid Jan Franssen merkt op <a href="https://www.facebook.com/jan.franssen" target="_blank">zijn Facebook-pagina</a> dan ook terecht op dat <i>“De voordeur voor een coalitie met N-VA dicht is. De achterdeur staat open. Nu al besturen N-VA en Groen samen de districten Antwerpen (183.000 inwoners), Deurne (78.000), Merksem (44.000) en Hoboken (38.000). Meer dan twee derde van de Antwerpse bevolking woont in die vier districten. Het lijkt erop dat men die keuze wil verderzetten. Het blijft bevreemdend om zo te lonken naar de N-VA, in plaats van een coherent links Borgerhout-scenario na te streven.”</i><br />
<b><br />De leden van Groen</b><br />
<br />
Wat zou de reden kunnen zijn voor deze ‘bevreemding’ bij Groen? Het heeft alleszins weinig tot niets te maken met het verschil inzake bevoegdheden tussen de stad en de districtsbesturen. Het heeft wel alles te maken met de interne functionering van Groen. Het zijn immers niet de lijsttrekker, de voorzitter of de kandidaten op de verkiezingslijsten die bij Groen beslissen met wie er al dan niet in zee wordt gegaan. Nee, het zijn de <i>leden</i> van Groen die daarover het laatste woord hebben. Het scherpe veto van Wouter Van Besien tegen de N-VA op stedelijk niveau kan blijkbaar alleen worden hardgemaakt als hij… de leden van Groen op andere niveaus uitzicht kan bieden op machtsdeelname, zelfs mét de N-VA. Het echte dilemma van Groen blijft dat zij niet geworteld zijn in emanciperende sociale bewegingen, van waaruit de gevestigde wanorde kan bestreden worden. Permanent als anti-systeempartij oppositie blijven voeren, is voor hen op termijn dodelijk. Zij moeten dan ook deelnemen aan de machtsstructuren zelf, zelfs als dat met minder ‘leuke’ partners is. <br />
<br />
<b>Het lokale partijbestuur van de sp.a</b><br />
<br />
Een soortgelijke situatie doet zich ook voor bij sp.a. Daar zijn de woordvoerders wel veel voorzichtiger. Zoals gezegd <i>“sluiten ze niemand uit”</i> en <i>“stellen ze geen exclusieven.”</i> Ook niet tegen de N-VA. Weliswaar menen sommigen bij de sp.a dat John Crombez een coalitie met de N-VA 'nooit' zal toestaan. Alleen… John Crombez mag dan al nationaal voorzitter zijn, aan de Antwerpse coalitievorming heeft hij wel niks te zeggen. Die bevoegdheid komt toe aan het sp.a-bestuur in Antwerpen zelf. En dat bestuur zit vol met mensen die het verlies van hun positie in de traditionele cenakels van de macht nauwelijks verteerd hebben. Waar dat toe kan leiden wordt fijntjes geïllustreerd op <a href="https://krismerckx.be/2018/10/10/wat-sp-a-nu-in-de-stad-bestrijdt-deed-ze-6-jaar-samen-met-de-n-va-in-de-provincie-waarschuwing-nu-tom-meeuws-coalitie-n-va-sp-a-niet-uitsluit/#more-2667" target="_blank">het blog van Kris Merckx</a> – vandaag PVDA-fractieleider in de Antwerpse provincieraad. Merckx wijst er eerst op dat sp.a niet echt nodig was voor de vorming van een meerderheid in de Antwerpse provincieraad. Toch besloot sp.a om N-VA en CD&V te vervoegen in die meerderheid. Vanaf dag één werden ze zo feitelijk gegijzeld en verplicht op alle cruciale kwesties beide andere partijen te volgen: achteruitgang van de tewerkstelling bij de provinciale diensten, sluiting en/of ontmanteling van sociale diensten, stopzetting van het gratis multicultureel festival Mano Mundi, privatiseringen, handhaving van het hoofddoekenverbod in het provinciaal onderwijs, enz. De logica van de ‘nuttige stem’ – waar zowel Groen als sp.a expliciet op mikken – lijkt zo te zullen leiden tot… nutteloze politiek. <br />
<br />
<b>Een verborgen olifant</b><br />
<br />
Maar er is meer. Want terwijl de toppolitici zich verdiepen in strategische berekeningen, verliezen ze wel een cruciale factor uit het oog. We hebben het dan over de verborgen olifant in de lokale politiek, met name de zogenaamde ‘voogdij’ of het ‘bestuurlijk toezicht’. Volgens de Grondwet regelen de gemeenten alle zaken ‘van gemeentelijk belang’. Maar tegelijk wordt voorzien in een beperking van deze gemeentelijke autonomie. Zo moeten belangrijke besluiten van de gemeenteraad – meerderheidsbesluiten, dus – al naargelang het geval goedgekeurd worden, hetzij door de provinciegouverneur, hetzij door het provinciebestuur, hetzij door de Vlaamse minister van Binnenlands Bestuur (vandaag Liesbeth Homans van N-VA). Weliswaar is er de laatste jaren een <a href="http://www.gouverneurvlaamsbrabant.be/taken/bestuurlijk-toezicht-en-coaching" target="_blank">evolutie aan de gang naar toezicht op basis van klachten</a>, eerder dan op zuiver goedkeuringstoezicht. Het laat zich echter aanzien dat een politiek sterk gepolariseerde stad zoals Antwerpen met zeer veel van dat soort klachten geconfronteerd zou kunnen worden. Tegelijk is het nog steeds zo dat <i>“bepaalde types beslissingen van gemeenten en OCMW’s, polders en wateringen en besturen van erediensten of politiezones (…) [door] lokale besturen aan de Vlaamse of (in het geval van de politiezones) federale overheid moeten melden en pas kunnen uitgevoerd worden als de gouverneur ze als Vlaams of federaal commissaris goedkeurt.”</i> Dit alles betekent in de praktijk dat zelfs een grote stad als Antwerpen niet zomaar op alle vlakken een eigen politiek kan volgen of toepassen. <br />
<br />
<b>Omgaan met deze ‘verborgen olifant’ </b><br />
<br />
Omgaan met de verborgen olifant kan op twee manieren:<br />
<br />
• Ofwel kan men gebeurlijke moeilijkheden zoveel mogelijk uit de weg gaan, door simpelweg geen beslissingen te nemen die de ‘hogere overheden’ tegen de borst zouden kunnen stuiten. Dat is overduidelijk de weg die de voorkeur wegdraagt van al diegenen die een centrumpolitiek willen voeren. De prijs die daarvoor betaald moet worden bestaat dan wel uit de ontgoocheling van de hoop der linkse kiezers.<br />
<br />
• De andere weg bestaat eruit precies die hoop wel te belichamen en dus wel degelijk moeilijke, maar sociaal noodzakelijke beslissingen te nemen. Uiteraard zal dit botsen op weigerachtigheid van door neoliberalen aangestuurde ‘hogere’ overheden.<br />
<br />
<b>Het Griekse voorbeeld</b><br />
<br />
Zo’n situatie lijkt als twee druppels water op wat er in 2013 gebeurde in Griekenland. De plannen van de door het linkse Syriza gedomineerde Griekse regering – plannen die wilden breken met het besparingsbeleid – werden door de Trojka (bestaande uit de Europese Centrale Bank, de Financie-ministers van de Eurozone en de Europese Commissie) de facto verboden. De Griekse regering was daarop vreemd genoeg niet voorbereid. In eerste instantie besliste ze over te gaan tot mobilisatie van haar achterban bij de Griekse bevolking. Wat uitmondde in een overweldigend ‘Nee!’ tegen de dictaten van de Trojka. Kort daarop <a href="http://archief.sap-rood.org/griekenland-knieval-capitulatie-of-strijd/" target="_blank">ging de Griekse regering niettemin toch door de knieën</a> en aanvaarde ze de nieuwe besparingsmaatregelen. Met als gevolg een enorme desillusie bij het Griekse volk. <br />
<br />
<b>Écht strategisch denken</b><br />
<br />
Als we een uitweg willen vinden uit deze hopeloosheid, dan moeten we écht strategisch beginnen denken. Ten eerste door onze stem niet zomaar te schenken aan diegenen die geacht worden ‘groot’ te zullen worden (zei het Groen of sp.a). Nee, we moeten ervoor zorgen dat er een stevige stok achter de deur kan staan om die partijen bij de linkse les te houden.<br />
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<i><b>Daarom is en blijft een stem voor de PVDA</b></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><b>de beste stem voor de linkse kiezers!</b></i></div>
<br />
Een goed resultaat voor de PVDA zal Groen en sp.a scherp helpen houden.<br />
<br />
Daarnaast doen we er goed aan ons nu al voor te bereiden op de komende coalitiebesprekingen. Allereerst om er op toe te zien dat er wel degelijk voldoende sociale maatregelen zullen worden bekomen – denk aan drastische uitbouw van de sociale woningen, de aanpak van asociale huisjesmelkers, investeringen in stedelijke crèches, scholen en leerkrachten, uitbouw van de stedelijke dienstverlening met meer en volwaardig statutair stadspersoneel, activering van het OCMW i.p.v. de armen, de-privatisering en de-commercialisering van het zorgbeleid, meer democratie i.p.v. minder, terugkeer naar het STOP-principe inzake mobiliteit, meer en betere voet- en fietspaden en uitbouw van (gratis) openbaar vervoer, omkering van de gemeentelijke fiscaliteit ten voordele van de burgers,meer gastvrijheid door het stopzetten van de jacht op vluchtelingen, het beëindigen van discriminatie en stigmatisering van bevolkingsgroepen (o.a. door het toelaten van de hoofddoek in stedelijke functies), enz.<br />
<br />
<b>Onze eigen Trojka weerstaan</b><br />
<br />
Laten we echter vooral niet vergeten in het bestuursakkoord in te schrijven dat het stadsbestuur zich niet zal laten intimideren door het ‘bestuurlijk toezicht’ maar in geval van obstructie door de ‘hogere overheid’ zal kiezen voor het sensibiliseren en mobiliseren van de lokale bevolking. Dat is de enige taal die onze eigen Trojka zal verstaan.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b>Alleen op die manier kunnen we een krachtsverhouding opbouwen, die in staat is</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>de hoop van honderdduizenden</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>tastbaar en concreet te maken.</b></div>
Peter Veltmanshttp://www.blogger.com/profile/05368182881163231082noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-189942928023356286.post-7426259369443239562018-10-11T16:20:00.001+02:002018-10-11T16:41:13.108+02:00Een debat zónder de terreur van de oneliner!<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9eiOgrIl_vtjAqxsTSIgMzawg0HbDdMNa8gHBY5O-JlRQbL-XcouZn2cc8Y98RMyVfSk9rTJQTh1wZbLxg4d9_rXmb103zP0nqQTI4WwqW29qAiYV1l8dUD0LBhZX5KhEmIyCTMXh-zU/s1600/Debat_Radio_Centraal.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1440" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9eiOgrIl_vtjAqxsTSIgMzawg0HbDdMNa8gHBY5O-JlRQbL-XcouZn2cc8Y98RMyVfSk9rTJQTh1wZbLxg4d9_rXmb103zP0nqQTI4WwqW29qAiYV1l8dUD0LBhZX5KhEmIyCTMXh-zU/s400/Debat_Radio_Centraal.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
In Antwerpen bestaat er één werkelijk vrije zender: <a href="https://www.radiocentraal.be/" target="_blank">Radio Centraal</a>. Te beluisteren via 106,7 MHz op de FM-band of <a href="http://streaming.radiocentraal.org/" target="_blank">via het internet</a>. Radio Centraal wordt volledig gefinancierd door bijdragen van de eigen medewerkers en gebruikt in elk geval géén reclame-inkomsten. Er valt gewoon geen reclame te beluisteren! Het is ook een zender waar je als genodigde de kans krijgt om ‘uit te spreken’. De terreur van de oneliner speelt er dus niet. Daarom ging ik met genoegen in op de uitnodiging om deel te nemen aan een verkiezingsdebat. Ik was gelukkig niet de enige. <br />
<br />
Onder de kundige leiding van Centraal-medewerker Jan Ploem kruisten met elkaar de verbale degens: <br />
<br />
• <b><i>Marij Preneel</i></b>, districtsburgemeester van Borgerhout en 2de plaats op de stedelijke Groen-lijst<br />
<br />
• <i><b>Greg Verhoeven</b></i>, werkzaam bij de ABVV-studiedienst en 6de op de sp.a-lijst<br />
<br />
• <b><i>Erica Caluwaerts</i></b>, advocate en 2de op de lijst van OpenVLD<br />
<br />
• <i><b>Helena Caluwé</b></i>, tax consultant en 10de op de CD&V-lijst<br />
<br />
• <b><i>Paul Cordy</i></b>, districtsburgemeester Antwerpen, Vlaams parlementslid en lijsttrekker op de N-VA-lijst voor het district Antwerpen<br />
<br />
• <b><i>Peter Veltmans</i></b>, ACOD-vakbondsafgevaardigde en verruimingskandidaat van de SAP op de 46ste plaats van de PVDA-lijst<br />
<br />
Tijdens de twee uur durende discussie kwamen onder meer aan bod: de wooncrisis en het beleid inzake sociale woningen, de stedelijke fiscaliteit, de wenselijkheid van een stadsgewest en zin of onzin van de provincies, de mobiliteitscrisis en de erbarmelijke staat van het openbaar vervoer, de bevolkingsgroei, migratie en racisme, democratie of het gebrek eraan en nog veel meer.<br />
<br />
Je kan het volledige debat beluisteren via deze link:<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6S8ykJCUmdxyykENJMGD9ZW6nUnTw-mdEHLxoHbCvk6iHMCE8QtcPlRDt4HX_T57EyA4IdBYpSpTAC0HJ0tAsrFxa9t-7c9U9cUnNvu5lpOJ5SVJUNqeO0__-fClo34K8lCSRBTiAzTY/s1600/audio.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="474" data-original-width="474" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6S8ykJCUmdxyykENJMGD9ZW6nUnTw-mdEHLxoHbCvk6iHMCE8QtcPlRDt4HX_T57EyA4IdBYpSpTAC0HJ0tAsrFxa9t-7c9U9cUnNvu5lpOJ5SVJUNqeO0__-fClo34K8lCSRBTiAzTY/s200/audio.jpeg" width="200" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<a href="https://bit.ly/2RJxKlw" rel="nofollow" target="_blank">Debat op Radio Centraal - 06/10/2018</a> Peter Veltmanshttp://www.blogger.com/profile/05368182881163231082noreply@blogger.com0Antwerp, Belgium51.2194475 4.4024643000000250.901475500000004 3.7570173000000198 51.5374195 5.0479113000000195tag:blogger.com,1999:blog-189942928023356286.post-29793545238910466882018-09-21T17:28:00.004+02:002018-09-21T17:28:50.209+02:00Een pittig debat<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2PffqGeNfQPY64xJleMoTR10sEZzrrJEL1A0GlcFNYkjs0-MhTffXqgIDyR5wpVzdMtrYY6J4aqtcr1fkxQgMSGfM2GSSPOZX95a1pQUAzsuUiukaLanyUK-P7iK0Zuxi-x03Xkn73_w/s1600/sprekers_debat_20_09_2018.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2PffqGeNfQPY64xJleMoTR10sEZzrrJEL1A0GlcFNYkjs0-MhTffXqgIDyR5wpVzdMtrYY6J4aqtcr1fkxQgMSGfM2GSSPOZX95a1pQUAzsuUiukaLanyUK-P7iK0Zuxi-x03Xkn73_w/s320/sprekers_debat_20_09_2018.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Gisterenavond, donderdag 20 september 2018, organiseerde de socialistische overheidsvakbond ACOD een heus verkiezingsdebat. Behoudens het fascistische Vlaams Belang waren alle partijen, die momenteel zitjes hebben in de gemeenteraad, vertegenwoordigd. Peter Mertens (PVDA), Olivier Elias (CD&V), Tom Meeus (sp.a), Claude Marinower (OpenVLD), Wouter Van Besien (Groen) en Annick De Ridder (N-VA) kruisten er verbaal de degens over drie grote thema’s: openbare dienstverlening en middelen voor de mensen, de rol en plaats van het stadspersoneel en de verhouding van het stadsbestuur met de vakbonden. Het ging er bijwijlen best pittig aan toe.<br /><br /><b>Links tegen Rechts</b><br /><br />Niet verwonderlijk bleek uit de diverse tussenkomsten eens te meer de grote hardnekkigheid van de tegenstelling tussen links en rechts (hoe vaak sommigen die tegenstelling ook mogen proberen te begraven). Dat was dikke pech voor de vertegenwoordiger van CD&V. Olivier Elias, de man die het ‘moedige midden’ moest verdedigen, kwam nauwelijks verder dan wat geneuzel in de marge.<br /><br /><b>Provocaties</b><br /><br />Annick De Ridder bleef het imago van haar N-VA gestand. Ze ontpopte zich eens te meer tot <i>provocatrice par excellence</i>. Haar ongenuanceerde en gespierde uitspraken ontlokten met regelmaat woedende reacties bij het aanwezige publiek. Academicus Vincent Scheltiens had het als moderator dan ook niet makkelijk om alles in goede banen te blijven leiden.<br /><br /><b>Pensioenbom </b><br /><br />Het is zo dat het door de N-VA geleide rechtse stadsbestuur in de afgelopen zes jaar 1.420 ambtenaren, die op pensioen gingen, niet heeft vervangen door nieuw personeel. Volgens De Ridder was dat <i>“noodzakelijk om de ‘pensioenbom’ van de ambtenarenpensioenen te kunnen blijven betalen.”</i> Ze benadrukte dat er hiervoor <i>“geen naakte ontslagen vielen”</i> en dat er evenmin <i>“beknibbeld werd op de werkingsmiddelen.”</i> Trots klopte ze zich ook op de borst over de collectieve arbeidsovereenkomst (CAO) die het stadsbestuur hierover heeft afgesloten met de christelijke vakbond ACV. In die CAO werd ook voorzien in enkele ‘snoepjes’ voor het stadspersoneel, zoals een gratis smartphone, een verhoging met één extra euro voor de maaltijdcheques, een aanvullende ziekteverzekering en een zogenaamde ‘tweede peiler’ voor de pensioenen van contractuele medewerkers. Tegelijk kondigde ze voor de toekomst nieuwe maatregelen aan, want <i>“als we zouden blijven inzetten op statutaire medewerkers (i.e. volwaardige, vastbenoemde ambtenaren), dan zal de pensioenbom tegen het einde van de eeuw de stad geen 2,1 maar wel 7,4 miljard euro kosten – wat onbetaalbaar is.”</i> Bijgevolg is het voor haar partij zonneklaar dat de statutaire ambtenaren stelselmatig plaats moeten maken voor (minder) contractuelen. <br /><br /><b>Wederwoord</b><br /><br />Via een wederwoord vanuit het publiek verduidelijkte een stadsambtenaar echter terecht dat precies het omgekeerde het geval is: <i>“De pensioenen van statutaire ambtenaren worden precies betaald door de actieve statutaire medewerkers. Als er minder of zelfs geen actieve statutairen meer overblijven, dan zijn deze pensioenen pas echt onbetaalbaar. Beter is het dan ook om te blijven inzetten op statutaire aanwervingen.”</i><br /><br /><b>Statutaire of contractuele medewerkers?</b><br /><br />De keuze tussen een voorkeur voor statutaire of voor contractuele medewerkers bleek duidelijk een splijtzwam. Claude Marinower schaarde zich namens OpenVLD onverholen achter een duidelijke keuze voor contractueel personeel. Dat zou volgens hem de ‘soepelheid’ ten goede komen, want <i>“het ambtenarenstatuut is veel te rigide.”</i> Wouter van Besien (Groen) en Peter Mertens (PVDA) kozen lijnrecht voor het tegendeel. Van Besien <i>“omdat statutaire ambtenaren dankzij de bescherming di het statuut hen biedt pas echt politiek onafhankelijk ten dienste van de burger kunnen staan.”</i> Mertens maakte duidelijk dat er <i>"in elk geval voldoende personeel moet zijn (wat nu niet het geval is), maar dat er bovendien veel meer respect moet zijn voor dat personeel"</i> (wat nu evenmin het geval is). Daartoe achtte hij <i>"voorrang voor statutaire aanstellingen absoluut noodzakelijk." </i><br /><b>Gezagsfuncties?</b><br /><br />Verrassend genoeg ging Tom Meeus namens de sp.a niet mee in de duidelijk voorkeur van de linkerzijde voor statutaire aanwervingen. Ook hij vindt het ambtenarenstatuut <i>“veel te stroef”</i> en wil het enkel nog <i>“voorbehouden voor gezagsfuncties.”</i> Wat overigens ook de mening is van... de N-VA! Tegelijk haalde hij uit naar <i>“het schrikbewind dat het rechtse stadsbestuur voert tegen ambtenaren en zelfs gemeenteraadsleden die zich al te kritisch opstellen.”</i> Van zijn kant ontkende Marinower van OpenVLD dat er – althans op ‘zijn’ diensten – sprake zou zijn van een schrikbewind.<br /><br /><b>Marktwerking?</b><br /><br />De tegenstelling tussen links en rechts bleek ook uit de opvattingen inzake het thema ‘middelen voor de mensen’. Peter Mertens (PVDA) beet de spits af door zich uitdrukkelijk te keren <i>“tegen het vertrouwen op marktmechanismen, die omwille van de winstzucht leiden tot maatschappelijke tweedeling, die de solidariteit ondermijnen en die de continuïteit van de openbare dienstverlening inzake basisbehoeften niet kunnen garanderen.”</i> Private bedrijven die instaan voor die basisbehoeften kunnen immers ook failliet gaan. Mertens kloeg ook uitdrukkelijk aan dat gemeenschapsgeld door de stad wordt aangewend om private kinderopvang te subsidiëren, eerder dan om te voorzien in openbare stedelijke crèches.<br /><br /><b>Heropbouw stadsdiensten</b><br /><br />Tom Meeus (sp.a) voegde daaraan toe dat het noodzakelijk is om opnieuw te investeren in de uitbouw van de buitenschoolse opvang in het onderwijs, in een heropbouw van het woontoezicht <i>("dat zo goed als ontmanteld werd door het huidige stadsbestuur")</i> en in het <i>"versterken van De Lijn als openbaar vervoerbedrijf."</i> Hij bepleitte eveneens het <i>"stopzetten van commercialisering en privatisering in de zorgsector." </i>Zelfde verhaal bij Wouter Van Besien (Groen) die vroeg om <i>"meer investeringen, onder meer om in het onderwijs kleinere klassen (en dus ook meer onderwijzend personeel) mogelijk te maken."</i> Daarnaast bepleitte hij de oprichting van wijkcentra om de dienstverlening aan de bevolking op te drijven en wil hij streven naar <i>"een betere verhouding met niet-commerciële private ondernemingen",</i> waarbij vertrokken moet worden van de bestaande noden bij de bevolking.<br /><br /><b>Verdubbelde investeringen?</b><br /><br />Claude Marinower (OpenVLD) en Annick De Ridder (N-VA) maakten zich sterk dat er wel degelijk al veel geïnvesteerd werd in de voorbij jaren. Marinower wees op inspanningen inzake telecom (om te komen tot een zogenaamde ‘smart city’) en op het omvormen van bibliotheken en districtshuizen tot ware ‘ontmoetingsplaatsen’. Daarnaast verdedigde hij (om efficiëntieredenen) het sluiten van de vakantieverblijven van Kindervreugd; sluiting die volgens hem<i> "meer dan gecompenseerd werd door het verdubbelen van de investeringen in het stedelijk onderwijsnet."</i> De Ridder beweerde dat de stad het globale investeringsbudget opgedreven heeft tot 1,4 miljard euro (wat overigens betwist werd door Tom Meeus) en dat <i>"de middelen omhoog zijn gegaan voor de politie (+ 20 miljoen euro), voor het sociaal beleid (+20%), net zoals voor de properheid van de stad (+ 34 voltijdse equivalenten)."</i> <br /><br /><b>Stakingsrecht</b><br /><br />De discussie over de verhouding tussen stadsbestuur en vakbonden draaide uit op een debat over de betekenis van het stakingsrecht. Aanleiding daartoe was de door moderator Vincent Scheltiens als onderwerp aangebrachte veroordeling door de rechtbank van Antwerps ABVV-voorzitter Bruno Verlaeckt wegens ‘kwaadwillige belemmering van het verkeer’ tijdens een filterblokkade op de Scheldelaan in het kader van een 24-urenstaking. <br /><br /><b>Excessen?</b><br /><br />De Ridder beweerde dat ze het stakingsrecht belangrijk vindt. Tegelijk hanteerde ze wel een zeer beperkte invulling van dit stakingsrecht. Zo mogen er <i>"geen blokkades mee gepaard gaan, mag er geen misbruik gemaakt worden en mogen er geen excessen zijn."</i> Er zullen volgens haar <i>"nog meer van dergelijke veroordelingen volgen"</i> – een uitspraak die leidde tot afkeurend geroep vanwege het publiek. Daarna ging ze in op de recente staking waarmee rivierloodsen en brug- en sluiswachters zich verzetten tegen de aanval op hun ... statuut. Volgens haar <i>“gijzelen die actievoerders daarmee onschuldige burgers en bedrijven.”</i> Ze beloofde wel de regelgeving inzake ziekteverlof ook voor politici even stringent te maken als de Vlaamse (en federale) regering dat wil doen voor hun ambtenaren. Wat door het publiek met hoongelach begroet werd.<br /><br /><b>Politieke stakingen?</b><br /><br />De drie linkse partijen lieten dit alles niet over zich heen gaan en verklaarden eensgezind dat het stakingsrecht een democratisch basisbeginsel is en moet blijven. Tom Meeus kantte zich daarnaast tegen<i> "de voortschrijdende militarisering van de politie"</i> en benadrukte dat <i>"stakingsrecht niet afhankelijk kan zijn van de hoogte van de verloning van een personeelslid</i>", zoals havenschepen Marc Van Peel (CD&V) onlangs insinueerde. Zowel Meeus als Van Besien legden er ook de nadruk op dat de recente staking tegen de Vlaamse regering uitbrak omdat die Vlaamse regering <i>"niet echt openstaat voor constructief overleg."</i> Peter Mertens verduidelijkte dat de N-VA <i>“eigenlijk gekant is tegen politieke stakingen. Zonder politieke stakingen zou er echter geen algemeen stemrecht zijn, geen achturige werkdag, geen vijfdagenweek, enz.” </i>Mertens oogste hiermee een open doekje bij het publiek.<br /><i></i><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioVlNu_20HQe1DMFdxP4uBf9QkWSh-4OHCko48JQYWrZKzbwXsZY8eVyzzqSP_HnD9fICn-D2g9Ly6rkJSjP0rNReovad0qXI9PifSd-iEVqqBeeXC8UHPlRPJhPoIOF_SfK8qxo-SO9A/s1600/Publiek_debat_20_09_2018.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1440" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioVlNu_20HQe1DMFdxP4uBf9QkWSh-4OHCko48JQYWrZKzbwXsZY8eVyzzqSP_HnD9fICn-D2g9Ly6rkJSjP0rNReovad0qXI9PifSd-iEVqqBeeXC8UHPlRPJhPoIOF_SfK8qxo-SO9A/s320/Publiek_debat_20_09_2018.jpg" width="320" /></a></div>
<br /><b>N-VA en De Lijn</b><br /><br />Om het debat te besluiten werd gedurende een tiental minuten ook nog het woord gegeven aan de zaal. Daarbij viel vooral de tussenkomst op van Rita Coeck – ACOD-secretaris voor tram, bus en metro – die zich bekloeg over de lamentabele situatie waarin het Vlaams openbaar vervoerbedrijf De Lijn zich momenteel bevindt: <i>“hoe is het mogelijk dat de verantwoordelijke ministers op Vlaams niveau een N-VA-er is, dat de voorzitter van de raad van bestuur van de De Lijn een N-VA-lid is, dat de schepen voor mobiliteit van de stad Antwerpen een N-VA-er is en dat tegelijk de hele N-VA de handen in onschuld wast en beweert niets te kunnen doen aan het verbeteren van het openbaar vervoer in een regio waar het verkeer meer stil staat dan wat anders?”</i> Een tussenkomst die groot applaus oogstte, zonder echter een volwaardig antwoord te verkrijgen.<br /><br /><b>Ontbrekende onderwerpen</b><br /><br />Omdat de tijd beperkt was, konden meerdere interpellanten helaas niet meer aan het woord komen. Daardoor kwam onder meer de kwestie van het racisme en de discriminatie – onder andere door middel van het verbod op het dragen van een hoofddoek bij bepaalde stadsdiensten – niet aan bod. Ook de impact van de komende demografische explosie – waardoor de stadsbevolking van Antwerpen de komende zes jaar zal groeien met 10.000 tot 35.000 nieuwe en vooral jonge inwoners met een migratieachtergrond – kon daardoor niet besproken worden. Het zou nochtans interessant geweest zijn om te horen hoe de verschillende partijen deze uitdagingen willen aangaan. Door nog meer de verschillende bevolkingsgroepen tegenover elkaar op te zetten? Door nieuwe besparingen met navenante achteruitgang van de dienstverlening? Of door een inclusieve politiek te voeren en de inkomsten van de stad te verhogen, door een veel billijker bijdrage te vragen aan de haven en aan de daar gevestigde winstgevende bedrijven? We dreigen het pas te zullen weten na afloop van de verkiezingen, bij de totstandkoming van een nieuwe coalitie. Peter Veltmanshttp://www.blogger.com/profile/05368182881163231082noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-189942928023356286.post-80895144172651484992018-09-16T18:34:00.002+02:002018-09-17T08:49:15.368+02:00Mijn deelname aan Doe de denktest! Het <i>Links Ecologisch Forum</i> (LEF) is een partijoverschrijdende beweging, die geen lijsten neerlegt bij de verkiezingen. In het kader van de komende gemeenteraadsverkiezingen willen zij via <a href="http://www.lef-online.be/">hun website</a> aan de kritische lezer informatie verstrekken die wellicht minder aan bod komt in folders of in de media, zonder evenwel een stemadvies te geven. Zij hopen zo hun lezers in staat te stellen met kennis van zaken een weloverwogen stem uit te brengen. Deze oefening noemt LEF <i>Doe de denktest!</i>, met een knipoog naar de toenmalige VRT-show <i>Doe de stemtest</i>. Het is in dat kader dat ik een uitgebreide vragenlijst van LEF heb beantwoord. Mijn dank voor dit initiatief! Hieronder vind je het grootste deel van mijn antwoorden op hun vragen (door mezelf aangevuld met enkele doorverwijzingen of links).<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEXlmWfNwR699hBUO5RuT8rg5R2jW0YY8poavMew_fEObpbhU2GxlzYOmgsPO3Ejkz4J7eweEESR3CmSoYgN40OlwpgQDo7bH7KEnXiyoZaCLsH1C43J4Z0UbZqwo5gmfYaKxBkV8NwW0/s1600/Doe_de_denktest.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1333" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEXlmWfNwR699hBUO5RuT8rg5R2jW0YY8poavMew_fEObpbhU2GxlzYOmgsPO3Ejkz4J7eweEESR3CmSoYgN40OlwpgQDo7bH7KEnXiyoZaCLsH1C43J4Z0UbZqwo5gmfYaKxBkV8NwW0/s320/Doe_de_denktest.jpg" width="266" /></a></div>
<br />
<b>Personalia</b><br />
<br />
Peter Veltmans bekleedt de 46ste plaats op de <a href="https://antwerpen.pvda.be/kandidaten" target="_blank">PVDA-lijst voor de gemeenteraad van Antwerpen</a>.
Hij is verruimingskandidaat namens <a href="https://www.sap-rood.org/ga-mee-voor-een-antikapitalistisch-project/" target="_blank"><b><i>SAP – Antikapitalisten</i></b></a> (SAP = Stroming voor een Antikapitalistisch Project).
Peter is 58 jaar oud en actief als vakbondsmilitant voor de ACOD bij de FOD Financiën.
<b> </b><br />
<br />
<b>Wat is je affiliatie?</b><br />
<br />
Ik ben een individueel kandidaat, die opkomt als verruimingskandidaat in het kader van een afspraak tussen de PVDA en de SAP.<br />
<br />
<b>Hoe bent u tot uw huidig politiek engagement gekomen?</b><br />
<br />
Sinds mijn 15de levensjaar ben ik politiek actief vanuit een marxistisch, antikapitalistisch gedachtegoed. Het begon voor mij bij de <a href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Socialistische_Jonge_Wacht" target="_blank"><i>Socialistische Jonge Wacht</i></a>, destijds (in 1975) de jeugdorganisatie van de Revolutionaire Arbeidersliga (RAL), de voorloper van de huidige SAP. Een jaar later trad ik toe tot de RAL, terwijl ik tegelijk actief bleef meewerken met de SJW. Doorheen de SJW was ik in het begin van de jaren ‘80 betrokken bij de <i>Jongerenmarsen voor Werk</i> en bij de agitatie tegen de plaatsing van kernwapens in België. Beide thema’s ontmoetten elkaar in de slogan <i>Weg die Bommen, Werk Verdomme!</i> De SJW was tegenstander van het toentertijd enigszins populaire ‘totaalweigeren’ (van leger- en burgerdienst) en voorstander van antimilitaristische agitatie binnenin het leger, wat ik ook concreet heb helpen maken tijdens mijn legerdienst. Na het voltooien van mijn middelbare studies en het volbrengen van mijn legerdienst werd ik actief in de vakbeweging. Zo werd ik vakbondsafgevaardigde voor de <i>ACOD</i> (de socialistische overheidsvakbond), eerst bij de stad Antwerpen, daarna voor korte tijd bij de Regie der Posterijen en tenslotte (en tot op heden) bij de Federale Overheidsdienst Financiën. In het begin van de jaren ‘90 ontstonden er steeds meer breuklijnen tussen vakbondsmilitanten en lokale activisten aan de ene kant en de sociaaldemocratische partij (toen nog SP) aan de andere kant. Dit kwam bijvoorbeeld tot uiting in het conflict over het zogenaamde <a href="https://www.vonk.org/Syndicaal/de-stakingen-tegen-het-globaal-plan-tien-jaar-geleden.html" target="_blank"><i>Globaal Plan </i></a>van de toenmalige rooms-rode regering. Toen dit plan uiteindelijk goedgekeurd werd in het parlement – zonder ook maar één enkele socialistische tegenstem – gingen verschillende syndicalisten op zoek naar een politiek alternatief. In Antwerpen kwam Patsy Sörensen, SP-gemeenteraadslid en bezielster van Payoke (hulporganisatie voor prostituees), ondertussen steeds meer op ramkoers te liggen met de lokale ‘baronnen’ van de SP. Een relatief brede laag van <a href="https://www.humo.be/humo-archief/378749/nadine-peeters-vrouw-van-pvda-kopman-peter-mertens-en-districtsraadslid-in-antwerpen-de-vrouw-van-de-bestsellerauteur-koopt-haar-kleren-bij-zeeman" target="_blank">Antwerpse jongeren</a> en buurtactivisten zocht ook naar een politieke uitweg, aangevuurd door hun afkeer van het groeiende succes van het fascistische Vlaams Blok. Het belangrijkste probleem in de stad Antwerpen was in die tijd de omvang van de stedelijke schuldenlast en de vraag hoe die kon worden aangepakt: door besparingen op de dienstverlening of door de bankiers en renteniers ervoor te laten opdraaien? In een opiniestuk in de krant De Morgen – onder de titel <i>Pleidooi voor een Ommekeer in Antwerpen</i> – werd deze kwestie van de schuldenlast door mij verbonden met het groeiende ongenoegen over het ontbreken van socialistische antwoorden op de maatschappelijke uitdagingen. Na talrijke contacten met zeer velen werd uiteindelijk de <i>Beweging voor Sociale Vernieuwing</i> (BSV) opgestart, met een programma dat sterk door mijzelf werd beïnvloed. Mede door de inzet van <i>Tom Lanoye </i>kwam er een electoraal akkoord tot stand tussen de BSV en <a href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Agalev" target="_blank"><i>Agalev</i></a> (voorloper van het huidige Groen). De gemeenteraadsverkiezingen van 1993 bezorgden deze feitelijke kartellijst met zeven zetels (waarvan 3 voor kandidaten van de BSV) een eclatante overwinning. Helaas werd deze overwinning niet aangewend om de BSV in de diepte uit te bouwen tot een maatschappelijke kracht. In plaats daarvan werd gekozen voor integratie in de bestaande machtsstructuren en daarmee ook voor aanvaarding van de nefaste besparingslogica. Zoals te verwachten viel, betekende dit algauw het einde van dit unieke, progressieve experiment. In de jaren die volgden was ik meermaals betrokken bij nieuwe pogingen om te komen tot een politiek alternatief aan de linkerzijde, gaande van het <a href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Comit%C3%A9_voor_een_Andere_Politiek" target="_blank"><i>Comité voor een Andere Politiek</i></a> tot <a href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Rood!" target="_blank"><i>Rood! </i></a>Ondanks aanzienlijke inspanningen leverde geen van deze pogingen substantiële resultaten op. In 2013 kwam er echter opnieuw een <i>window of opportunity. </i>Onder impuls van het bestuur van het ABVV-gewest van Charleroi opende de <a href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Partij_van_de_Arbeid_van_Belgi%C3%AB" target="_blank"><i>Partij van de Arbeid</i></a> (PVDA) de mogelijkheid tot een zekere verruiming. Dit leidde tot het indienen van lijsten in Franstalig België onder de noemer <a href="https://community.dewereldmorgen.be/blogs/jan-hertogen/2014/02/04/ptb-go-het-opstaan-van-een-nieuwe-generatie" target="_blank"><i>PTB-GO!</i></a> – waarbij GO! stond voor ‘Gauche d’Ouverture’. Mee dankzij deze opening behaalde de PVDA in Franstalig België niet één, maar twee parlementszetels in de verkiezingen van 2014. Langs Nederlandstalige kant ging de opening vanwege de PVDA niet zover. Niettemin stonden er ook in Vlaanderen verruimingskandidaten van de SAP op verschillende verkiezingslijsten van de PVDA. Deze kandidaten (waaronder ikzelf) behaalden een bescheiden, maar tegelijk ook respectabel aantal stemmen. Bij de voorbereidingen voor de campagne van de huidige gemeenteraadsverkiezingen herhaalde het scenario van 2013-2014 zich helaas niet. Terwijl de PVDA deze keer in Franstalig België niet meer openstond voor verruimingskandidaten, was dit in Vlaanderen wel het geval. In uitvoering van een akkoord tussen de SAP en PVDA verkreeg ik daardoor de 46ste plaats op de PVDA-lijst voor de gemeenteraad van Antwerpen.
<b> </b><br />
<br />
<b>Wat moet er volgens u gebeuren inzake de volgende thema’s?</b><br />
<br />
<b><i>Woningproblematiek</i></b><br />
<br />
In Antwerpen kunnen zowel huurders als kopers nauwelijks nog een betaalbare woning vinden. Om daaraan te verhelpen moeten twee dingen gebeuren: het afkoelen van de woningmarkt en het verhogen van het huuraanbod. Beide doelstellingen kunnen bereikt worden door het aantal sociale woningen drastisch op te drijven. Er moet dan ook absoluut een einde komen aan de bouwstop van sociale woningen, die het huidige rechtse stadsbestuur heeft ingesteld (te meer gezien de verwachte groei van de bevolking). Mijn voorstel is om met 10.000 nieuwe sociale woningen een inhaalbeweging te maken, na zes jaar schandelijke stilstand. De recente ontploffing van een heel appartementsblok (op de Paardenmarkt) ten gevolge van verwaarloosde gasleidingen vestigt daarnaast eens te meer de aandacht op het probleem van de huisjesmelkers – verwerpelijke profiteurs van arme mensen. Daarom pleit ik ervoor de eigendommen van deze huisjesmelkers te onteigenen – zonder schadeloosstelling. De renovatie van de aldus bekomen eigendommen dient ook te gebeuren op hun kosten. Ze hebben zich lang genoeg kunnen verrijken.
<br />
<br />
<b><i>Leefmilieu</i></b><br />
<br />
De kwestie van het leefmilieu hangt in Antwerpen nauw samen met de mobiliteitsproblematiek. Die kwestie – die zich onder meer uitdrukt in fileleed, maar ook in luchtvervuiling met fijn stof en in geluidsvervuiling – kan slechts opgelost worden met een alomvattende aanpak. Het is de verdienste van actiegroepen zoals Ademloos, StRaten-Generaal en Ringland dat zij daarrond brede lagen van de bevolking hebben kunnen sensibiliseren en mobiliseren. Die mobilisatie is ondertussen uitgemond in een compromis tussen de actiegroepen, de stad en het Vlaams Gewest. Of dat compromis afdoende zal zijn, zal in de toekomst moeten blijken. Dat wil wel niet zeggen dat er ondertussen niets meer kan gebeuren. Zo moeten de verkeersprioriteiten omgedraaid worden: eerst stappen, dan trappen, daarna het openbaar vervoer ontwikkelen en pas dan en voor zover echt nodig plaats geven aan de auto. Daartoe is het nodig te investeren in voet- en fietspaden én in openbaar vervoer. Zo kunnen we eindelijk ook zorgen voor de uitbouw van openbaar vervoer in, naar en binnen de haven van Antwerpen. Tegelijk kunnen de stiefmoederlijk bedeelde noorderdistricten (Berendrecht, Zandvliet en Lillo) eindelijk aangesloten worden op het openbaar vervoersnetwerk. Tram en bus dienen ook gratis gemaakt te worden voor iedereen – wat geen enorm probleem hoeft te zijn, aangezien de historische Antwerpse stadsschuld ondertussen volledig werd terugbetaald. Tenslotte is het verkieslijk dat er een lokaal openbaar vervoersbedrijf opgericht wordt, waardoor minder bureaucratisch, sneller en efficiënter kan ingespeeld worden op de lokale noden, zonder beroep te moeten doen op door winstbejag gemotiveerde vervoersbedrijven.
<b><i> </i></b><br />
<br />
<b><i>Lokale economie, tewerkstelling en onderwijs</i></b><br />
<br />
De bevolking van de stad Antwerpen zal de komende zes jaar naar verwachting groeien met meer dan 30.000 nieuwe en voornamelijk jonge inwoners. Deze nieuwe stedelingen brengen een verhoogde nood met zich mee aan crèches, scholen en leerkrachten. Tegelijk blijft de werkloosheid – en dan vooral de jeugdwerkloosheid – in Antwerpen de hoogste van het Vlaams Gewest. Vandaar mijn pleidooi voor substantiële investeringen in nieuwe crèches, scholen en in leerkrachten. Samen met de bouw van 10.000 sociale woningen en mits een doorgedreven aanpak van racisme en discriminatie op de arbeidsmarkt, kunnen we zo meerdere vliegen in één klap slaan: de stedelijke economie stimuleren, de (jeugd)werkloosheid verminderen en de vorming en daardoor weerbaarheid van velen verbeteren. Daarnaast is het ook nodig om een einde te maken aan de afbouw van de tewerkstelling bij stad en OCMW. Er moet opnieuw ingezet worden op het uitbouwen van de stads- en OCMW-diensten doorheen de aanwerving van nieuw personeel.<br />
<br />
<b><i>Privatisering van gemeentelijke diensten</i></b><br />
<br />
De afgelopen zes jaar heeft het rechtse stadsbestuur verschillende recepten van wijlen Margareth Thatcher overgenomen en uitgeprobeerd. Zo heeft ze het systeem van de ‘tenders’ ingevoerd – een soort openbare aanbesteding waarop dienstverlenende organisaties maar ook bedrijven konden inschrijven om een bepaalde dienst te mogen leveren. Vooralsnog is het stadsbestuur er niet in geslaagd op die manier de sociale dienstverlening toe te wijzen aan private, op winst beluste ondernemingen. Maar tegelijk zet ze zo wel sociale organisaties (inzake woon- en gezondheidszorg, samenlevingsopbouw, enz.) onder druk om steeds ‘goedkoper’ te functioneren, met minder personeel en daardoor ook minder kwalitatieve dienstverlening. Ik pleit ervoor om deze tender-procedures af te schaffen, de verschillende organisaties die instaan voor sociale dienstverlening te (her)integreren in het OCMW én ditzelfde OCMW opnieuw onafhankelijk te maken van het stadsbestuur. De sociale noden die het OCMW moet lenigen, mogen niet ingeperkt worden omwille van boekhoudkundige redenen! Zeker niet omdat de armoede ook in Antwerpen blijft toenemen. Het is dan ook het OCMW dat geactiveerd moet worden – NIET de armen.<br />
<br />
<b><i>Opvang van asielzoekers en migranten</i></b><br />
<br />
Het huidige rechtse stadsbestuur heeft een triest palmares opgebouwd van steeds heviger stigmatiserende en discriminerende maatregelen. Bevolkingsgroepen werden tegen elkaar opgezet – zoals Joden tegenover Berbers. Uitbaters van nachtwinkels kregen een draconische ‘taks op imago-verlagende activiteit’ opgelegd. Wie als moslima voor stad of OCMW wil werken, mag geen hoofddoek dragen. Tegelijk gedraagt de politie zich meer en meer als een bezettingsmacht, die ook actief op jacht gaat naar mensen zonder papieren (wat bovendien ook gepaard gaat met ontsporingen, zoals de afpersingsmethodes van de zogenaamde ‘bende van Mega Toby en Sproetje’, een verzameling van nog steeds niet veroordeelde politieagenten). Ik pleit er dan ook voor om gastvrij zijn voor wie er nood aan heeft door de jacht op vluchtelingen stop te zetten en door een einde te maken aan de stigmatisering en discriminatie van migranten.<br />
<br />
<b><i>Internationale samenwerking (vredes- en ontwikkelingsbeleid, handel, investeringen,…)</i></b><br />
<br />
De stad is geen eiland, niet in het land en niet in de wereld. Zij moet en kan een actieve rol opnemen als motor van vooruitgang. Daarom vind ik dat de stad solidair moet zijn met elke strijd van onderdrukten voor hun eigen emancipatie. Bij wijze van voorbeeld kan Antwerpen mee het voortouw nemen in de zogenaamde BDS-campagne – BDS staat voor Boycot, Desinvestering en Sancties – tegen de zionistische apartheidsstaat Israël. In plaats van te verzusteren met de Israëlische havenstad Haifa, zou men beter verzusteren met bijvoorbeeld het Palestijnse Gaza en/of Ramallah.<br />
<br />
<b><i>Gemeentelijke democratie</i></b><br />
<br />
Eigenlijk draait heel mijn visie rond democratie. Als we de kloof tussen burger en maatschappij echt willen dichten, dan komt het erop aan iedereen te emanciperen. Om te beginnen moeten zoveel mogelijk mensen bevrijd worden van de soms al te naakte strijd om het bestaan, door hun kansen op werk, opleiding en ontspanning substantieel te vergroten. Dan moeten we echter wel de kans krijgen om daartoe een aangepaste politiek te ontwikkelen. Helaas is dat niet gegarandeerd. Zo moeten beslissingen van de gemeenteraad nog altijd goedgekeurd worden door de voogdij
van provincie en Vlaamse regering, die blijven zweren bij neoliberale besparingen. De gemeenteraad heeft overigens op zich al weinig te zeggen en de districten nog veel minder. Daarom pleit ik ervoor de voogdij om te draaien, zodat beslissingen van de Vlaamse regering en/of van het provinciebestuur moeten goedgekeurd worden door een meerderheid van de gemeenteraden, waardoor de macht opnieuw echt kan uitgaan van het volk. Verder zou het verkieslijk zijn als de gemeenteraad wordt voorgezeten door een gewoon gemeenteraadslid en NIET door de burgemeester, zoals dat vandaag in Antwerpen het geval is. Ook moeten we zorgen voor meer middelen en bevoegdheden voor de districten – de deelgemeenten van Antwerpen. Het is bovendien nodig om opnieuw in te zitten op volwaardig stads- en OCMW-personeel, door het opnieuw benoemen van statutaire ambtenaren. Dit zal niet enkel de stedelijke dienstverlening verbeteren; het zal het personeel ook onafhankelijker en daardoor mondiger maken tegenover de politieke overheid, wat in elk geval veel democratischer is.
<b><i> </i></b><br />
<br />
<b><i>Andere</i></b><br />
<br />
Het is onmogelijk een progressieve, radicaal-democratische politiek te voeren enkel en alleen op het niveau van de stad. Daarom moet Antwerpen zich actief bemoeien met en solidair opstellen tegenover de strijd tegen de veralgemeende neoliberale besparingspolitiek. Daarbij moet de stad ook samen met vakbonden en sociale bewegingen opkomen voor een echte vermogensbelasting.<br />
<br />
Nogmaals mijn dank aan <a href="http://lef-online.be/index.php/16627-doe-de-denktest-antwerpen-peter-veltmans-sap-op-pvda-lijst" target="_blank">LEF</a> !Peter Veltmanshttp://www.blogger.com/profile/05368182881163231082noreply@blogger.com1Antwerp, Belgium51.2194475 4.4024643000000250.901475500000004 3.7570173000000198 51.5374195 5.0479113000000195tag:blogger.com,1999:blog-189942928023356286.post-8983749341279354132018-09-10T14:26:00.000+02:002018-09-16T18:36:42.667+02:00Hoe Fascisme te bestrijden?<title><h2>
<span style="color: red;">
<span style="font-size: x-large;">Hoe fascisme te bestrijden</span></span></h2>
</title>
De <a href="https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/pano/2018/pano-s2018a10/" target="_blank">Pano-reportage over de extreemrechtse organisatie Schild & Vrienden</a> deed mij terugdenken aan een voorval uit mijn prille jeugd. Op Facebook plaatste ik daarover een bedenking. Hieronder een licht gewijzigde versie daarvan.<br />
<br />
Ik herinner het me nog als de dag van gisteren: 43 jaar geleden was ik een 15-jarige scholier, die op een vrijdagnamiddag de school verliet doorheen de schoolpoort. Daar stond een eenzame militant van de <a href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Socialistische_Jonge_Wacht" target="_blank">Socialistische Jonge Wacht</a> (SJW) hun clubblaadje 'Barrikade' te verkopen. Veel succes had hij niet. Opeens kwam er vanuit de school een jongen op een bromfiets langs gescheurd. Hij probeerde overduidelijk de SJW-militant omver te rijden (wat door diens alertheid niet lukte) en sloeg de tijdschriften uit de handen van de colporteur. De bromfietser (waarvan later vernomen werd dat hij sympathseerde met of deel uitmaakte van de <a href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Vlaamse_Militanten_Orde" target="_blank">Vlaamse Militantenorde</a> of VMO) verdween pijlsnel en de commotie verdampte al vlug.<br />
<br />
Na het weekend keerden we terug naar school. Op die maandagmorgen stond de SJW daar opnieuw. Deze keer met vijftien militanten. Op de straat voor de schoolpoort hadden ze een slogan geschilderd: <i>'Het fascisme komt er niet door!'</i> Ze verkochten toen wel veel nummers van hun strijdblad, terwijl de vastberaden reactie vanwege de SJW leidde tot tal van discussies binnen de schoolmuren. Verschillende scholieren werden toen lid van de SJW (zoals ikzelf). Van fascisten hebben we in de jaren daarna niet veel meer gemerkt op school.<br />
<br />
Aan deze gebeurtenissen moet ik vandaag denken, na de onthullingen op de VRT over Schild & Vrienden. Velen menen nu <i>"dat het gerecht haar werk moet doen."</i> Die reactie is begrijpelijk, maar laat één ding duidelijk zijn: <b>het is niet met juridische stappen dat men het beest van het fascisme terugdringt!</b><br />
<br />
<b>Om dat effectief te doen is er maar één middel: contra-mobilisatie!</b><br />
<br />
Zoals de SJW dat toen dus deed. Zoals onlangs ook <a href="https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2018/09/03/50-000-mensen-op-concert-tegen-racisme-en-haat-in-chemnitz/" target="_blank">50.000 burgers in de Duitse (eigenlijk Saksische) stad Chemnitz zichzelf mobiliseerden </a>tegen de ophitserij van 5000 zielige en haatdragende fascisten.<br />
<br />
Laat ons zo'n mobilisatie ook in België (en dan vooral in Vlaanderen) organiseren. Tijd dus voor een herstichting door de gehele linkerzijde én de arbeidersbeweging van een breed Anti-Fascistisch Front!<br />
<br />
(Wie meer wil weten over wat fascisme eigenlijk is en hoe het kan en moet bestreden worden, zie een uitstekende uiteenzetting daarover door wijlen Ernest Mandel: <a href="https://www.marxists.org/nederlands/mandel/1969/1969fascisme.htm">Over het Fascisme</a>Peter Veltmanshttp://www.blogger.com/profile/05368182881163231082noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-189942928023356286.post-29383933161330548342018-09-10T12:59:00.002+02:002018-09-16T18:37:12.508+02:00Een interview over mijn kandidatuur op de Antwerpse PVDA-lijst<title><a href="https://weerbaarantwerpen.blogspot.com/2018/09/een-interview-over-mijn-kandidatuur-op.html" target="_blank"><span style="color: red;"><span style="font-size: x-large;">Een interview over mijn kandidatuur op de PVDA-lijst</span></span></a></title><br />
<br />
De website van <i><b>SAP - Antikapitalisten</b></i> (Stroming voor een Antikapitalistisch Project) was voor het begin van de zomervakantie zo vriendelijk mij te interviewen over mijn kandidatuur als verruimingskandidaat op de PVDA-lijst voor de Antwerpse gemeenteraad. Op die lijst bekleed ik namens <i>SAP - Antkapitalisten</i> de 46ste plaats. Hieronder de tekst van dit interview.
<br />
<br />
<b>Onlangs werd in Antwerpen de PVDA-lijst voor de komende verkiezingen voorgesteld, met in totaal 55 kandidaten. Op de 46ste plaats staat jouw naam. Hoe komt dat?</b>
<br />
<br />
Eind vorig jaar werd er omtrent de gemeenteraadsverkiezingen een akkoord gesloten tussen de PVDA en de SAP. We kwamen overeen dat de SAP kandidaten kon voorstellen voor sommige lokale lijsten. Als gevolg daarvan werd ikzelf in Antwerpen naar voor geschoven als verruimingskandidaat van de SAP. Uiteindelijk kreeg ik dus de 46ste plaats toebedeeld.<br />
<br />
<b>Ben je daarmee tevreden? </b>
<br />
<br />
Het samenstellen van een lijst met 55 kandidaten is nooit een sinecure. Het heeft dan ook relatief lang geduurd voor de lijst samengesteld raakte. Overigens zijn er een zevental plaatsen die nog ingevuld moeten worden (wat ondertussen reeds ebeurd is). Ik heb begrepen dat er daarrond gesprekken worden gevoerd met 15 potentieel geïnteresseerden. Nu, dat is niet erg, want de lijst moet pas eind augustus formeel worden neergelegd. Er is dus nog wat tijd. Anderzijds zijn we me de lokale SAP-afdeling in Antwerpen blij dat we nu weten op welke plaats onze kandidaat zal staan. We kunnen ons nu concentreren op het vormgeven van onze campagne (het maken van materiaal, bijvoorbeeld). Met die 46ste plaats ben ik ook best tevreden. Het is ons doel een positieve bijdrage te leveren aan het gevecht van de linkerzijde met rechts. Daarbij is het vooral zaak de stemmen voor authentiek en radicaal links bijeen te brengen en niet te verdelen. Of je daarbij bovenaan, in het midden of achteraan staat op een lijst, maakt weinig uit. Zolang er maar campagne kan gevoerd worden binnen het bredere, eengemaakte kader.
<br />
<br />
<b>Wat vind je verder van de samenstelling van de lijst?</b>
<br />
<br />
Eerlijk gezegd denk ik dat het qua samenstelling een van de beste lijsten is die radicaal links ooit heeft neergelegd. Het is een erg mooie mix van de vele aspecten die deel uitmaken van datgene waar radicaal links voor staat. Uiteraard is er veel plaats ingeruimd voor vakbondsactivisten (waartoe ikzelf ook behoor). Daarbij werd er ook gelet op een zeker evenwicht tussen militanten van zowel de christelijke als de socialistische vakbond. Naast syndicalisten is er ook veel aandacht besteed aan activisten met andere achtergronden. Ik denk bijvoorbeeld aan mensen met en zonder migratieachtergrond, die daarmee het belang van antiracisme en strijd voor gelijke rechten onderstrepen. Verder uiteraard ook zeer veel vrouwen (de helft van de kandidaten), met de nodige aandacht voor feministisch activisme. Ook mensen die actief zijn inzake het brede terrein van de zorg nemen een groot aantal plaatsen voor hun rekening. Vergeten we ook de strijd tegen de woningnood en rond mobiliteit niet (wat in Antwerpen zeer belangrijke thema’s zijn). Tenslotte is ook de culturele en artistieke wereld sterk vertegenwoordigd. Niet te verwaarlozen is bovendien het grote aantal jeugdige kandidaten, wat niet onbelangrijk is gezien de sterke groei van het aantal jongeren in de stad.<br />
<br />
<b>Je spreekt over de aanwezigheid van vakbondsactivisten op de PVDA-lijst. Wat vind je van de kritiek van sommige syndicalisten op de in hun ogen te voorzichtige houding van de PVDA tegenover de vakbondsleidingen?</b>
<br />
<br />
De discussie over programma – de eisen, zeg maar – de tactiek en de strategie – de actiemiddelen, dus – van de vakbonden is een erg belangrijke discussie. In de eerste plaats uiteraard voor militanten van de vakbonden zelf. Het spreekt voor zich dat politieke organisaties – zoals de PVDA, de SAP en anderen – daar ook meningen over hebben. Elk van die organisaties moet voor zichzelf uitmaken hoe ze met die meningen naar buiten treedt. Wel is het wel zo dat het hier gaat over lokale verkiezingen, waarbij vooral de lokale thema’s voorop staan. Toch ben ik erg blij dat er veel syndicalisten op de lijst staan. Het gaat stuk voor stuk om mondige mensen en ik kan me niet voorstellen dat zij net zo min als ikzelf vragen over de meer algemene syndicale strategie uit de weg zouden gaan. De aanwezigheid van Tom Devocht op de lijst is een goed voorbeeld. Deze kameraad wordt (net als Antwerps ABVV-voorzitter Bruno Verlaeckt) voor de rechter gesleept omdat hij deelnam aan een filterblokkade tijdens een staking van het ABVV. Een proces waarmee niet alleen de socialistische vakbond wordt geviseerd, maar wel iedereen die actie voert of protesteert tegen de gevestigde wanorde. Ik ben dan ook heel blij dat Tom op de lijst staat. Hij spreekt zich daarmee duidelijk uit voor offensieve actiemiddelen en gelijk heeft hij!
<br />
<br />
<b>De PVDA heeft het voorbije jaar een grote enquête gehouden en daaruit haar Antwerpse programma gepuurd. Dat programma is dan ook een dik boek geworden. Gaan jijzelf en de andere militanten van de SAP dat programma ook gebruiken?</b>
<br />
<br />
Het programmaboek van de PVDA is interessant en bestrijkt het hele gamma van problemen waar de stad en haar bevolking mee worstelen. Het is dus zeker een inspiratiebron. Daarnaast hebben we met de SAP ook zelf een analyse gemaakt van de stedelijke problemen. Wat ons daarbij opgevallen is, zijn twee vaststellingen. Enerzijds zal de stadsbevolking de komende zes jaar opnieuw aanzienlijk toenemen (met 10.000 tot zelf 37.500 nieuwe inwoners, waarbij het vooral om nieuwkomers van niet-Belgische afkomst zal gaan). Deze bevolkingsgroei zorgt uiteraard ook voor noden en verzuchtingen. Er zijn bijkomende betaalbare en sociale woningen nodig, naast scholen en kinderopvang, recreatie- en sportmogelijkheden en natuurlijk ook de nodige groenruimte. Anderzijds is het zo dat de molensteen van de historische stedelijke schuld (die gemaakt werd om de haven uit te kunnen bouwen) eindelijk afbetaald is. De conclusie die we daaruit kunnen trekken, is dat er grote investeringen nodig zijn ten behoeve van de bevolking en dat de stad daarvoor ook de nodige middelen zou kunnen uittrekken. Helaas is het echter zo dat de concrete werking van de zogenaamde ‘democratie’ hier roet in het eten dreigt te strooien.
<br />
<br />
<b>Wat bedoel je daarmee?</b>
<br />
<br />
In de Belgische grondwet staat dat de gemeenten bevoegd zijn voor alle zaken van gemeentelijk belang. Je zou dan ook denken dat de stad haar eigen beleid kan voeren, zoals zij dat nodig acht. Bijvoorbeeld – ik zeg maar wat – door veel meer sociale woningen te bouwen. Maar als de stad zo’n beslissing zou nemen, dan moet het besluit van de gemeenteraad daarover wel eerst goedgekeurd worden door de zogenaamde ‘hogere overheden’. Dat noemt men ‘de voogdij’. Het betekent dus dat zowel het provinciebestuur als de Vlaamse regering hun zegen moeten geven aan dergelijke besluiten van de gemeenteraad. Met de bestaande politieke meerderheden op die niveaus is de kans reëel dat ‘de voogdij’ zo’n besluiten niet zal goedkeuren. Eigenlijk is dit voogdij-mechanisme vergelijkbaar met wat het Internationaal Monetair Fonds (IMF) jarenlang gedaan heeft met landen uit de zogenaamde Derde Wereld of met de manier waarop de Europese ‘Trojka’ meedogenloos omspringt met Griekenland. Elke politiek die afwijkt van de neoliberale ‘normen’ wordt zo op ondemocratische wijze feitelijk onmogelijk gemaakt.
<br />
<br />
<b>Wat kan daaraan gedaan worden?</b>
<br />
<br />
Wij denken dat de democratie verregaand moet versterkt worden. Dat kan onder andere door te strijden voor de omkering van dit ‘voogdij’-mechanisme. Als de Vlaamse regering een beslissing neemt, zou die eerst moeten goedgekeurd worden door de ‘lagere’ overheden, dus door de steden en gemeenten (en dus niet omgekeerd, zoals dat vandaag het geval is). Democratie betekent toch dat de macht van onderuit komt, niet? Natuurlijk kunnen we dit niet zomaar veranderen door middel van deze lokale verkiezingen. Maar we kunnen wel proberen om meer mensen hier rond bewust te maken, zodat ze er later ook rond gemobiliseerd kunnen worden. Overigens geldt dezelfde democratische bekommernis voor de gemeenteraad en haar relatie met de districten. De middelen voor die districten zijn vandaag belachelijk laag. De zogenaamde ‘burgerbegroting’ van het district Antwerpen blijft daardoor feitelijk eerder een doekje voor het bloeden, in plaats van een werkelijk instrument van participatieve democratie. Bovendien zijn de bevoegdheden van de districten vandaag zeer beperkt. Het komt er dan ook op aan zowel hun middelen als hun bevoegdheden drastisch uit te breiden. Wat de gemeenteraad zelf betreft: die wordt vandaag voorgezeten door de burgemeester. Dat is niet logisch en alweer niet democratisch. De burgemeester maakt deel uit van de uitvoerende macht, die gecontroleerd zou moeten worden door de gemeenteraad. Vandaag is het omgekeerde het geval.
<br />
<br />
<b>Welke noden zijn vandaag prioritair in Antwerpen?</b>
<br />
<br />
Eigenlijk zijn ze allemaal prioritair (<i>lacht</i>). Een plaats bovenaan de agenda verdienen zeker en vast de <i><b>mobiliteitsproblemen</b></i>. Het vervoer in Antwerpen staat stil en als het niet stil staat, dan is het moordend of levensbedreigend, zoals ook blijkt uit de ongevallenstatistieken. De volgorde inzake mobiliteitswijzen moet dan ook dringend worden omgekeerd. Voorrang dus voor zwakkere weggebruikers, zoals fietsers en voetgangers. Daarnaast is er het grote schandaal van het ondermaatse openbaar vervoer. Dat beantwoordt in de verste verte niet aan wat er werkelijk nodig is. Ik denk dan niet alleen aan het verbeteren van het aanbod en ook de stiptheid van trams en bussen. Het openbaar vervoer moet ook gratis worden. Heel belangrijk is ook dat er eindelijk voorzien wordt in openbaar vervoer van, binnen en naar de haven. Dat is vandaag gewoonweg onbestaande en dat krijg je dus aan niemand uitgelegd! Eigenlijk hebben we opnieuw een stedelijk vervoersbedrijf nodig. Maar dan wel in publieke handen. Zulke dienstverlening mag je niet toevertrouwen aan op winst beluste private ondernemers (zoals het stadsbestuur wil).
<br />
<br />
<b>Heeft het stadsbestuur de voorbije zes jaar dan stilgezeten?</b>
<br />
<br />
Het huidige rechtse stadsbestuur heeft de grote maatschappelijke uitdagingen zes jaar lang laten rotten. Blijkbaar hebben ze daarmee voorrang willen geven aan de boekhouding, eerder dan aan de bevolking. Hun grootste prioriteit lijkt het afbetalen van de stadsschuld te zijn geweest. Hoe moeten we anders verklaren dat er pas nu, in het laatste jaar van de legislatuur, op grote schaal gewerkt wordt aan de wegeninfrastructuur binnen de stad? Met als gevolg een hele hoop file-leed en aanverwante miserie (denk maar aan de schandelijke en trieste piek in het aantal verkeersslachtoffers). In plaats van de mobiliteitsproblemen planmatig en gespreid over zes jaar aan te pakken, komt alles nu op een hoop te liggen, met alle chaotische gevolgen van dien.
<br />
<br />
<b>Welke andere prioriteiten zie je?</b>
<br />
<br />
Ik zie er meerdere. Zoals de <i><b>armoede</b></i>. Vandaag bestrijdt het stads- en OCMW-bestuur vooral de armen. Beter zou het zijn het OCMW te activeren, zodat die instelling actief de armoede opspoort, niet om de armen te stigmatiseren of te bestraffen, wel om hen bij te staan in het verkrijgen van hun rechten. Dat lijkt mij zinvoller dan het wegpesten van bedelaars of daklozen. Verder is er ook de <i><b>woningnood</b></i>. Het huidige stadsbestuur heeft zes jaar lang een moratorium ingesteld op het aantal sociale woningen. Volgens hen is een sociale woning bovendien slechts een tijdelijk hulpmiddel voor wie onbemiddeld is. Wij denken dat het volstrekt wereldvreemd is om sociale woningen te bekijken als ‘doorgangswoningen’. De waarheid is dat er gewoon veel te weinig betaalbare woningen zijn in Antwerpen. Er moet dus ingezet worden op een grootscheepse inhaalbeweging, zeker ook inzake sociale woningen. Tegelijk dienen ook andere <i><b>uitsluitingsmechanismen</b></i> inzake huisvesting bestreden te worden. We kennen uit de media allemaal de pleidooien voor ‘co-housing’, wat mensen en generaties meer bij elkaar kan brengen, wat de kostprijs voor zorgverlening gunstig kan beïnvloeden en wat de ecologische voetafdruk ook kan helpen inperken. Is het dan logisch dat arme mensen hun uitkering zien dalen, wanneer zij voor samenwonen kiezen, wat toch ook een vorm van co-housing is? Hetzelfde tekort geldt ook voor <i><b>onderwijs en kinderopvang</b></i>. De voorziene groei van de bevolking betekent vooral een toename van het jeugdige deel van die bevolking. Er moeten dus scholen en leerkrachten bijkomen, net zo goed als dat het aantal crèches gevoelig moet worden uitgebreid.
<br />
<br />
<b>Meer sociale woningen, meer scholen en meer crèches – is dat voldoende om de problemen aan te kunnen?</b>
<br />
<br />
Nee, want zoals ik al zei gaat het bij de voorziene groei van de bevolking vooral om nieuwkomers van niet-Belgische afkomst. Het is voor iedereen die het wil zien zo helder als pompwater dat deze groep medeburgers geconfronteerd wordt met een <i><b>discriminerende en zelfs ronduit racistische behandeling</b></i>. Zo blijkt dat een groot deel van de scholieren van (vooral) niet-Belgische afkomst kampen met het waterval-systeem in het onderwijs. Zij worden onvoldoende gemotiveerd en al te makkelijk naar beneden geduwd. Velen worden daardoor ontmoedigd en verlaten de schoolbanken zonder diploma. Maar daar eindigt hun ellende niet. Als ze pakweg een kleine winkel openen, worden ze onmiddellijk geconfronteerd met de stigmatiserende ‘imago-taks’ van het huidige stadsbestuur (een heffing die ze jaarlijks moeten betalen om hun zogenaamd ‘imago-verlagende’ zaak te mogen blijven openhouden). Hebben ze het geluk een job te vinden bij de stad zelf, dan is alles ook lang geen koek en ei. Zijn het vrouwelijke moslima’s, dan botsen ze op het hoofddoekenverbod. Verhelpen aan dit soort discriminatie, stigmatisering en racisme; dat is dan ook <i><b>een democratische kwestie</b></i>. Weg dus met het hoofddoekenverbod, de imago-taks, de stigmatisering van bevolkingsgroepen en andere ‘vreemdelingentaksen’!
<br />
<br />
<b>Stel dat de PVDA een absolute meerderheid zou behalen, zodat het programma volledig en onverkort kan worden uitgevoerd. Dat gaat toch handenvol geld kosten? Wie gaat dat betalen?</b>
<br />
<br />
(<i>grinnikt</i>) Het is weinig waarschijnlijk dat de absolute meerderheid in het verschiet ligt. Maar toch: de kwestie van de <i><b>stadsfinanciën</b></i> blijft natuurlijk erg belangrijk. Ook hier zie ik mogelijkheden om te democratiseren. Vandaag is het zo dat de aanvullende personenbelasting (de zogenaamde ‘opcentiemen’) in Antwerpen de hoogste van Vlaanderen zijn. Tegelijk vinden we op het grondgebied van de stad (o.a. in de haven) bedrijven, die bij de rijkste van het land horen. Toch betalen zij zeer lage belastingen. In Zwijndrecht (een buurgemeente van Antwerpen) is precies het omgekeerde het geval: de personenbelasting is er zeer laag, terwijl de bijdragen van de bedrijven borg staan voor het gros van de gemeentelijke uitgaven. Dit moet ook mogelijk zijn in Antwerpen. Er is geen enkele rationele reden om die omkering niet door te voeren. Bangmakerij als zouden die bedrijven dan prompt de stad verlaten, slaat nergens op. Zwijndrecht heeft haar bedrijven toch ook niet zien vertrekken?
<br />
<br />
<b>Als een absolute meerderheid voor de PVDA weinig waarschijnlijk is, hoe kan een stem voor de PVDA-lijst dan het verschil maken?</b>
<br />
<br />
Er wordt veel gespeculeerd over de mogelijke uitslag van de komende gemeenteraadsverkiezingen. Bovenal leeft de vrees dat de huidige rechtse coalitie opnieuw een meerderheid zou kunnen behalen. Persoonlijk denk ik dat de kans daarop relatief klein is. Het is waar dat de burgemeester en zijn partij (N-VA) kan rekenen op wat ik een media-bonus zou durven noemen. Van zijn huidige coalitiepartners kan echter niet hetzelfde gezegd worden. De kans is reëel dat de N-VA haar huidige coalitiepartners (OpenVLD en CD&V) met huid en haar opvreet. Dat zal echter geen absolute meerderheid opleveren. Met wie kan de burgemeester dan in zee gaan? Met het Vlaams Belang? Dat is niet realistisch. Het zou meteen betekenen dat de coalitievorming op federaal vlak na de verkiezingen in 2019 compleet geblokkeerd wordt (geen enkele Franstalige partij zal in zee willen gaan met fascistenvrienden). In de praktijk blijven zo alleen Groen en de sp.a over als potentiële coalitiepartners. De kans dat een van beiden ingaat op een aanbod, is niet helemaal onmogelijk.
Vandaag zijn er in sommige districten al coalities van N-VA met hetzij Groen, hetzij de sp.a. Ook in het huidige provinciebestuur werkt de sp.a samen met de N-VA. Er is dan ook een sterke, linkse kracht nodig, die beide beleidspartijen bij de les kan houden. <i><b>Hoe beter de uitslag voor de PVDA-lijst, hoe minder kans dat Groen of sp.a in zee zal durven gaan met de partij van de huidige burgemeester.</b></i>
<br />
<br />
<b>Zou het niet beter zijn geweest voor iedereen als er in Antwerpen een lijst vanuit burgerbewegingen zou gekomen zijn?</b>
<br />
<br />
Dat zou alleszins interessant geweest zijn. Iedereen kijkt dan naar het voorbeeld van Barcelona, met Ada Colau en haar ‘En Comu’. We kunnen echter alleen maar vaststellen dat de invloedrijke burgerbewegingen (zoals Ademloos, StRaten-Generaal en Ringland) – die de voorbije jaren hebben getoond de massa van de bevolking rond de mobiliteitskwestie achter zich te kunnen scharen – besloten hebben om de hefboom van de massamobilisatie in te ruilen voor een ‘realistisch’ compromis. Of het gaat om een goed en houdbaar compromis, zal de toekomst uitwijzen. Door dit compromis werd de mogelijkheid van een lijst van burgerbewegingen echter wel een… onmogelijkheid. De hoop die gewekt werd door deze burgerbewegingen zal nu uitgedrukt worden door het succes van de PVDA-lijst. Met de SAP willen we daar ons bescheiden steentje toe bijdragen.
<br />
<br />
<b>Dit interview verscheen eerder op de website van <i>SAP - Antikapitalisten</i>:</b>
<a href="https://www.sap-rood.org/peter-veltmans-op-pvda-in-antwerpen/">www.sap-rood.org/peter-veltmans-op-pvda-in-antwerpen/</a>Peter Veltmanshttp://www.blogger.com/profile/05368182881163231082noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-189942928023356286.post-78941961001092984872013-01-16T15:46:00.001+01:002013-01-18T16:23:19.653+01:00De samenzwering op het Schoon Verdiep<p><b>Tom Naegels beschrijft in <a href="http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20130115_00434357">zijn column in De Standaard</a> hoe op <i>"een nieuwsarme dag"</i> een oproep tot betogen op een obscure webpagina kon uitgroeien tot een controverse rond samenscholingsverboden. Die controverse hield de goegemeente dagenlang bezig. Het kan echter ook zijn dat dit proces ietwat anders is verlopen. Bijvoorbeeld zo:</b></p>
<p>Tijdens het scheren luistert burgemeester-en-partijvoorzitter Bart De Wever op woensdag 9 januari naar 'De Ochtend' op Radio Eén. Bij het ontbijt neemt hij ook de kranten door. Hij is duidelijk ontstemd. De berichtgeving gaat niet een keer over hemzelf, noch over de N-VA. En gisteren was het ook al van dat. Dit kan zo niet langer. Er moet dringend ingegrepen worden. Aangekomen op het Schoon Verdiep telefoneert hij onmiddellijk woordvoerder Philippe Beinaerts.</p>
<p>Bart De Wever: <i>“Ah, Philippe. Hoe is 't?”</i><br>
Philippe Beinaerts: <i>“Ah Chef. Met mij goed. En met U?”</i><br>
Bart De Wever: <i>“Niet zo goed, man. We zijn al twee dagen de </i><b>control</b><i> over het nieuws kwijt. Dat kan zo niet verder, he. Er moet direct iets gebeuren. Direct, he! Enne, Philippe, ge moogt mij niet 'Chef' noemen, he. De muren hebben oren en de vijand luistert mee. Straks doen ze met die 'Chef' hetzelfde als in den tijd met den 'Duce'. Of nog erger... Zeg maar gewoon Bart, he.”</i><br>
Philippe Beinaerts: <i>“Geen probleem, Chef Bart. Maar... wat wilt ge dat ik doe aan die controle over het nieuws? Daar kan ik toch echt niet veel aan doen? Of wel?”</i><br>
Bart De Wever [zucht in zichzelf over Beinaert's traagheid van begrip]: <i>“Awel, we moeten direct nieuws maken, he. Eender wat, als het maar in de gazet komt. En op TV. En op de radio, natuurlijk. Trouwens, komende vrijdag hebben we toch schepencollege, niet? Is er daar geen beslissing die we rap kunnen nemen en die wat stof doet opwaaien?”</i><br>
Philippe Beinaerts: <i>“Er staat maar een punt op de dagorde, Chef... euh... Bart. Iets <a href="http://www.antwerpen.be/eCache/ABE/82/59/300.Y29udGV4dD0zMDE1OTMw.html">over het Droogdokkenpark</a>. Maar een echte beslissing is dat niet. We moeten die zaak alleen maar doen voorleggen aan de gemeenteraad.”</i><br>
Bart De Wever: <i>“Neenee, dat is niet goed genoeg. We moeten met iets pakkends kunnen uitpakken.”</i><br>
Philippe Beinaerts: <i>“Zouden we dan de N-VA-schepenen niet beter bijeen roepen? Als we met meer zijn, zullen we rapper iets kunnen bedenken, he.” </i><br>
Bart De Wever: <i>“Goei idee. Roept ze maar samen. We zullen nog eens goe aan den boom gaan schudden, zie.”<br>
</i></p>
<p>Philippe Beinaerts belt de N-VA-schepenen op en een half uur later zitten ze samen in de collegezaal van 't Schoon Verdiep. Schepen voor sociale zaken Liesbeth Homans voert het hoge woord.</p>
<p>Liesbeth Homans: <i>“Veiligheid! Dáár moeten we iets rond doen. Dat valt altijd goed. De <a href="http://www.knack.be/nieuws/belgie/bart-de-wever-de-grondstroom-is-centrumrechts/article-4000225626446.htm">grondstroom van ons volk</a> smácht naar veiligheid! En tussendoor snoepen we nog wat meer aanhang weg bij 't Vlaams Blok. Euh, Belang. En de linksen stampen we er nog eens goed mee tegen hun schenen. Altijd meegenomen. Keigoe!”</i> [grijnst verheerlijkt]<br>
Bart De Wever [droedelt verveeld op briefpapier van 't stad]: <i>“Heel goei idee. Denkt daar maar wat verder op door. Maar ondertussen heb ik nog een ander idee.”</i> [Legt ferm zijn balpen neer] <i>“<a href="http://www.gva.be/dossiers/gemeenteraad/nieuw-bestuur-schrapt-slogan-t-stad-is-van-iedereen.aspx">We schaffen diene slogan van de Patrick gewoon áf</a>. Komen we gegarandeerd mee in het nieuws. En het kost ons niks he, want eerst moeten we al die tonnen papier toch nog opgebruiken.” </i>[glimlacht triomfantelijk]<br>
Koen Kennis (schepen van financien): <i>“Jamaar, Bart, zó simpel is dat nu ook weer niet, he. Denk eens aan al die bedrijfsvoertuigen. Van de vuilkar, van de groendienst en van wat weet ik al niet. Die moeten allemaal bijgeschilderd worden. Dat gaat tijd en dus geld kosten, he man. En verf, natuurlijk.”</i><br>
Bart De Wever [maakt een afwimpelend gebaar]: <i>“Och Koen, dat zijn zorgen voor later, he. Ondertussen staan we toch weeral in de gazet, he. En zijn we terug op TV. En op de radio.”</i><br>
Liesbeth Homans: <i>“Ik heb ondertussen nog wat nagedacht over die veiligheid. Zouden we eens niet kunnen bellen met den Dams?”</i><br>
Nabila Ait Daoud (schepen voor jeugd): <i>“De </i><b><a href="http://www.idco.org/">Dames</a></b>?<i> Tof, dat ge ook de jeugd er wilt bij betrekken!”</i><br>
Bart De Wever: <i>“Neenee, Nabila, nie </i><b>die</b><i> Dames, </i><b>den</b> <i>Dams. De procureur, he.”</i><br>
Nabila Ait Daoud bloost verlegen en zwijgt.<br>
Rob Van de Velde (schepen voor ruimtelijke ordening en middenstand): <i>“Jamaar, Bart. Den Dams, dat is nen tsjeef, he. Met die mannen moet ge oppassen.”</i><br>
Bart De Wever: <i>“Och, Rob. Die mannen heb ik al eens een kleedje gepast, he. En daarbij, soms heeft den Dams goei ideeën. Allé, Philippe, belt hem eens op!”</i><br>
Philippe Beinaerts: <i>“Direct, Chef Bart!”</i> [De Wever rolt vertwijfeld met de ogen]</p>
<p>Tien minuten later komt Philippe Beinaerts terug en meldt met grote vreugde dat 'den Dams' onderweg is. Het gezelschap is ondertussen bezig met het op punt zetten van het collegebesluit waarmee de slogan <i>'t stad is van iedereen</i> definitief naar de <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Ash_heap_of_history">vuilnisbak van de geschiedenis</a> wordt verwezen. Een kwartier later komt Herman Dams heel pompeus aan op de vergadering.</p>
<p>Herman Dams: <i>“Ah, Mijnheer de Burgemeester. Het is mij een genoegen.”</i><br>
Bart De Wever: <i>“Voor mij ook, Herman. Voor mij ook.”</i><br>
Herman Dams [niet uit zijn lood geslagen]: <i>“Mijnheer de Burgemeester, ik wens wel met mijn titel aangesproken te worden!”</i><br>
Bart De Wever [knippert verbaasd met de ogen]: <i>“Oh... maar... ja. Natuurlijk. Rang en stand. Dat mogen we zomaar niet te grabbel gooien. Uiteraard, Mijnheer de Procureur!”</i><br>
Herman Dams [zichtbaar vergenoegd]: <i>“Bon, wat kan ik voor de dames en heren betekenen?”</i><br>
Liesbeth Homans [in zichzelf mompelend]: <i>“Betekenen, betekenen... Doen ja!”</i><br>
Philippe Beinaerts: <i>“Chef Bart vindt dat we iets moeten doen. We zijn de controle over het nieuws al twee dagen kwijt. Er moet dus dringend iets gebeuren!”</i><br>
Herman Dams: <i>“Ah zo. En wat dan wel?”</i><br>
Bart De Wever [ongeduldig]: <i>“We moeten nieuws maken, he Herm... euh... Mijnheer de Procureur.”</i><br>
Liesbeth Homans: <i>“Nieuws rond veiligheid!”</i><br>
Herman Dams: <i>“Tsja, spijtig. Ik had al dat bericht rond <a href="http://www.dewereldmorgen.be/artikels/2013/01/10/kliklijn-voor-patsers">de vervolging van de patsers</a>. Maar dat was vorig weekend...”</i></p>
<p>Het gezicht van de aanwezigen licht plots op. De herinnering aan Dams' vervolging van Marokkaanse jongeren met dure wagens doet hen duidelijk deugd.</p>
<p>Rob Van de Velde: <i>“Ja, dat vond ik nu echt eens goed gevonden!”</i><br>
Liesbeth Homans [met brede glimlach]: <i>“Absoluut!”</i><br>
Herman Dams [trots]: <i>“Binnenkort pak ik <a href="http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20130111_00430783&word=Dams">weer met iets uit</a>. Ik ga de bevolking mobiliseren...”</i><br>
Bart De Wever [verschrikt]: <i>“De bevolking mobiliseren? Is dat niet gevaarlijk? Gij <a href="http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=DMF20130109_00427884">klinkt al zoals die extremiste uit Borgerhout</a>. Allé, hoe heet ze weer?”</i><br>
Liesbeth Homans: <i>“Zorrho Ottomans of zoiets.”</i><br>
Nabila Ait Daoud [stilletjes]: <i>“Othman, Liesbeth, Zohrá Othman.”</i><br>
Liesbeth Homans [blazend]: <i>“Allé, als gij het zegt...”</i><br>
Herman Dams [sluw]: <i>“Neenee, zo bedoel ik het niet. Natuurlijk niet! Nee, ik ga de bevolking oproepen om de politie te </i><b>helpen</b><i>! Een beetje zoals die buurtinformatienetwerken, maar dan zonder dat ze... euh... netwerken, he. De mensen moeten alleen de politie bellen. Als ze iemand verdacht zien. Of zo.”</i><br>
Rob Van de Velde glimlacht.<br>
Bart De Wever: <i>“Awel, zo hebben wij ook iets nodig. Is er nu zo niks te vinden waar we een spel rond kunnen maken?”</i><br>
Koen Kennis: <i>“Liefst ook iets dat met Borgerhout te zien heeft. Kunnen we die linksen daar en passant ook nog wat jennen.”</i><br>
Bart De Wever [monkelend]: <i>“Mijn gedacht!”</i><br>
Herman Dams [onverstoorbaar]: <i>“Informeert eens bij uwe <a href="http://www.gva.be/regio-antwerpen-stad/serge-muyters-wil-korpschef-blijven.aspx">korpschef ad interim</a>.”</i><br>
Bart De Wever: <i>“Ah ja, de Serge! Dat ik daar niet eerder aan gedacht heb. Ik zal hem direct eens bellen, zie!”
</i></p>
<p>Bart De Wever verlaat de vergadering en telefoneert Serge Muyters, korpschef ad interim van de stedelijke politie.</p>
<p>Serge Muyters [bars]: <i>“Allo, allo!”</i><br>
Bart De Wever [geamuseerd]: <i>“<a href="http://www.youtube.com/watch?v=ZelPcA2Dz2c">It is I, Leclerc</a>. I am in disguise...”</i><br>
Serge Muyters: <i>“Zeg, flauwe plezante. Dat is strafbaar, he! </i>[mopperend] <i>De politie lastig vallen met onnozel moppen...”</i><br>
Bart De Wever [op zijn hoede]: <i>“Sorry, sorry. 't Is den Bart hier, he. Ge weet wel, den burgemeester.”</i><br>
Serge Muyters: <i>“Ah burgemeester! Welk goed nieuws? Of is 't slecht nieuws?</i> [ongerust] <i>'t Gaat toch niet <a href="http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=DMF20121221_00411223">over mijn benoeming</a> he?”</i><br>
Bart De Wever: <i>“Neenee, Serge, dat is veel te vroeg he. Eerst nog dat </i><b>assesment</b><i> en zo he, jong. En Turtelbie moet dan ook nog akkoord gaan...”</i><br>
Serge Muyters [opgelucht]: <i>“Ja, natuurlijk. Maar ge kunt nooit weten, he. Gij met uwen lange arm...”</i><br>
Bart De Wever: <i>“Niet overdrijven, he. </i>[korzelig] <i><a href="http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20130104_00422663">Uwen arm is anders ook niet van de kortste</a>. Neenee, we moeten dringend wat nieuws maken. Laten zien aan jan en alleman dat </i><b>wíj</b><i> het zijn die bepalen, wat er hier gebeurd en wanneer en waar en hoe. Verstaat ge?”</i><br>
Serge Muyters: <i>“Ik versta het! En dat moet iets zijn in Borgerhout, zeker?”</i><br>
Bart De Wever [vergenoegd]: <i>“Eindelijk ne man met een snel begrip! Inderdaad, in Borgerhout. Tegen die linksen daar. En tegen al de rest van het schorremorrie daar!”</i><br>
Serge Muyters [schouderophalend]: <i>“Tsja, spijtig, maar er is mij echt niks opgevallen dat we kunnen gebruiken.”</i><br>
Bart De Wever [smekend]: <i>“Maar allé, kunnen we nu echt niks vinden?”</i><br>
Serge Muyters [richt zijn vrije hand ten hemel]: <i>“Nee, echt niet. </i>[Zwijgt enkele ogenblikken en denkt na] <i>Tenzij... we iets ineen steken, natuurlijk...”</i><br>
Bart De Wever: <i>“Mijn gedacht! Aan wat denkt ge?”</i><br>
Serge Muyters [aarzelend]: <i>“Wel, 't is natuurlijk niet echt legaal... maar... we zouden kunnen zeggen dat er sms-en verspreid worden met oproepen om te betogen. En dan... dan kunnen we die betoging verbieden, he. En daar boven op nog een <a href="http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=DMF20130112_00431113">samenscholingsverbod</a> uitroepen. Kunnen we nog eens uitpakken met <a href="http://www.deredactie.be/cm/vrtnieuws/verkiezingen2012/1.1444578">GAS-boetes</a> en combitaksen voor de overtreders. Laat ze ons daarna maar </i><b>robocops</b> <i>noemen”</i> [grijnst]<br>
Bart De Wever: <i>“Ja, dat klinkt goed, maar... betogen tegen wat? Want als ze tegen mij betogen, dan kan ik dat moeilijk verbieden, he. Dat zou wel heel klein overkomen. Dan ben ik weer de <a href="http://www.youtube.com/watch?v=vT0Ij1GpdS4">Calimero</a>...”</i><br>
Serge Muyters: <i>“Neenee, niet tegen u. Tegen die cartoons in Frankrijk, he.”</i><br>
Bart De Wever [ietwat verward]: <i>“In Frankrijk? Cartoons? Tegen Hollande?</i> [peinzend] <i>Ja, dat zou misschien wel goed uitkomen. Ben ik ineens de verdediger van een bevriend staatshoofd. En... de linksen kunnen daar niet tegen zijn. </i>[ineens terug ferm] <i>Maar nee, toch beter niet. Die linksen... Die wil ik juist nen hak zetten, he.”</i><br>
Serge Muyters [rollend met de ogen]: <i>“Maar nee, niet tegen Hollande! Tegen die <a href="http://nieuws.vtm.be/buitenland/2013010827440-frankrijk-vreest-hevige-reacties-na-nieuwe-mohammedcartoons">cartoons over de Mohammed</a>, he! Altijd goed voor een </i><b>relleke</b><i>.”</i><br>
Bart De Wever: <i>“Ah ja! Natuurlijk! Heel goed gevonden! Begin er maar aan. Steekt dat bericht maar al ineen. Binnen een half uur in mijne mailbox, OK?”</i><br>
Serge Muyters: <i>“Komt in orde, Bart.”</i></p>
<p>Bart De Wever gaat voor het raam staan en haakt zijn duimen achter de <i><b>revers</b></i> van zijn vest. <i>“Ja,</i> denkt hij, <i>nú is het stad pas écht <a href="http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20121014_430">vooral van ons</a>! En de rest komt nog!”</i>Peter Veltmanshttp://www.blogger.com/profile/05368182881163231082noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-189942928023356286.post-89514307512877545372013-01-10T12:15:00.000+01:002013-01-11T07:51:38.766+01:00Nieuwe gemeenteraad begint met democratische tekorten<p><b>Autoritaire tendensen bij de installatie van de nieuwe Antwerpse gemeenteraad – Uiterst beperkte beleidsmarges voor de Antwerpse districten – Scherpe woordenwisselingen in Antwerpen en Borgerhout – Vermeende sociale fraude dan wel groeiende armoede als pijnpunt bij het OCMW – Onduidelijkheden en tegenstellingen bij Groen – Naar een nieuw organisatiemodel voor de sp.a? – De stap terug van Rood!-stichter Erik De Bruyn – Vragen van en voor de PVDA – Vlaams Belang op de sociale toer? – De zelfactiviteit van de sociale bewegingen...</b></p>
<p><i>[ P.S.: Deze blogpost is nogal lang uitgevallen. Om het geheel (hopelijk) leesbaarder te maken, heb ik een inhoudstafel of overzicht toegevoegd. Zo kan de lezer/es alles op zijn/haar eigen ritme doornemen. Spijtig genoeg ontbeer ik voorlopig (?) de mogelijkheid om elke dag korte(re) stukjes te schrijven... ]</i></p>
<p align="right">
<i>Peter Veltmans</i></P><hr>
<h1>
<a name="Overzicht">
Overzicht</a>
</h1>
<ul><ul>
<li><a href="http://weerbaarantwerpen.blogspot.be/2013/01/nieuwe-gemeenteraad-begint-met_10.html#Gemeenteraad">Uit de Gemeenteraad</a>
<li><a href="http://weerbaarantwerpen.blogspot.be/2013/01/nieuwe-gemeenteraad-begint-met_10.html#Districten">Uit de Districten</a>
<li><a href="http://weerbaarantwerpen.blogspot.be/2013/01/nieuwe-gemeenteraad-begint-met_10.html#OCMW">Over het OCMW</a>
<li><a href="http://weerbaarantwerpen.blogspot.be/2013/01/nieuwe-gemeenteraad-begint-met_10.html#Groen">Over Groen</a>
<li><a href="http://weerbaarantwerpen.blogspot.be/2013/01/nieuwe-gemeenteraad-begint-met_10.html#sp.a">Over sp.a</a>
<li><a href="http://weerbaarantwerpen.blogspot.be/2013/01/nieuwe-gemeenteraad-begint-met_10.html#Rood!">Over Rood!</a>
<li><a href="http://weerbaarantwerpen.blogspot.be/2013/01/nieuwe-gemeenteraad-begint-met_10.html#PVDA">Over PVDA</a>
<li><a href="http://weerbaarantwerpen.blogspot.be/2013/01/nieuwe-gemeenteraad-begint-met_10.html#VB">Over Vlaams Belang</a>
<li><a href="http://weerbaarantwerpen.blogspot.be/2013/01/nieuwe-gemeenteraad-begint-met_10.html#Zelf">Over zelfactiviteit</a>
<li><a href="http://weerbaarantwerpen.blogspot.be/2013/01/nieuwe-gemeenteraad-begint-met_10.html#Besluit">Besluit</a>
</UL></UL><hr>
<h1>
<a name="Gemeenteraad"> Uit de Gemeenteraad</a> </h1>
<p>Onder grote publieke belangstelling werd op 2 januari 2013 de nieuwe Antwerpse gemeenteraad eindelijk ingezworen. Meer dan 200 aanwezigen vulden de (schaarse) publieksbanken, terwijl er voor het stadhuis verzameld werd door actievoerders van Ademloos, leden van de socialistische bediende- en ambtenarenbonden BBTK en ACOD, het Anti-Fascistisch Front, de PVDA en Rood!. In een 'normale' werkelijkheid zou de installatie van een nieuwe gemeenteraad een ware hoogmis van de democratie kunnen zijn. Niet zo te Antwerpen. Daar start men blijkbaar liever met democratische tekorten.</p>
<b>Scheiding der machten?</b><p>De media focuste vooral op het feit dat Bart De Wever niet alleen de rol van burgemeester wil uitoefenen, maar ook de post van voorzitter van de gemeenteraad opeist. Vanop de oppositiebanken werd deze ambitie fel gehekeld door Filip Dewinter (Vlaams Belang) en Meryem Almaci (Groen). Zij spraken allebei over <i>"een gemiste kans voor de democratie"</i>. Dat is het inderdaad, want daar waar een burgemeester deel uitmaakt van de uitvoerende macht, behoort de voorzitter van de gemeenteraad tot de wetgevende macht. Door beide posten te combineren, doorbreekt De Wever feitelijk de door <a href="http://nl.wikipedia.org/wiki/Charles_de_Secondat,_baron_de_La_Br%C3%A8de_et_de_Montesquieu">Montesquieu</a> zo geroemde 'scheiding der machten'. De vertegenwoordigers van de PVDA genoten blijkbaar vooral na van het grote applaus dat hun eedaflegging hen opleverde, want in dit debat vielen ze vooralsnog niet op. Ook de sp.a liet er zich niet over horen. Hetgeen wellicht mee te wijten is aan een gelijkaardige aanpak in het verleden, toen verschillende burgemeesters van sp.a-signatuur in Antwerpen eveneens beide posten combineerden.</p><b>Volmachten</b><p>In een normale democratie debatteren de verkozenen des volks (i.e. de wetgevende macht) ook eerst over de inhoud van het uit te voeren beleid (waarna ze die inhoud goedkeuren, desnoods meerder- tegen minderheid), alvorens ze de uitvoerende macht aanduiden. Daardoor weet die uitvoerende macht (in dit geval het schepencollege) meteen aan welk beleid zij geacht wordt uitvoering te geven. In Antwerpen doet men het tegenwoordig precies andersom: men verkiest eerst het schepencollege, men publiceert het nog niet door de gemeenteraad goedgekeurde bestuursakkoord alvast <a href="http://www.antwerpen.be/docs/Stad/Bedrijven/Marketing_en_communicatie/MC_Com/Bestuursakkoord_Stad_Antwerpen_2013_2018.pdf">op de stedelijke website</a> en... men stelt de discussie over het bestuursakkoord uit tot het einde van de maand. Feitelijk geeft de gemeenteraad hiermee oncontroleerbare volmachten aan het schepencollege. Men installeert daarmee voor minstens enkele weken een feitelijke dictatuur.</p><b>Machtsoverschrijding</b><p>Alsof hij dat nog eens wou onderstrepen, verklaarde de nieuwe, rechtse burgemeester vóór de installatie van de nieuwe gemeenteraad al <a href="http://nieuws.vtm.be/binnenland/2013010211410-bart-de-wever-de-eerste-veranderingen-zijn-al-ingegaan">in een TV-interview</a> dat <i>"de verandering al is begonnen"</i>. Meer bepaald verwees hij – zonder in details te treden – naar <i>"beslissingen rond het drugsbeleid, de verdriedubbeling van de politiecapaciteit, de verdubbeling van de gerechtelijke capaciteit en het strenger optreden rond vuurwerk en overlast"</i>. Allemaal zaken waarover in de gemeenteraad nog geen woord gezegd werd. Ik zou geneigd zijn om te spreken over machtsoverschrijding of usurpatie, want De Wever geeft daarmee een wel heel ruime invulling aan de bevoegdheden van de burgemeester inzake veiligheid. Artikel 134, § 1 van <a href="http://binnenland.vlaanderen.be/sites/default/files/Nieuwe_Gemeentewet.pdf">de nieuwe gemeentewet</a> stipuleert weliswaar dat <i>"de burgemeester, in plaats van de gemeenteraad, politieverordeningen kan stellen", "In geval van oproer, kwaadwillige samenscholing, ernstige stoornis van de openbare rust of andere onvoorziene gebeurtenissen, waarbij het geringste uitstel gevaar of schade zou kunnen opleveren voor de inwoners".</i> Afgezien van het eindejaarsvuurwerk kan men zich de vraag stellen wat er onvoorzien is aan het drugsbeleid of hoe 'het geringste uitstel' van de verveelvoudiging van de politionele en gerechtelijke capaciteit 'gevaar of schade zou kunnen opleveren voor de inwoners'...? Bovendien stelt diezelfde gemeentewet dat de burgemeester in zo'n geval verplicht is om over dergelijke daden <i>"<b>onverwijld</b> aan de gemeenteraad kennis te geven [...], met opgave van de redenen waarom hij heeft gemeend zich niet tot de raad te moeten wenden"</i>. Waarna dit wetsartikel besluit met <i>"Die verordeningen vervallen dadelijk, indien zij door de raad in de eerstvolgende vergadering niet worden bekrachtigd"</i>. De linkse oppositie zal wel weten welke vragen te stellen en welke motie in te dienen tijdens die 'eerstvolgende vergadering'...</p> <p align="right">
<a href="http://weerbaarantwerpen.blogspot.be/2013/01/nieuwe-gemeenteraad-begint-met_10.html#Overzicht">Terug naar overzicht</a></P><hr>
<h1>
<a name="Districten"> Uit de districten</a> </h1>
<p>Ook de wisselwerking met de districtsraden levert nogal wat problemen op. In het verleden was het zo dat de bestuurscoalities op het niveau van de districten zoveel als mogelijk een afspiegeling vormden van de stedelijke coalitie. Dat zal ditmaal niet langer het geval zijn. Slechts in vier districten gaat het om dergelijke afspiegeling. Weliswaar zal de N-VA als partij aanwezig zijn in acht van de negen districtsbesturen. De partners zijn echter zeer verschillend. In de districten Hoboken, Merksem en Berendrecht-Zandvliet-Lillo wisten sp.a en Groen zich binnen te wurmen in de lokale meerderheid. In de oude kernstad kwamen N-VA, OpenVLD en Groen dan weer tot een akkoord, waarbij CD&V knarsetandend uit de boot viel. De enige districtscoalitie die volstrekt uit de toon valt, is zoals bekend deze te Borgerhout, waar de kartellijst van sp.a en Groen scheep gaat met de PVDA, zonder en bijgevolg tegen de meerderheidspartijen op het Schoon Verdiep. In Borgerhout wordt het dan ook uitkijken hoe het progressieve districtsbestuur rond haar ambitieuze plannen een draagvlak zal kunnen creëren waar dat Schoon Verdiep niet tegen opkan (zie ook verder).</p><b>Zelfstandig beleid?</b><p>Het ontstaan van dit lappendeken aan coalities kan echter niet verhullen dat de marges om een zelfstandig beleid te voeren op het niveau van de districten erg beperkt zijn. In het algemeen is het zo dat de districten vooral bevoegd zijn voor de zogenaamde 'persoonsgebonden' materies (denk aan cultuur, sport, jeugd, senioren en dergelijke). Hoewel diverse districten allerlei plannen inzake fietspaden en veiligheid voor de zwakke weggebruikers opnamen in hun bestuursakkoorden, is het toch wel zo dat de stad (in het dus nog steeds <i>niet</i> door de gemeenteraad goedgekeurde bestuursakkoord!) de wijkcirculatieplanning grotendeels, zo niet volledig, naar zich heeft toegetrokken. Veel ruimte om inzake mobiliteit eigen accenten te leggen, blijft er daardoor niet meer over. Tenzij de gemeenteraad dit onderdeel van het bestuursakkoord alsnog zou wijzigen (wat weinig waarschijnlijk is). Zo niet, dan heeft Meryem Almaci overschot van gelijk wanneer zij op <a href="http://www.groenantwerpen.be/inhoud/2012/12/van-t-stad-is-van-iedereen-naar-respect-voor-nv-a">de website van Groen-Antwerpen</a> het districtsbeleid omschrijft als <i>"het a la tête du client omgaan met de districten"</i>.</p><b>Geen cadeau</b><p>Dat betekent meteen dat oppositiepartijen zoals sp.a en Groen zichzelf geen cadeau gedaan hebben, door samen met N-VA deel te nemen aan deze grotendeels machteloze districtsbesturen. Problematisch zijn daarbij vooral districten als Antwerpen en Merksem, die inzake mobiliteit rechtstreeks onder druk zullen komen te staan, onder andere (maar niet alleen!) bij de uitvoering van het BAM-tracé (respectievelijk op Linkeroever en rond het Sportpaleis). De keuze om in te treden in dergelijke districtsbesturen ondermijnt feitelijk de oppositiemogelijkheden van sp.a en Groen op het niveau van de stad in haar geheel.</p><b>Antwerpen en Borgerhout</b><p>Bij de installatie van de nieuwe districtsraden van Antwerpen en Borgerhout hadden de rechtse partijen gehoopt de show te kunnen stelen. In Antwerpen hoopte vooral N-VA uit te pakken met de eerste districtsburgemeester van Turkse afkomst. Het Vlaams Belang dacht haar kans schoon te zien door scherp van leer te trekken tegen de hoofddoek van PVDA-districtsraadslid Karima Amalika (daarbij abstractie makend van het keppeltje van OpenVLD-raadslid Samuel Markowitz). In <a href="http://www.gazetvanborgerhout.be/">Borgerhout</a> trokken Alain Herremans (N-VA) en Nahima Lanjri (CD&V) tijdens de installatievergadering dan weer fel van leer tegen de aanwezigheid van 'extremisten' in de progressieve districtscoalitie. In beide gevallen wist de PVDA hen te loef af te steken. In Antwerpen via de woorden van Nadine Peeters (PVDA-fractieleidster in het district): <i>“Laat ons alsjeblief ook in dit district inzetten op een beleid dat uitgaat van de noden van de inwoners en dat probeert hen te verbinden in plaats van te verdelen”</i>. In Borgerhout door de gevatte repliek van PVDA-districtsschepen Zohra Othman: <i>“De enige graadmeter zal voor ons de Borgerhoutse bevolking zelf zijn en niet de verwijten rond extremisme”</i>. Later op de avond kreeg ze de vraag toegeworpen wat ze zou doen als het schepencollege van de stad de plannen van het district inzake het verkeersvrij maken van het Moorkensplein niet zou willen honoreren. Ze antwoordde laconiek dat dan <i>“de bevolking zal gemobiliseerd worden”</i>. Alvast een duidelijk antwoord.</p>
<p align="right">
<a href="http://weerbaarantwerpen.blogspot.be/2013/01/nieuwe-gemeenteraad-begint-met_10.html#Overzicht">Terug naar overzicht</a></P><hr>
<h1>
<a name="OCMW"> Over het OCMW</a> </h1>
<p>Na de gemeenteraad werd ook <a href="http://www.youtube.com/watch?v=bAlInsL96XY">de raad van het OCMW geïnstalleerd</a>. Meestal is dat iets wat meer in de schaduw gebeurt. Niet zo deze keer. De nieuwe voorzitster van het OCMW (en tevens superschepen voor sociale zaken) is immers N-VA-coryfee Liesbeth Homans. Die liet in tal van interviews verstaan dat ze weliswaar oog wil hebben voor <i>“mensen die echt hulp nodig hebben”</i>, maar dat ze toch vooral vindt <i>“dat er in het verleden te weinig politieke steun bestond om sociale fraude aan te pakken”</i>. Die uitspraak schoot terecht <a href="http://stadspartijantwerpen.s-p-a.be/">in het verkeerde keelgat van de sp.a</a>. Haar vertegenwoordigers in de OCMW-raad wezen er eerst op dat er ook in het verleden reeds streng gecontroleerd werd op mogelijke sociale fraude. Bovendien benadrukten ze <i>“dat fraude slechts in een minderheid van de gevallen gebeurt; door haar uitspraken creëert de nieuwe OCMW-voorzitter meteen een weinig genuanceerd beeld van de Antwerpse OCMW-klanten”</i>.</p><b>Opvallende nieuwkomers</b><p>Bij de leden van de OCMW-raad zijn er ook drie opvallende nieuwkomers. Zo vaardigt N-VA Chris Morel, vader van wijlen Marie-Rose Morel af. De man kan zich enkel verplaatsen via een rolstoel, waardoor de OCMW-raad moest uitwijken naar het Elzenveld, blijkbaar de enige (!) zaal van het OCMW die ook toegankelijk is voor rolstoelgebruikers. Groen vaardigt dan weer Dirk Avonts af, een bekende dokter die reeds zeer actief was bij actiegroep Ademloos. De PVDA van haar kant kan uitpakken met Dirk Van Duppen, arts bij Geneeskunde Voor Het Volk en vooral bekend als de man van het 'kiwimodel'. Van Duppen zetelde reeds voor PVDA in de districtsraad van Deurne. Hij ijvert onder andere voor het behoud van openbare ziekenhuizen en voert net als Groen-collega Dirk Avonts actie tegen de problematiek van het fijn stof in Antwerpen. De PVDA noemt de keuze voor Van Duppen als OCMW-raadslid <i>"meer dan ooit nodig"</i>, aangezien het nieuwe bestuursakkoord <i>"de gewone inwoners van Antwerpen in de kou laat staan"</i>.</p><b>Groeiende armoede</b><p>Hoe dan ook staat de OCMW-raad voor <a href="http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=DMF20121223_00412771 ">enorme uitdagingen</a>. Zo wijst de vzw Daklozenhulp Antwerpen erop dat <i>“het aantal mensen dat een voedselpakket nodig heeft, elke week stijgt: enkele jaren geleden ging het om driehonderd mensen, nu staan er elke zondag zeshonderd te wachten”</i>. Het gaat daarbij om daklozen, maar ook om mensen die wel een woning hebben, maar duidelijk niet genoeg inkomen om er mee rond te komen. Vooral mensen zonder papieren hebben het steeds maar moeilijker. Het is alleszins een probleem waar veel meer mensen last van zullen hebben, dan van de vermeende sociale fraude waar Liesbeth Homans zo mee behept is...</p>
<p align="right">
<a href="http://weerbaarantwerpen.blogspot.be/2013/01/nieuwe-gemeenteraad-begint-met_10.html#Overzicht">Terug naar overzicht</a></P><hr>
<h1>
<a name="Groen"> Over Groen</a> </h1>
<p>Op dit blog schreef ik al eerder over de in mijn ogen volstrekt onbegrijpelijke beslissing van Groen om in de oude kernstad Antwerpen (een district met meer dan 180.000 inwoners!) scheep te gaan met N-VA en OpenVLD. Kwatongen beweren dat een en ander vooral te verklaren is door de <a href="http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=DMF20121005_00324301">persoonlijke relatie tussen Groen-senator Freya Piryns en OpenVLD-kamerlid Willem-Frederik Schiltz</a>. Laten we dergelijke speculaties echter liever overlaten aan 'de boekskes'. Ik denk (zoals ik al eerder schreef) dat het meer te maken heeft met een primaire vorm van anti-socialisme. Daarnaast is er bij Groen ook een bepaalde drang naar zelfprofilering, die weinig tot geen rekening houdt met het meer algemene politieke kader. Zo verklaart Meryem Almaci (kamerlid en fractieleider voor Groen in de gemeenteraad) <a href="http://www.jebron.be/cms/index.php/opinies/783-er-is-iets-veranderd-in-antwerpen-2">in een interview</a>: <i>"Ik geloof in een genuanceerd optreden. Dat is beter dan sloganesk uit de hoek te komen. Ik denk dat veel kiezers, die voor ons gestemd hebben, geloven dat wij, tegen de verruwing in, een opbouwend en constructief verhaal in petto hebben"</i>. Op de vraag of ze dan wil komen tot een links front tegen de verrechtsing, antwoordt ze echter: <i>"Ik denk niet zo graag in die termen. Het gaat niet om een links progressief front. Voor Groen draait het om inhoud. En als we mekaar op de inhoud kunnen vinden, zullen we dat niet nalaten. Het is vooral de inhoud die bij ons primeert. Kunnen <b>we ons</b> inhoudelijk profileren?"</i> (mijn nadruk). Groen wil dus vooral de kans krijgen <b>zichzelf te profileren</b>, ongeacht wie er verder nog in de coalitie zit.</p><b>Gemiste kans</b><p>Voor het district Antwerpen gaat het ronduit om een gemiste kans voor de linkerzijde. Zo beweerde Chris Anseeuw (uittredend districtsvoorzitster en lid van sp.a) in eerste instantie dat een progressieve coalitie (van sp.a, Groen en PVDA) geen meerderheid zou halen. De vrije zender <a href="http://redactie.radiocentraal.be/Home/?p=2850">Radio Centraal</a> zet echter terecht de puntjes op de i door te stellen dat er <i>"17 zetels nodig (zijn) om een meerderheid te halen op een totaal van 33. sp.a (8), Groen (5) en PVDA (3) kwamen samen maar aan 16. Door de stoelendans na de coalitievorming op stadsniveau (waarbij bijvoorbeeld districtsraadslid Philip Heylen CD&V stadsschepen werd en vervangen werd door een opvolger van sp.a) kreeg sp.a op districtsniveau echter een zetel bij, waardoor een sp.a/Groen/PVDA meerderheid nu wel mogelijk is"</i>. Weliswaar zou dit een erg krappe meerderheid geweest zijn, maar aangezien het (nog steeds volgens Radio Centraal) moeilijk is om <i>"in het nieuw akkoord (...) significante sociale accenten te vinden"</i>, kunnen we hier toch wel spreken van een stevige gemiste kans.</p><b>Averechts?</b><p> Uiteindelijk komt Groen zo niet verder dan het weinig zeggende 'wij-zijn-niet-links-wij-zijn-niet-rechts-wij-zijn-averechts'-discours, waarmee de Groenen in de jaren '70 hun electoraal avontuur gestart zijn. Blijkbaar zonder er verder bij na te denken verklaart Almaci in het hoger vermeldde interview ook nog: <i>"We zullen de Antwerpenaren laten zien dat er alternatieven zijn voor de aanpak van de N-VA. Tegen de verzuring in zullen wij aantonen dat je met een heel andere aanpak aan een warme en solidaire stad kunt werken en dat in tegenstelling tot de huidige sociale hardvochtige aanpak. We willen de Antwerpenaren laten zien dat onze voorstellen, onze politiek, het verschil kan maken en wel degelijk effect heeft op het dagelijkse leven"</i>. Hoe dat dan gerijmd moet worden met de samenwerking op districtsniveau met precies diezelfde voorstanders van 'verzuring' en van 'de huidige sociaal hardvochtige aanpak' is niet meteen duidelijk. Op zijn Facebook-pagina komt de linkse filosoof <a href="https://www.facebook.com/bleri.bxl">Bleri Lleshi</a> dan ook bijna niet meer bij van vertwijfeling, wanneer hij schrijft over het in de kernstad geplande <i>"'vliegend college om ons beleid toe te lichten' (welk beleid? wat gaat u doen? wat gaat er veranderen?, hierover geen woord)"</i>...</p><b>Inhoud?</b><p>Ook over de door Groen veel aangehaalde 'inhoud' mogen er wel eens een paar vragen gesteld worden, zeker wanneer we het hebben over de districtscoalities. Zo wijdt Almaci in het reeds vermeldde interview vele woorden aan gezondheid, mobiliteit, fijn stof en zo meer. Wat blijkt echter? In het district Merksem (waar Groen in de coalitie zetelt met N-VA en sp.a) schommelt het gemiddelde geluidsniveau 's nachts tussen de 50 dBA en 60 dBA, daar waar de World Health Organization stelt dat geluidswaarden vanaf 40 dBA schadelijk zijn voor de gezondheid. In de aan Merksem grenzende Luchtbal-wijk in het district Antwerpen werd volgens de Intergewestelijke Cel voor het Leefmilieu het maximum daggemiddelde voor fijn stof dit jaar 41 keer (!) overschreden. De actiegroep <a href="http://www.merksemleefbaar.be/">Merksem Leefbaar</a> – die deze cijfers publiek maakte – wil dan ook dat de overheid haar verantwoordelijkheid opneemt, <i>"zeker met het oog op de nieuw geplande infrastructuur in en rond Antwerpen, zoals de A102 en het goederenspoor"</i>. Wat de beide nieuwe districtsbesturen van Antwerpen en Merksem daaraan gaan doen is volstrekt onduidelijk. Wat Groen evenwel niet belette om <i><a href="http://www.gva.be/regio-antwerpen-stad/merksem/groen-tevreden-over-merksems-bestuursakkoord.aspx">"bijzonder tevreden te zijn"</a></i>...</p>
<p align="right">
<a href="http://weerbaarantwerpen.blogspot.be/2013/01/nieuwe-gemeenteraad-begint-met_10.html#Overzicht">Terug naar overzicht</a></P><hr>
<h1>
<a name="sp.a"> Over de sp.a</a> </h1>
<p>Groen is echter niet de enige oppositiepartij die met problemen en contradicties te kampen heeft. Dat is onder andere het geval voor de sp.a., die in andere steden en gemeenten deelneemt aan uitvoerende machten die... zich precies eender gedragen als het rechtse bestuur in Antwerpen. Zo vindt de door Louis Tobback aangevoerde Leuvense meerderheid (luidens het <a href="http://daviddessers.wordpress.com/2013/01/04/de-leuvense-gemeenteraad-uit-de-startblokken/">blog van een Leuvens gemeenteraadslid van Groen</a>) ook dat <i>"het eigenlijk normaal is dat er nog steeds geen publiek bestuursakkoord op tafel ligt"</i>, want <i>“Hoe kan er nu sprake zijn van een bestuursnota, vooraleer er een bestuur is gevormd?”</i>. Overigens combineert diezelfde Tobback eveneens het voorzitterschap van de gemeenteraad met de functie van burgemeester... Het zijn maar enkele van de problemen die de sp.a parten spelen in haar nieuwe rol van grootste Antwerpse oppositiepartij.</p><b>grass-roots campagnes</b><p>De bekende onderzoeker van verkiezingsresultaten Marc Swyngedouw wijdde bijvoorbeeld <a href="http://www.stichtinggerritkreveld.be/ECMS_CLIENT/configuration/pages/artikel.php?aid=1396">een uiterst interessant artikel</a> (dat het verdiend om er uitgebreid uit te citeren), onder meer aan de problemen van de sp.a., waarin hij <i>"het reëel bestaande partijmodel van sp.a in Antwerpen ter discussie (stelt), omdat het niet (meer) in staat is om efficiënte grass-roots campagnes te voeren (...) als aanvulling op een marketing gedreven verkiezingscampagne"</i>. Hij wijst er ook op dat <i>"in de sp.a campagne relatief weinig aandacht besteed (werd) aan concrete plannen naar de toekomst toe"</i>, terwijl <i>"de grass-roots campagne van de sp.a haast onbestaande (was). Bij mijn (Swyngedouw's) weten waren er weinig of geen huis-aan-huis bezoeken; weinig of geen aanwezigheid op de verschillende markten, (...) geen meetings, geen campagne gebonden partijbijeenkomsten, geen opvallende (ondersteunende, culturele) acties (...) en hingen (er) relatief weinig affiches aan de ramen (...)"</i>.</p> <b>Marketing i.p.v. campagne</b><p>Swyngedouw vraagt zich vervolgens af of <i>"Janssens wel een grass-roots campagne (kon) voeren als hij dat al gewild had?”</i>. Janssens gelooft immers niet meer in het concept van de massapartij die sp.a ooit geweest is. Swyngedouw wijst daarbij op de impact van de media, die er mee voor gezorgd heeft dat campagne voeren vandaag meer lijkt op reclame maken, dan op 'aan politiek doen'. De keerzijde van de medaille is wel dat politici slechts toegang hebben tot de kiezers indien de massamedia die politici voldoende goedgunstig willen behandelen. In het 'oude' model van de massapartij kon een marginalisatie door de media nog gecounterd worden door de inzet van leden en militanten. Er kon op die manier gemobiliseerd worden, desnoods tegen de stroom in.</p><b>Intern partijleven?</b><p> Vervolgens zegt Swyngedouw <i>"Dat sp.a-Antwerpen een pover leven kent is een understatement. Leden en militanten worden bij weinig of niets betrokken, een debatcultuur is onbestaand, lokale wijkafdelingen kunnen misschien links en rechts nog bestaan, maar zijn in vergelijking met 10 jaar geleden weinig of niet actief. De meeste wijkafdelingen zijn op sterven na dood. De activiteiten van sommige districtsafdelingen beperken zich tot de jaarlijkse algemene ledenvergaderingen; de nieuwjaarsreceptie wordt zowaar de belangrijkste politieke activiteit van het jaar. Tekenend is dat het partijprogramma voor de gemeenteraadsverkiezingen binnen zeer beperkte cenakels tot stand is gekomen"</i>. Het spreekt vanzelf dat er van interne democratie in die omstandigheden nauwelijks sprake kan zijn.</p><b>Negatieve consequenties</b><p>Nog volgens Swyngedouw verdwijnt hierdoor de <i>"antennefunctie van leden en militanten"</i>, waardoor <i>"de sp.a anno 2012 de signalen (niet opvangt) dat PVDA+ lokaal sterk oprukt in verschillende districten. Wijkgebonden bekommernissen dringen niet meer door. De bevolking neemt de districtsraadsleden niet ernstig (...). Opiniepeilingen bieden hier geen alternatief. (…) De politieke leerschool die de partij vormt, verdwijnt en wordt overgelaten aan de (overwegend liberaal-conservatieve) media. Eveneens leidt het tot de verschraling van de rekruteringsbasis zowel voor nieuw politiek personeel als voor ondersteunende professionals. Het risico bestaat verder dat de beleidsvoerders in een splendid isolation raken, niet meer tegengesproken door hun directe omgeving. En tot slot, een politiek filosofisch argument: wie controleert nog de beleidsvoerders tussen twee verkiezingen door?”</i>.</p><b>sp.a in de toekomst?</b><p>Tenslotte vraagt Swyngedouw zich af hoe het nu verder moet met de sp.a? Hij doet daarbij suggesties die erop neer komen dat de sp.a zich moet omvormen naar een meer netwerk-georiënteerde manier van werken: <i>"indien een partij wil beschikken over militanten die mobiliseerbaar zijn wanneer nodig, (zal) ze ook moderne participatiekanalen moeten ontwikkelen die discussie en reële inbreng mogelijk maken. Binnen een stad als Antwerpen moet het mogelijk zijn om kwaliteitsvolle debatclubs rond verschillende thema’s op te richten; om via de zogenaamde sociale media gemodereerde participatie bij een partij te stimuleren; om lokale partij campagneteams te laten functioneren als ondersteuning van, en binnen het kader van, een moderne marketing verkiezingscampagne. Participatiekanalen die niet meer de continue langdurige en alomvattende participatie van leden bij de partij veronderstellen, maar de tijdelijke en herhaaldelijke participatie bij onderwerpen en acties die het betreffende lid interesseren. Dit hoeven niet steeds highbrow activiteiten te zijn. Sommige leden vinden het handen-uit-de-mouwen-steken veel aantrekkelijker dan politieke discussies. Niet alles moet worden geprofessionaliseerd binnen een partij”</i>. Als we afgaan op de (slechts zeer recent op gang gebrachte) Facebook-activiteiten van de nieuwe sp.a-fractieleidster <a href="https://www.facebook.com/yasmine.kherbache?fref=ts">Yasmine Kherbache</a>, dan is dit inderdaad de richting die de sp.a in de toekomst uit wil gaan.</p><b>Goede zaak?</b><p>Of dat een goed en voldoende antwoord is op de geschetste problemen van de sp.a valt nog te bezien. Het model van wat Swyngedouw 'de massapartij' noemt, werd eind 19de eeuw gepionierd door de Duitse <a href="http://nl.wikipedia.org/wiki/Sozialdemokratische_Partei_Deutschlands">SPD (Sozialdemokratische Partei Deutschlands)</a>, middels haar zogenaamde '<a href="http://brittlebooks.library.illinois.edu/brittlebooks_open/Books2010-08/cathvi0001social/cathvi0001social_ocr.txt">Erfürter Program</a>'. Cruciaal in dit programma is de doelstelling de <i>“strijd der arbeidersklasse tot een <b>bewusten en gezamenlijken strijd te ontwikkelen en hem zijn noodzakelijk doel aan te wijzen</b>”</i> (mijn nadruk). De 'massapartij' is daarmee dus geen doel op zich, maar wel een middel om het bewustzijn van de werkende bevolking over haar eigen plaats in de samenleving én over haar historische rol in de strijd voor het socialisme tot ontwikkeling te brengen. Een netwerk-georiënteerde organisatie kan weliswaar best een goed geoliede kiesvereniging opleveren. Zij zal echter zo goed als zeker geen adequaat middel blijken te zijn om <b>het socialistisch bewustzijn terug binnen te brengen in de werkende massa</b>, die de meerderheid van de bevolking uitmaakt. Gesteld dat men die taak nog zou willen vervullen, dan moet er ook vorming zijn, debat én tegensprekelijke (desnoods heftige) discussie. Een echt democratisch, intern partijleven, dus. Paradoxaal genoeg is de beste, meest complete uiteenzetting over deze bewustzijnsvormende functie van de socialistische massapartij terug te vinden in <a href="http://www.haymarketbooks.org/pb/Lenin-Rediscovered-What-Is-to-Be-Done-In-Context">een zeer geleerd, uitstekend boek van Lars T. Lih</a> over... Lenin.</p>
<p align="right">
<a href="http://weerbaarantwerpen.blogspot.be/2013/01/nieuwe-gemeenteraad-begint-met_10.html#Overzicht">Terug naar overzicht</a></P><hr>
<h1>
<a name="Rood!">Over Rood!</a></h1>
<p>De analyse van Swyngedouw zal met name in de kringen van Rood! gesmaakt kunnen worden. Ze sluit immers naadloos aan bij een groot deel van wat ex-sp.a-lid en stichter van Rood! Erik De Bruyn al een hele tijd geleden zei over de sp.a. Sommigen zullen nu misschien geneigd zijn om alles wat betrekking heeft op Rood! als irrelevant van tafel te vegen. Dat lijkt ons echter betwistbaar. Weliswaar is het juist dat Rood! bij de laatste verkiezingen geen verkozene wist te behalen. Maar tegelijkertijd is het ook zo dat Rood! – ondanks de sterke opkomst van de PVDA en Groen en ondanks de druk om tegenover De Wever 'nuttig te stemmen' voor de Stadslijst – toch nog 1% van het kiezerskorps (zo'n 3.000 kiezers) kon overtuigen. Waarmee Rood! toch nog steeds de uitdrukking blijft van een groep mensen ter linkerzijde die zich niet volledig kan terugvinden in andere linkse partijen. Het feit dat Swyngedouw (minstens gedeeltelijk) De Bruyn's morele gelijk aantoont (zonder echter zijn naam te noemen), kan wel niet verhinderen dat de persoonlijke klap van een minieme persoonlijke score inzake voorkeursstemmen bij Erik De Bruyn hard aankwam.</p><b>Bitterheid en ontgoocheling</b><p>Erik De Bruyn besliste dan ook om <a href="http://www.uitpers.be/index.php/2011-06-30-23-44-4/220-erik-de-bruyn-verlaat-het-politieke-toneel">door middel van een brief</a> uit de politiek te stappen. Hij doet dit niet zonder enige bitterheid. Zo wijst hij er op dat <i>"politicologen met naam en faam (nu) met veel bombarie analyses (publiceren) waar wij met sp.a-Rood en Rood! vijf jaar geleden al achter waren. Maar intellectuele eerlijkheid en erkenning zijn zeldzaam in een maatschappij waarin ook de intellectuele prestatie vermarkt wordt"</i>. Ook kan Erik De Bruyn <i>"niet ontkennen (...) sterk ontgoocheld (te zijn) in het beoordelingsvermogen van de kiezer in het algemeen en van de linkse kiezer in het bijzonder. Dat mijn stad nu voor minstens zes jaar bestuurd zal worden door een ultraliberale partij zal verregaande gevolgen hebben. Niet zozeer voor mezelf, maar voor de vele tienduizenden die veel zwakker in de maatschappij staan"</i>.</p><b>Problematisch</b><p>Vervolgens vindt Erik De Bruyn het <i>"bijzonder problematisch"</i> dat <i>"de linkse kiezer (...) zijn eieren (...) in de korf van de PVDA gelegd (heeft)"</i>. Hij wijt dit aan <i>"de jarenlange afwezigheid van een beduidende linkse politieke kracht in Vlaanderen (wat) velen ertoe gebracht (heeft) te stemmen op een karikatuur ervan"</i>, waarbij <i>"jarenlange politieke en syndicale medestanders"</i> er blijkbaar toe gebracht worden <i>"die partij nu plotseling kritiekloos (te) omarmen"</i>. Waarna hij met een aantal voorbeelden beschrijft wat hem zoal ergert aan de PVDA (stalinisme, sektarisme, een onvoldoende kritische houding tegenover religieuze vooroordelen, racistische tendensen en seksisme). In zijn ogen is de PVDA dan ook <i>"een partij die het niet al te ver zal schoppen"</i>. De bittere afscheidsbrief van Erik De Bruyn bindt overigens enkel hemzelf. Het is (op zijn eigen verzoek!) geen tekst die binnen Rood! voorafgaandelijk besproken werd, laat staan goedgekeurd. Sommige leden van Rood! zullen er achter kunnen staan, anderen dan weer niet.</p>
<p align="right">
<a href="http://weerbaarantwerpen.blogspot.be/2013/01/nieuwe-gemeenteraad-begint-met_10.html#Overzicht">Terug naar overzicht</a></P><hr>
<h1>
<a name="PVDA">Over de PVDA</a> </h1>
<p>De PVDA is om begrijpelijke redenen naar verluidt niet erg opgezet met Erik De Bruyn's verwijten. Toch mag ik hopen dat ze zich daardoor niet laat verleiden om terug te keren tot 'oude vormen en gedachten'. In <a href="http://www.jebron.be/cms/index.php/opinies/784-er-is-iets-veranderd-in-antwerpen-1">een interview</a> zegt partijvoorzitter en Antwerps fractieleider Peter Mertens het volgende: <i>"Met de gezamenlijke 16%-score van de PVDA en Groen is er in Antwerpen wel degelijk iets veranderd. Die uitslag vormt een sterke uitvalsbasis voor een links front. En de thema’s voor zo’n front moeten niet ver gezocht worden. Dat zijn: betaalbare woningen, betaalbare gezondheidszorg en toegankelijk onderwijs. En daarnaast is er natuurlijk het noodzakelijke front tegen het BAM-tracé. Wij zijn, zoals vroeger, bereid om rond die thema’s in een links front samen te werken"</i>. Het is wel curieus dat Peter Mertens dit links front alleen maar omschrijft door te verwijzen naar de 16% stemmen voor de PVDA en Groen samen. Ten eerste omdat zo de 1% voor Rood! (die Robert Voorhamme van de sp.a wél betrekt in zijn analyse!) stilzwijgend opzij wordt geveegd. Ten tweede omdat er zo niks wordt gezegd over hoe de sp.a en haar kiespubliek aangesproken zouden kunnen worden. Maar ten derde - en veel belangrijker - omdat zo de indruk wordt gewekt dat het 'links front' herleid wordt tot een overeenkomst tussen politieke partijen. Overigens lijkt dergelijke overeenkomst sowieso al problematisch, aangezien Groen een links front blijkbaar niet ziet zitten (zie hierboven).</p><b>Eenheid en samenwerking?</b><p>Wat er ook van zei, in de huidige politieke context te Antwerpen helpt het ons in mijn ogen niet veel verder om elkaar ter linkerzijde om de oren te slaan met verwijten, zelfs niet als deze (al of niet gedeeltelijk) terecht zouden zijn. Waar het op aan komt, is <b>in de praktijk</b> aan te tonen aan de meest brede lagen van de bevolking dat <b>een andere stad mogelijk is, via een andere politiek</b>. Die 'andere politiek' kan niets anders zijn dan de politiek van het <b>verzet in eenheid</b>. Het is slechts in de samenwerking dat de verschillende opvattingen van de politieke oppositiestromingen door de mensen zelf kunnen bekeken en zo nodig ook getest worden. Die kans dient men de meerderheid van de bevolking ook daadwerkelijk te bieden. Zonder a priori's. Naar mijn gevoel dient men ter linkerzijde de discussie over eenheid en samenwerking dan ook niet te beperken tot de politieke partijen. Integendeel. Het komt er op aan om al diegenen, die zich niet kunnen herkennen in het beleid van het rechtse stadsbestuur, te verenigen, teneinde samen met hen allen tot daadwerkelijk verzet te kunnen overgaan. Verzet dus, niet enkel in de gemeenteraad, maar ook op straat.</p><b>Signalen</b><p>Er zijn signalen die erop lijken te wijzen dat ook de PVDA in die richting denkt. Zo verklaart Peter Mertens in het hoger aangehaalde interview dat de PVDA <i>“een brief (heeft) gestuurd aan de leiding van ACW/ACV en ABVV om een gesprek te hebben over de toekomstige sociaal-economische ontwikkelingen in Antwerpen. Welke verwachtingen hebben de arbeidersbewegingen ten overstaan van de PVDA-fractie in de Antwerpse gemeenteraad? Welke bezorgdheden, standpunten en voorstellen moeten daar op tafel gelegd worden? We hebben nog geen antwoord, maar de signalen die we opvangen, laten het beste verhopen”</i>. Dat klinkt zeker bemoedigend. Maar toch zou ik er een bedenking willen aan toevoegen: pas op om niet louter een doorgeefluik te worden van <b>de leiding</b> van verschillende sociale bewegingen. Niet dat deze leidingen op zich foutieve standpunten zouden innemen. Het is echter een feit dat er ook binnenin de sociale bewegingen spanningsvelden of tendensen bestaan (zie bijvoorbeeld de discussies die er nu woeden bij de arbeiders van Ford Genk). Als de PVDA echt wil uitgroeien tot een 'nieuwe werkmanspartij', dan zal ze ook dat spanningsveld politiek moeten kunnen vertolken. Ook dat is een aspect van het 'binnenbrengen van het bewustzijn' in de massa. En dat gaat niet indien er al te volgzaam wordt gestaan tegenover de leidingen van de sociale bewegingen.</p><b>Gunstige evoluties</b><p>De eerlijkheid gebiedt mij om te zeggen dat de PVDA ook op dat vlak gunstig lijkt te evolueren. Ik citeer nogmaals uit het interview met Peter Mertens (de nadruk is van mijn hand): <i>“velen (voelen) zich een nummer, onmachtig, nietig en klein. Ze hebben niet het gevoel dat ze wegen op de samenleving, er toe doen, meetellen. Die mensen moet links terug een stem geven, zelfvertrouwen en zelfbewustzijn om van onderuit aan verandering te werken en dingen in beweging te krijgen. Wij zijn bereid om in allerlei fronten te stappen maar wel <b>vanuit een duidelijk anti-establishment standpunt</b>. (…) Ik ben dus echt van mening dat een electorale overwinning maar van tel is als we dat kunnen omzetten in een sterke <b>strijdbeweging van onderuit</b>. Dat is ongetwijfeld een werk van lange adem maar ook weer niet onmogelijk. (…) En laat het duidelijk zijn, er moet een einde komen aan het seizoen van de symbolische acties. Laten we die achter ons laten, ze kunnen zin gehad hebben en noodzakelijk zijn geweest in een tussenperiode, maar ze beantwoorden echt niet meer aan de uitdagingen waar we vandaag mee geconfronteerd worden. Een verzetsbeweging hebben we nodig. En <b>de vakbonden zouden zich meer bewust moeten zijn van de macht waarover ze beschikken en er ook niet mogen voor terug schrikken die macht ook effectief te ontplooien</b>”</i>.</p><b>Interne democratie?</b><p>Hoewel er dus duidelijk positieve evoluties zijn, blijven nogal wat linkse critici van de PVDA (waaronder ook ikzelf) huiverachtig staan tegenover sommige interne werkingsregels van deze partij. Zo kent ze bijvoorbeeld geen tendensrecht, wat wijlen <a href="http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=UR9YHz44yyY">Jaap Kruithof</a> reeds in 1963 omschreef als <i>“onontbeerlijk voor het socialisme”</i>. Het gaat daarbij niet om een detail. Als ik hierboven bij het bespreken van de sp.a schreef dat een socialistische massapartij tot taak heeft het socialistisch bewustzijn binnen te brengen in de werkende massa en dat, om die taak daadwerkelijk te kunnen vervullen, er naast vorming ook debat en (desnoods heftige) tegensprekelijke discussie moet kunnen zijn – met andere woorden: een echt democratisch, intern partijleven –, dan geldt dat ook voor de PVDA. Tendensrecht (d.w.z. het zich kunnen organiseren – binnen welomschreven grenzen! – als een stroming van gelijkdenkenden) is daarbij inderdaad onontbeerlijk, zo niet zijn eventueel afwijkende (maar ook verrijkende!) meningen in het beste geval slechts <i>curiosa</i>, waar verder niet veel aandacht aan besteed hoeft te worden.</p> <b>Voorbeeld van de Nederlandse SP</b><p>In dat opzicht kan het (overigens ook om andere redenen) interessant zijn om het artikel <i>Order Reigns in The Hague – The Dutch Elections and the Socialist Party</i> uit nr. 77 van de <i><a href="http://www.newleftreview.org">New Left Review</a></i> over o.a. de Nederlandse SP (Socialistische Partij) te bekijken. In dat artikel van Daniel Finn (helaas enkel online verkrijgbaar voor abonnees) wordt erop gewezen dat <i>“de opkomst van de SP gedurende lange tijd synoniem bevonden werd met de persoonlijkheid van Jan Marijnissen, een veteraan van haar Maoïstische prehistorie (…). Marijnissen was een zeer effectieve en charismatische performer, waarvan echter zelfs zijn grootste bewonderaars zullen toegeven dat zijn leiderschapsstijl aanmatigend was en ongeduldig met dissidentie in de partij – een overblijfsel wellicht van de oorsprong van de SP”</i>. Hetzelfde artikel zegt over Marijnissen's opvolger Emile Roehmer dat hem <i>“ten gunste wordt geduid dat hij een meer ontspannen aanpak naar partijdiscipline toe heeft, wat het makkelijker heeft gemaakt voor leden die kritiek willen uiten op de leiding van de SP”</i> (mijn vertaling). Ik haal dit hier aan omdat het een belangrijke vraag opwerpt: is de mogelijkheid om kritiek te uiten op de eigen partijleiding afhankelijk van de (eerder toevallige) persoonlijkheid van een partijleider, of is die mogelijkheid verankerd in de statuten van de partij – zoals dat met tendensrecht het geval zou zijn? De PVDA zou er mijns inziens goed aan doen om rond deze democratische kwestie – net zoals rond die van haar al dan niet vermeende Stalinistische erfenis – duidelijkheid te scheppen op haar voor het voorjaar aangekondigde congres rond het thema 'Socialisme 2.0'. Zij kan er alleen maar wel bij varen!</p>
<p align="right">
<a href="http://weerbaarantwerpen.blogspot.be/2013/01/nieuwe-gemeenteraad-begint-met_10.html#Overzicht">Terug naar overzicht</a></P><hr>
<h1>
<a name="VB"> Over Vlaams Belang</a> </h1>
<p>Mertens heeft gelijk wanneer hij als thema's voor een links oppositiefront focust op de belangrijkste sociale kwesties. Zodanig gelijk, dat zelfs het Vlaams Belang dit heeft ingezien. De extreem-rechtse, fascistische partij probeert zichzelf dan ook in allerijl een 'sociaal' imago aan te meten. Ze doet dat onder andere door een <i>Antwerpse Volksgazet</i> te verspreiden, waarin ze het uitgebreid heeft over de wachtlijst van 22.386 mensen voor een sociale woning, over de armoede in de stad, over de lege stadskas, over de dreigende afbouw van de sociale restaurants, enz. Voor de verkiezingen nam een delegatie van het VB ook reeds deel aan een vakbondsmanifestatie ter verdediging van het openbaar vervoer. Is het VB nu ineens op de linkse toer aan het gaan? Nee, natuurlijk niet. Hun discriminerend discours is volstrekt ongewijzigd gebleven. Ze blijven zoeken naar zondebokken eerder dan naar oplossingen. Zoals <a href="http://roodantwerpen.wordpress.com/2012/12/22/gaat-het-vlaams-belang-in-antwerpen-de-sociale-toer-op/#more-1813">een artikel op de website van Rood!</a> terecht vermeldt, <i>“hebben zij daarvoor hun inspiratie gehaald bij de Griekse extreem-rechtse partij Gouden Dageraad. Deze partij geeft op schandelijke wijze voedselhulp aan ‘echte ‘Grieken. Aan anderen wordt soms zelfs met geweld hulp geweigerd. Krijgen we binnenkort ook in Antwerpen zulke taferelen te zien wanneer militanten van Vlaams Belang hun voedselpakketten, rijkelijk gevuld met varkensvlees, zullen 'verdelen'?”</i>. Deze bedrieglijke 'sociale koerswijziging' van het Vlaams Belang zal men trouwens zeer binnenkort ook in de praktijk kunnen beoordelen, wanneer zal blijken dat deze partij allerminst van plan is zich te verzetten tegen de jacht op vermeende sociale fraudeurs, die de nieuwe N-VA-superschepen van sociale zaken én OCMW-voorzitster Liesbeth Holemans zich voorneemt op te starten. Kijk maar na hoe dikwijls het VB het heeft over vermeende 'misbruiken', 'OCMW-fraude' en dergelijke meer...</p>
<p align="right">
<a href="http://weerbaarantwerpen.blogspot.be/2013/01/nieuwe-gemeenteraad-begint-met_10.html#Overzicht">Terug naar overzicht</a></P><hr>
<h1>
<a name="Zelf"> Over zelfactiviteit</a> </h1>
<p>Het is natuurlijk zo dat we momenteel in Antwerpen slechts de inleidende manoeuvres beleven van wat inderdaad een erg lange periode van strijd beloofd te worden. Vele organisaties en bewegingen bekijken de zaken momenteel nog ietwat afstandelijk. Zij wachten af hoe de concrete beleidsmaatregelen precies zullen uitpakken. Om pas dan te bepalen of en hoe zij zich ertegen zullen verzetten. Pas als dat proces concreet op gang komt, zal ook duidelijker worden hoe het verzet eengemaakt kan worden. Toch wil dat niet zeggen dat er ondertussen niks gebeurt. Zo protesteerden de <i>Verenigde Actiegroepen Tegen Uitbreiding Vliegveld</i> (VATUV) al meteen scherp, toen bekend werd gemaakt dat het aantal passagiers van de luchthaven te Deurne het voorbije jaar met 15% daalde. De actiegroepen plaatsen dan ook stevige vraagtekens bij de plannen voor de ondertunneling van de Krijgsbaan (waardoor de startbaan verlengd kan worden). Daarnaast is <i>Occupy Antwerp</i> al wekenlang bezig met concrete sensibiliserings- en protestacties tegen de grote armoede in Antwerpen (in de Scheldestad leeft een kwart van de bevolking onder de armoedegrens...). Die acties gaan voornamelijk door op het Astridplein. Tijdens de jaarlijkse nieuwjaarshappening – u weet wel: 15.000 mensen op de Grote Markt voor een klein pakje gratis friet en zo – lieten ze zich evenzeer opmerken (net als militanten van Rood! overigens). Ook bij de installatie van de nieuwe gemeenteraad was Occupy Antwerp aanwezig. Verder zamelden activisten van <i>Ademloos</i> daar handtekeningen in voor een nieuwe petitie tegen het BAM-tracé. Daarnaast was er ook een delegatie van de socialistische bediendebond <i>BBTK</i>, die protesteerde tegen het uitbreiden van de koopzondagen en de gevolgen daarvan voor het personeel. Ook individuele leden van de socialistische vakbond van het stadspersoneel (<i>ACOD-LRB</i>) en van het Anti-Fascistisch Front (<i>AFF</i>) lieten zich opmerken. Naast een talrijk publiek dat gevolg gaf aan de oproep van de PVDA om het inzweren van hun verkozenen luister bij te zetten, deelde ook Rood! een pamflet uit waarin de bereidheid tot eenheid en samenwerking werd benadrukt. De identiteitskaart van de Rood!-militanten van dienst werd door ijverige politiemensen ook overgeschreven. Wellicht in het vooruitzicht van een GAS-boete wegens het niet voorafgaandelijk aanvragen van een toelating...</p> <p align="right">
<a href="http://weerbaarantwerpen.blogspot.be/2013/01/nieuwe-gemeenteraad-begint-met_10.html#Overzicht">Terug naar overzicht</a></P><hr>
<h1>
<a name="Besluit">Besluit</a> </h1>
<p>Er is duidelijk nog veel werk aan de winkel. Allereerst in de gemeenteraad waar op zijn minst de meer autoritaire trekjes van het rechtse bestuur aan de kaak gesteld dienen te worden. Vervolgens ook in de districten, waar men minstens eens zou mogen beginnen nadenken over verzet tegen de extreem smalle beleidsmarges. Verder ook in het OCMW, waar men zich schrap dient te zetten tegen de aankomende explosieve groei van de armoede én tegen de vervolging van... de armen. Tenslotte ook binnen de links-progressieve oppositiepartijen en bij de sociale bewegingen, waar het debat over de strategie op gang mag komen. Het grote voordeel is dat er niet van nul af aan opnieuw begonnen moet worden.</p><p><center><i><b>¡Adelante! ¡Adelante! ¡La lucha es constante!</b></i></center></p>
<a href="http://weerbaarantwerpen.blogspot.be/2013/01/nieuwe-gemeenteraad-begint-met_10.html#Overzicht">Terug naar overzicht</a></P>Peter Veltmanshttp://www.blogger.com/profile/05368182881163231082noreply@blogger.com0Antwerpen, Belgium51.219215899999988 4.402881799999931950.901255399999989 3.757434799999932 51.537176399999986 5.0483287999999318tag:blogger.com,1999:blog-189942928023356286.post-35428436843637892582012-12-16T18:23:00.000+01:002012-12-16T18:38:09.064+01:00Verandering in A?<style type="text/css">
<!--
@page { margin: 2cm }
P { margin-bottom: 0.21cm }
A:link { so-language: zxx }
</style> <br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
De kogels zijn door de kerk: Antwerpen
heeft een nieuw, rechts bestuur met een programma (bestuursakkoord)
en een nieuwe samenstelling van het college van burgemeester en
schepenen. Ook in het district (de oude kernstad) Antwerpen werd er
een merkwaardige coalitie gevormd (waarover morgen meer). Ook de linkse oppositiepartijen
sp.a en PVDA beginnen zich te roeren.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<b>Veranderingen?</b></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
De meningen over de inhoud van het
bestuursakkoord lopen nogal uiteen. Terwijl de oppositie binnen de
gemeenteraad spreekt over een <i>“koud en kil beleid”</i> (PVDA) en over
<i>“plichtjes aan de Schelde”</i> (sp.a), wordt door nogal wat
commentatoren gesteld dat de 'verandering' vrij beperkt is, want dat
het 'nieuwe' beleid eerder een voortzetting inhoudt van dat van de
vorige coalitie. Deze mening wordt bijvoorbeeld verwoord door de
professoren Dave Sinardet en Jan Blommaert. Zo schrijft die laatste
in <a href="http://www.dewereldmorgen.be/artikels/2012/12/11/het-regime-de-wever-jan-blommaert-over-het-bestuursakkoord-voor-antwerpen" rel="nofollow" target="_blank">een opiniestuk</a> dat <i>"de gelijkenissen met de vorige coalitie
overdonderend (zijn), al ligt het voor de hand dat de waarnemers en
commentatoren vooral de verschilpunten zullen zoeken en die – hoe
miniem ook – als een fundamentele breuk met het verleden zullen
voorstellen."</i></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<b>'Flinks'</b></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Nu is het zeker zo dat het nieuwe
bestuursakkoord in hoge mate een concretisering is van het denken dat
Patrick Janssens uiteen zette in zijn boekje <i>'Voor wat hoort wat'</i>. In
dat boekje trachtte Janssens met een 'flinks'
rechten-en-plichten-verhaal (vruchteloos) het gras weg te maaien voor
de voeten van zijn uitdager Bart De Wever. Ook heeft Blommaert gelijk
als hij verwijst naar het 'nieuwe' activeringsbeleid ten aanzien van
werklozen en andere steuntrekkers en dat beleid grotendeels
gelijkstelt met dat van de oude coalitie, zoals belichaamd door
Monica De Coninck als toenmalig schepen van sociale zaken en
voorzitter van het OCMW. Bart De Wever geeft in een
televisie-interview op Canvas overigens zelf ruiterlijk toe dat hij
en zijn coalitie voortborduren op <i>“het beleid van de vorige
meerderheid, waar wij overigens ook deel van uitmaakten”</i>.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<b>Tussenstation</b></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Toch is daarmee de kous niet af. Er
zijn wel degelijk ook grote verschillen. Zo beschouwt de nieuwe
coalitie sociale steun in het algemeen slechts als een <i>“tijdelijk”</i>
gegeven, dat steeds dient bij te dragen aan <i>“de sociale
mobiliteit”</i>. Natuurlijk is het zo dat bijvoorbeeld een leefloon of
een werkloosheidsvergoeding meestal slechts een tijdelijk karakter
heeft, omdat het uiteindelijk de bedoeling is de werkloze of de
bestaansonzekere aan een job te helpen. Wat echter met een sociale
woning? Is het echt zo verwerpelijk dat iemand met (al dan niet) een laag inkomen
in de praktijk zijn of haar hele (al dan niet actieve) leven gebruik
blijft maken van die betaalbare sociale woning? Voor de nieuwe,
rechtse coalitie kan dit overduidelijk niet! Volgens hen is een
sociale woning slechts <i>“een vorm van stimulans tot sociale
mobiliteit ”</i>, die <i>“een <b>tussenstation</b> (kan) zijn op weg naar de
reguliere markt”.
</i></div>
<i>
</i>
<br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<b>Ontwrichting</b></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Deze opvatting getuigt niet alleen van
zeer grote wereldvreemdheid. Als deze opvatting in de praktijk zou
worden doorgevoerd, dan zal zij onvermijdelijk leiden tot verregaande
ontwrichting van de sociale cohesie van hele stadswijken (cohesie die
sowieso al als fragiel mag omschreven worden). Beeld je even in tot
wat een helse permanente stoelendans dit soort ideeën aanleiding zou
geven: dikwijls kansarme gezinnen, die in naam van de <i>“sociale
mobiliteit”</i> verplicht worden hun betaalbare woning te verlaten –
al dan niet omdat ze het Nederlands onvoldoende beheersen. Waar
anders dan in nieuwe getto's gaan deze mensen dan terechtkomen? Is
dat de manier waarop we aan integratie gaan doen? Bouwen we zo de
onderlinge samenhang van onze wijken opnieuw op? Ik durf het sterk te
betwijfelen.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<b>Repressie</b></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
De rechtse coalitie weet maar al te
goed dat dit ontwrichtend beleid (dat o.a. ook tot uiting komt in het
totaal zinloze aangekondigde vervolgingsbeleid inzake druggebruik)
uiteindelijk zal leiden tot... enorm veel sociale overlast. Die
overlast willen de nieuwe bestuurders natuurlijk zoveel mogelijk in
de hand houden. De nieuwbakken 'rechten-en-plichters' kiezen daartoe
uitdrukkelijk voor repressie als de toe te passen <i>'policy of
containment'</i>. Gemeentelijke administratieve sancties (GAS-boetes) worden (nog
meer) ingezet als een wapen, de politie krijgt (als enige
stadsdienst!) uitdrukkelijk meer mensen en middelen toegezegd en er
komt een heel arsenaal aan controles om na te gaan of iedereen wel
netjes binnen de lijntjes kleurt. Terwijl <a href="http://www.marxists.org/nederlands/marx-engels/1884/oorsprong_gezin/index.htm" rel="nofollow" target="_blank">Friedrich Engels</a> van mening
was dat <i>“de staat in laatste instantie een bende gewapende mannen”</i>
is, wil het rechtse stadsbestuur in de eerste én laatste plaats deze
bende gewapende mannen, nog meer dan nu al het geval is, loslaten op de stedelijke samenleving...
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<b>Cijfers</b></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Tijdens de kiescampagne verklaarde Bart
de Wever ook dat er in Antwerpen meer dan genoeg sociale woningen
zijn en dat er dus geen bij hoeven te komen (ondanks een wachtlijst
van meer dan 20.000 personen!). In het bestuursakkoord wordt dit
standpunt klakkeloos overgenomen. Dit wordt verantwoord vanuit de
vaststelling dat er in Antwerpen momenteel 11% sociale woningen zijn
ten opzichte van het totale woningaanbod. Aangezien de Vlaamse
regering streeft naar een gemiddelde van 10% aan sociale woningen in
heel Vlaanderen, zit de stad daar dus boven. Bijgevolg hoeft er
volgens de rechtse coalitie niks meer te gebeuren... Het is waar dat
Antwerpen momenteel uitstijgt boven het Vlaamse <i><b>streefdoel</b></i>.
Maar... dat Vlaamse streefdoel zelf verzinkt in het niets vergeleken
met de buurlanden. In Nederland zijn er 35% sociale woningen en in
Frankrijk 17%. Er mag gevreesd worden dat het de werkelijke
doelstelling van de rechtse coalitie is om op termijn van 10% naar 7%
sociale woningen te zakken, in de richting van het huidige Vlaams
<b><i>gemiddelde</i></b> (dat dus het eigenlijke Vlaamse streefdoel niet eens
benadert!). Als de rechtse coalitie dit zou waarmaken, dan zal
daardoor het Vlaams gemiddelde aan sociale woningen nog verder
achteruit gaan en zich daarmee nog verder verwijderen van het
streefdoel. De woningnood zal er in elk geval niet mee bestreden
worden.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<b>Onderwijs</b></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Hoewel de nieuwbakken onderwijsschepen
Claude Marinower in een televisieinterview verklaarde dat er dringend iets
moest gedaan worden aan de tekorten in het onderwijs én aan de
jaarlijks terugkerende schrijnende taferelen bij het inschrijven van
onderwijsplichtige (!) kinderen, is er daarover in het
bestuursakkoord bitter weinig te vinden. Weliswaar zegt de nieuwe,
rechtse coalitie dat <i>“de komende 6 tot 10 jaar van levensbelang
zullen
zijn voor het onderwijs in Antwerpen en dus voor de toekomst
van de stad”</i>. Om die toekomst veilig te stellen wil de rechtse
coalitie <i>“een integrale netoverschrijdende aanpak”</i> en <i>“een
Antwerps schoolpact”</i>. Belangrijk daarbij is dat er een oplossing
komt voor het tekort aan plaatsen en leerkrachten in het onderwijs
(geschat wordt dat er op termijn 23.500 plaatsen voor leerlingen bij
moeten komen). Erg ver komt de nieuwe coalitie echter niet. Zij
beperkt zich tot de opvatting dat <i>“de stad coördineert en
pre-financiert desgevallend over de netten heen om het tekort aan
plaatsen aan te pakken”</i>. Waarmee de stadskas dus krediet zal
verstrekken aan het vrije (voornamelijk katholieke) onderwijs, dat
zich volgens een CD&V-blogger naar verluidt <a href="http://www.dewereldmorgen.be/artikels/2012/12/14/antwerps-beleid-en-blijft-sociaal" target="_blank"><i>“in de handen wrijft”</i></a>.
De
inschrijvingsproblemen in het onderwijs worden door het rechtse
college dan weer doorgeschoven naar de lokale overlegplatformen...</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<b>Pedagogisch project</b></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Het stedelijk onderwijsnet van
Antwerpen heeft zoals bekend een eigen pedagogisch project. Met dat
project werd maximaal ingezet op integratie en ontplooiing van de
eigen capaciteiten van kansarme kinderen en jongeren. In de
oorspronkelijk formatienota van Bart De Wever werd daarover
onheilspellend gezegd dat <span style="font-style: normal;"><i>“we niet
langer alleen uit(gaan) van kansarme kinderen”</i>. Deze zin als
dusdanig is niet meer terug te vinden in het bestuursakkoord. Toch
wil dat in het geheel niet zeggen dat de rechtse coalitie het
pedagogisch project van het stedelijk onderwijs nu omarmt.
Integendeel: <i>“achterstandsgroepen”</i> wordt een verlengde schooldag
in het vooruitzicht gesteld (terwijl het precies deze groepen zijn
die nu al getuigen van veel voorkomende schoolmoeheid, wat door de
verlenging van de schooldag nog versterkt dreigt te worden). Verder
beperkt het rechtse</span> bestuur zich tot veel goede (?) voornemens
om industrie en onderwijs beter op elkaar af te stemmen. Uiteraard
eerder in functie van de noden der industrie, dan wel van
pedagogische bekommernissen...</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<b>Klimaatcrisis</b></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Nieuw is ook dat er in het
bestuursakkoord zelfs geen lippendienst wordt bewezen aan het
bestrijden van de klimaatcrisis en haar potentieel nefaste gevolgen.
Hoewel iedereen ondertussen wel weet dat de klimaatwijziging onder
meer zorgt voor een stijgende zeespiegel – waar een getijdenrivier
als de Schelde toch mee de gevolgen van zal ondergaan – komt het
begrip 'klimaat' in het bestuursakkoord enkel ter sprake onder de
noemer 'investeringsklimaat'... Het is alsof het rechtse bestuur zich
volkomen veilig waant achter de waterkeringmuur aan de Scheldekaaien.
Terwijl de stad kreunt onder het fijn stof, maakt het bestuursakkoord
ook daar geen woorden aan vuil. Wel zal de stad het gebruik van
<i>“houtkachels en open haarden”</i> ontmoedigen <i>“bij mistig weer”</i>
(het staat er écht!), zullen <i>“voertuigen die niet voldoen aan
bepaalde milieunormen”</i> (welke?) via <i>“nummerplaatherkenning”
“zonodig beboet worden”</i> in de hoop ze zo <i>“te weren” “uit de
kernstad binnen de Ring”</i>. Blijkbaar gaat de rechtse coalitie ervan
uit dat de lucht boven de kernstad stil zal blijven hangen en moet de
bevolking in districten als pakweg Deurne of Merksem haar plan
maar trekken...
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<b>Stadsschuld</b></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Antwerpen torst zoals geweten nog
steeds een grote, historische schuldenlast. Dit als gevolg van het
feit dat de stad bij de fusie der gemeenten niet kon rekenen op een
schuldkwijtschelding (wat bijna alle andere gefuseerde gemeenten wel
verkregen). De Antwerpse schuld zelf was de prijs die de stad
betaalde voor onder meer de uitbouw van de haven. Over de nog
uitstaande historische schuld (momenteel nog ongeveer 1,1 miljard €
waarvan jaarlijks 52 miljoen € wordt afbetaald) zegt het rechtse
bestuur <i>“tegen het einde van de legislatuur”</i> deze <i>“volledig
weg”</i> te willen werken.
Er wordt wel niet bijgezegd hoe dat dan
precies zal gebeuren. Meer nog, er wordt abstractie gemaakt van het
feit dat uittredend schepen van Financiën Luc Bungeneers (sinds enige tijd
óók van OpenVLD overgelopen naar N-VA) in <a href="http://redactie.radiocentraal.be/Home/?p=1126" rel="nofollow" target="_blank">een interview op Radio Centraal</a> van mening was (is?)
dat <i>“de totale historische stadsschuld, inclusief de tekorten van
de
ziekenhuizen, maar in 2023 (zal) afbetaald zijn”</i>. Tegen die
tijd zal Antwerpen overigens een nieuwe schuldenlast hebben opgebouwd
die... bijna even groot zal zijn als de oude.
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<b>Fiscaliteit</b></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Daarom echter niet getreurd. Het
stadsbestuur neemt zich immers voor <i>“een gunstig fiscaal
ondernemingsklimaat”</i> te scheppen <i>“in nauw overleg met de
betrokken sectoren”</i>. Eerlijk gezegd, het fiscaal
ondernemingsklimaat is nu al uitzonderlijk vriendelijk voor de
ondernemingen. Zo draagt de opbrengst van de belasting op drijfkracht
momenteel voor slechts 6,9% bij aan de stadskas.
Meer nog, het gaat
hier om de enige belasting waarop een maximumplafond van 3,7 miljoen
€ werd ingesteld (dit vooral om BASF te 'plezieren')! Via enkele
andere belastingen dragen de bedrijven daarnaast nog eens 3,65% bij
aan de stadskas. Maar... de individuele belastingplichtigen (de
gewone mensen, zeg maar) dragen 32,62% bij! </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgf8SBpte7bEhH_I3dUfSPjenFsLltzxOomZDJDuzbjtYj5cRssB5CRr6ZBARXJXu9jOfaSgZ5456QioqCJ-DPnJyyDBmNDOyYMe2qPY9DdfskmJ2m7QXoR33Nr-dHwcA3K4WFJYYV-5mM/s1600/Antwerpen.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="54" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgf8SBpte7bEhH_I3dUfSPjenFsLltzxOomZDJDuzbjtYj5cRssB5CRr6ZBARXJXu9jOfaSgZ5456QioqCJ-DPnJyyDBmNDOyYMe2qPY9DdfskmJ2m7QXoR33Nr-dHwcA3K4WFJYYV-5mM/s320/Antwerpen.png" width="320" /></a></div>
Vergelijken we dit nu
eens met (pakweg) buurgemeente Zwijndrecht. Daar dragen de burgers
via de aanvullende personenbelasting slechts 5,23% bij, terwijl de
bedrijven instaan voor 36,92% (via de belasting op drijfkracht) en
7,69% (via taksen op tanks, vergaarbakken en -bekkens).<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjFwV7Q7EcwnpS7ufT56x6_H9Di6YN7pOzrqWWx4cJ5qKuURkWb143rTHSJBhOgfMYUcme4CoqhqKnJ7Z4pgw1_uctsl_xE3tTX9zLOvZv8bpS6TxAGcnbYDGteZfhUnFD32CoFDze0Sc/s1600/Zwijndrecht.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="73" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjFwV7Q7EcwnpS7ufT56x6_H9Di6YN7pOzrqWWx4cJ5qKuURkWb143rTHSJBhOgfMYUcme4CoqhqKnJ7Z4pgw1_uctsl_xE3tTX9zLOvZv8bpS6TxAGcnbYDGteZfhUnFD32CoFDze0Sc/s320/Zwijndrecht.png" width="320" /></a></div>
Precies het
omgekeerde van Antwerpen, dus. Werd in Zwijndrecht door de betrokken
bedrijven nu alles ingepakt in kartonnen dozen om te verhuizen?
Hoegenaamd niet. Waarom moeten de reeds erg gunstige belastingen voor
schatrijke bedrijven in Antwerpen dan ineens nog gunstiger gemaakt
worden? We zwijgen dan nog zedig over de bijzonder
'ondernemingsvriendelijke fiscaliteit' in de om de welig tierende
fiscale fraude bekend staande diamantsector...
<br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<b>Stijlbreuk</b></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Een andere verandering is die in de
stijl. Terwijl de stijl van het vorige bestuur inderdaad omschreven
mag worden als 'zakelijk' (en daardoor ook nogal afstandelijk, zoals
het een koele manager als Patrick Janssens betaamt), kondigt het
nieuwe, rechtse bestuur zich niet alleen aan als koud en kil, maar
vooral als... gebrand op de confrontatie! Het mag dan al zo geweest
zijn dat de praktische politiek van centrum-linkse en centrum-rechtse
coalities weinig van elkaar verschilt (wat overigens mee de
zogenoemde 'volatiliteit' van het kiezerskorps helpt verklaren), déze
rechtse coalitie heeft minstens de ambitie om daar verandering in te
brengen. In die zin gaat het om een breuk met wat de
Brits-Pakistaanse auteur Tariq Ali <a href="http://www.counterpunch.org/2012/04/16/in-the-shadow-of-the-extreme-center/" rel="nofollow" target="_blank"><i>“the politics of the extreme center”</i></a> heeft genoemd (waarmee hij de eenvormigheid van de
neoliberale centrum-politiek tracht te beschrijven). De rechtse
coalitie wil expliciet het gevecht aangaan met alles wat vocaal is in
de samenleving. Zo stelt Bart De Wever uitdrukkelijk dat hij <i>“nooit
interesse”</i> heeft gehad <i>“en ook nooit zal hebben”</i> in wat mensen
als Tom Lanoye zoal beweegt, terwijl Liesbeth Homans expliciet de
vakbonden aanvalt in haar eerste grote kranteninterview. Dat is dan
ook het echte doel van de rechtse coalitie in het algemeen en van de
N-VA in het bijzonder: het vernietigen van het bestaande sociale
weefsel én van de sociale bewegingen (wat Dominique Willaert van
Victoria Deluxe in het laatste nummer van het <a href="http://www.imavo.be/vmt/1244-Willaert.pdf" rel="nofollow" target="_blank"><i>Vlaams MarxistischTijdschrift</i></a> omschrijft als <i>“het maatschappelijk middenveld”,
bestaande uit “milieu- en vredesbewegingen, vakbonden,
sociaal-culturele organisaties, buurtcomités, het welzijns- en
opbouwwerk, verenigingen waar armen het woord nemen, allochtone
zelforganisaties, ...”</i>).</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<b>De belangrijkste verandering</b></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Echter, <i>“elk nadeel heb ze voordeel”</i>,
zoals Johan Cruyff al zei. Want de belangrijkste verandering..., die is
niet terug te vinden in de tekst van het bestuursakkoord. Men zal de
rechtse bestuurders er ook nergens iets over horen zeggen. Die
verandering is dat de band tussen (de top van) vele sociale
bewegingen – niet in het minst de vakbonden! – en het
stadsbestuur zo goed als volledig én eenzijdig is doorgeknipt. Het
is te hopen dat de sociale bewegingen deze ongevraagde vrijheid naar
waarde weten te schatten. <b>Zich complexloos verzetten tegen de
concrete uitvoering van de rechtse plannen, dát zou nog eens een
vernieuwing zijn!</b> Meer nog, laten we niet alleen hopen dat dit
gebeurt. Laten we er ook daadwerkelijk voor ijveren. Om nogmaals
Dominique Willaert te citeren: <i>“Het maatschappelijke middenveld
moet op zoek hoe er stedelijke allianties kunnen worden ontwikkeld
rond cruciale uitdagingen m.b.t. onze toekomst”</i>, terwijl
<i>“links-progressieve partijen het middenveld (moeten) durven
uitdagen om samen een nieuw politiek project voor onze steden te
ontwikkelen”</i>. Dat is inderdaad de dubbele uitdaging die voor ons
ligt!</div>
Peter Veltmanshttp://www.blogger.com/profile/05368182881163231082noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-189942928023356286.post-88134880874173870512012-12-09T10:31:00.001+01:002012-12-09T10:31:18.220+01:00De moeizame weg naar de oppositie
<style type="text/css">
<!--
@page { margin: 2cm }
P { margin-bottom: 0.21cm }
A:link { so-language: zxx }
-->
</style>
<br />
Zoals we eerder reeds schreven, was het
Bart De Wever's ultieme doel om in Antwerpen 'de socialisten te
verdrijven van de macht'. Daar is hij sneller in geslaagd dan hij
zelf ooit gehoopt had. De verdienste daartoe komt hem echter in het
geheel niet toe. Ze is louter te wijten aan de ronduit perverse
machtsgeilheid van de lokale christen-democraten. Zoals Bart De Wever
zelf verklaart: <i>“Ik kon natuurlijk niet voorspellen dat CD&V
afzonderlijk zou verder gaan".
</i><div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<b>Snel akkoord?</b></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Naar eigen zeggen, ging De Wever er
eind oktober vanuit dat een akkoord bereiken met de uiteindelijke
gesprekspartners van OpenVLD en CD&V erg gemakkelijk ging zijn.
<i>“Over 85% kunnen we het snel eens geraken”</i>, aldus De Wever. Snel
is wel een heel rekbaar begrip. Zo duurden de gesprekken over het
thema stadsontwikkeling alleen al niet minder dan 23 uren! Blijkbaar
liggen de overige 15% ook heel moeilijk, want bijna twee maanden
later is er van een omvattend akkoord nog steeds geen sprake. Nu
wordt aangekondigd dat het voor midden december zal zijn. We zullen
dan kunnen zien of Marc Van Peel (CD&V) erin geslaagd is om het
volgens hem <i>“hardvochtige”</i> sociale onderdeel van De Wever's
formateursnota <i>“grondig aan te passen”</i>, dan wel of het alleen zal
gaan om cosmetische veranderingen. Vooralsnog moeten de laatste
knelpunten nog ontward worden (naar verluidt <i>“15 knelpuntjes”</i>)
én... moet alles ingepast worden in het financiële plaatje. Ook dat
belooft moeilijk te worden.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<b>Trouweloos Groen</b></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Tussendoor kreeg de in de steigers
staande nieuw-rechtse coalitie nog goed nieuws te horen. Zo werd er
een opening gemaakt in het district Antwerpen. Daar liggen de kaarten
erg moeilijk. De Stadslijst van sp.a en CD&V gebaarde daar van
krommen haas en deed net of er op het overkoepelend stedelijk niveau
geen breuk in de onderlinge verhoudingen was gekomen. Met Groen had
de Stadslijst eind oktober een partnerschapsakkoord om samen te
zoeken naar een meerderheid in het district Antwerpen. Zo'n meerderheid kon er
komen, als men in zee zou willen gaan met de PVDA (die in het
district Antwerpen 3 verkozenen heeft). Probleem was echter dat de
CD&V-vleugel van de Stadslijst niet wou weten van de PVDA,
terwijl ook Patrick Janssens er niet warm voor liep (om het zacht uit
te drukken). Waarop alles leek stil te vallen. Achter de schermen
werden echter andere contacten gelegd. Uiteindelijk vroegen de
verkozenen van Groen op een ledenvergadering om een
onderhandelingsmandaat voor een districtscoalitie met... N-VA en
OpenVLD. De leden stemden daarmee in.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<b>Onbegrijpelijk</b></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Het is quasi onbegrijpelijk waarom
Groen zich heeft laten verleiden tot zo'n trouweloze keuze. Naar eigen zeggen<i>“speelt het BAM-tracé en het sociaal
beleid niet mee in het district”</i> (wat nog te bezien valt – er is
immers nog geen zicht op het uiteindelijke sociaal en
mobiliteitsbeleid van de stad, aangezien de inhoud van het stedelijke
bestuursakkoord nog niet bekend is). Ook denken sommigen binnen de
groene partijtop naar verluidt dat deze districtscoalitie <i>“er mee
voor zal zorgen dat De Wever Groen in het district Borgerhout niet te
veel dwars zal zitten”</i>. Dat lijkt echter ijdele hoop (zie verder).
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<b>Propagandistische meevaller voor N-VA</b></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Eigenlijk ondermijnt de ecologistische
partij met deze keuze voor Rechts haar eigen oppositie op het overkoepelend stedelijk niveau.
Wat daar 'onaanvaardbaar' is, kan immers blijkbaar wel in het
district. Bovendien helpt Groen de N-VA hiermee aan een
propagandistische meevaller van formaat. De lijsttrekster van de N-VA
in het district Antwerpen is immers de Vlaams-Koerdische Zuhal Demir.
N-VA zal dankzij Groen dus de pluim op de hoed kunnen steken de
eerste 'allochtone' districtsburgemeester te hebben geleverd. Waarmee
heel wat argumenten omtrent het 'extreem flamingantisme' van de N-VA
meteen weer gepareerd kunnen en zullen worden. Tenslotte slaat Groen met deze
beslissing de hoop aan diggelen van velen om tenminste ook in de
kernstad een progressieve coalitie aan de macht te helpen brengen.
Wat Groen met deze beslissing hoopt te kunnen winnen (behoudens een
paar postjes) is volstrekt onduidelijk. Persoonlijk denk ik dat de
beslissing vooral genomen werd vanuit een primair soort
anti-socialisme. Het is bekend dat vele groenen (zeker in de
kernstad) een immense afkeer hebben van de 'baronnen' van de sp.a.
Die afkeer is begrijpelijk (de 'baronnen' hebben er tenslotte mee
voor gezorgd dat er van 'socialisme' nog maar weinig sprake is bij de
sp.a). Alleen, nu de sp.a op het niveau van de overkoepelende stad
zelf in de oppositie zit, is de 'macht' van die 'baronnen' lang zo
groot niet meer. Groen heeft zichzelf – maar ook de gehele
progressieve linkerzijde – hiermee dan ook stevig in de voet
geschoten. De N-VA haalt grijnzend weer een nieuwe slag thuis. Dankzij Groen!</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<b>Borgerhout</b></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Anders verliepen de zaken in
Borgerhout. Daar slaagden de kartellijst sp.a-Groen en PVDA er wel in om
een progressieve meerderheid te smeden. Borgerhout is wel een beetje
een 'speciaal' district. Zo bestond er daar geen Stadslijst van sp.a
met CD&V. Wel vormden sp.a en Groen er – net als bij de vorige
verkiezingen – een kartellijst. CD&V (2 verkozenen) viel
onmiddellijk na de verkiezingen dan weer uit elkaar. Het dissidente
raadslid Luc Moerkerke stapte er uit CD&V en zal zetelen als
onafhankelijke. Hij onderschrijft nu de progressieve coalitie,
waardoor die beschikt over een meerderheid van 14 op 25 zetels.
Daardoor zal Borgerhout wellicht ook het enige district worden, waar
de N-VA niet mee aan de macht zal zijn. Borgerhout is verder ook de
eerste gemeente ooit waar de PVDA deelneemt aan het bestuur. Advocate
Zohra Othman wordt schepen van Jeugd, Diversiteit en
Samenlevingsopbouw. In <a href="http://www.pvda.be/nieuws/artikel/historisch-zohra-othman-eerste-schepen-voor-pvda-in-belgie.html" target="_blank">een interview</a> zegt ze dat de districtscoalitie
wil <i>“inzetten op meer publieke voorzieningen en een sterker sociaal
weefsel”</i>, want <i>"Borgerhout is een gemeente met veel jongeren
en veel diversiteit, veel armoede en werkloosheid. We moeten daar
werk van maken".</i> Verder neemt de progressieve coalitie ook
stelling in het globale mobiliteitsdossier. Zohra Othman: <i>“Borgerhout
is volgebouwd. Meer parken, meer pleinen en meer groen zijn een
noodzaak. We zijn absoluut tegen het BAM-tracé voor de ontsluiting
van de ring rond Antwerpen. We willen de overkapping van de ring. Zo
komt er veel meer plaats vrij voor groen in Borgerhout en wordt
Borgerhout een stuk gezonder: minder fijn stof en minder lawaai.”</i>
Tenslotte is er in het progressieve bestuursakkoord zeer veel
aandacht voor de participatie van de burgers.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<b>Zure reactie</b></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
De in de steigers staande stedelijke
nieuw-rechtse coalitie reageerde onmiddellijk afwijzend. In <a href="http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20121206_073" target="_blank">een gemeenschappelijke persmededeling</a> stellen de Borgerhoutse N-VA, Open
VLD en CD&V <i>"met spijt vast (te stellen) dat veiligheid niet
behoort tot de prioriteiten van het nieuwe districtsbestuur en dat
het bestuursakkoord meer aandacht spendeert aan natuurbeleving met
bijenhotels, eekhoorns, gierzwaluwen en eetbaar groen dan aan de
aanpak van de drugshandel en criminaliteit"</i>. Waarmee
nieuw-rechts meteen zeer duidelijk de eigen prioriteiten in de verf
zet. Pijnlijk ook dat iemand als Nahima Lanjri zich daar achter
meent te moeten scharen...</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<b><br /></b>
</div>
<b>
</b><div style="margin-bottom: 0cm;">
<b>Waar is het ACW?</b></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Heel opvallend bij dit alles is de
oorverdovende stilte die opklinkt vanuit het ACW-hoofdkwartier aan de
Nationalestraat. Inderdaad, de tot nu toe zeer invloedrijke
christelijke arbeidersbeweging ondergaat blijkbaar alles in grote
stilte. Het vertrek van de CD&V uit de Stadslijst, de
coalitievorming met de N-VA en OpenVLD, de keuze van Groen voor een
districtscoalitie met liberalen en nationalisten in de kernstad
Antwerpen, de zure reactie tegen de progressieve coalitie in
Borgerhout van o.a. Nahima Lanjri,... het deert hen allemaal
blijkbaar niet. Toch is het niet zo dat de deelorganisaties van het
ACW (en zeker hun activisten niet) nu ineens staan te springen van
vreugde om zoveel rechts jolijt. Wel is het zo dat het gehele ACW in
de touwen hangt, murw geslagen door de naschokken van het
Dexia-debacle. De keldering van deze 'systeembank' heeft immers ook
de speculatieve investeringen via de Arco-vehikels doen ineenstorten.
Het resultaat daarvan is dat het ACW een grootscheeps
herstructureringsplan dient door te voeren. Mede ten gevolge van dit
plan, zal een aanzienlijk deel van hun kader op brugpensioen gestuurd
moeten worden. Waardoor het ACW meteen beroofd wordt van een groot
deel van haar praktische kennis en ervaring. Kortom: de christelijke
arbeidersbeweging heeft momenteel andere dan politieke zorgen...</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<b>Inmiddels bij sp.a...</b></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
De mislukking van Patrick Janssens'
plan om via de vorming van een Stadslijst met CD&V
'incontournable' te blijven, doet de sp.a zoals bekend in de
oppositie terechtkomen. Daarmee is echter lang niet alles gezegd.
Want, hoe moet het nu verder met de sp.a? Decennialang zijn de
sociaaldemocraten het gewoon geweest de stad mee te besturen. Hun
politiek personeel bestaat dan ook, naast enkele ervaren
'bestuurders', uit veel volgzame meelopers. Die laatsten moesten
jarenlang ook niks anders doen dan de politiek van de 'bestuurders'
zwijgend ondersteunen met hun stem in de gemeenteraad. Ook al zegt
oud-burgemeester Bob Cools terecht dat <i>“oppositie voeren heel
plezierig kan zijn”</i>, de 'bestuurders' zelf hebben niet veel zin in
oppositie voeren, terwijl de overige raadsleden er wellicht niet eens
de bekwaamheid voor hebben. Militanten aan de basis, in de wijken en
bedrijven, heeft de sp.a ook al niet echt meer in overvloed. Daarvoor
hebben de 'bestuurders' de partijwerking al veel te lang lam gelegd.
Het is dan ook moeilijk in te schatten hoe de sp.a haar oppositierol
nu concreet gaat invullen. Of, zoals ook in Antwerpen geldt wat Carl
Devos vertelt over de sp.a in haar geheel: <i>“De kameraden moeten
dringend de straat op en op termijn hun hele partij binnenste buiten
keren om ze vrijwel helemaal opnieuw op te bouwen”.</i></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<b>... en bij het ABVV</b></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Een gebrek aan actieve militanten kan
men de socialistische vakbond dan weer niet aanwrijven. Het ABVV
beschikt over honderden militanten in tal van bedrijven en openbare diensten op Antwerps
grondgebied. Daarmee is echter lang niet alles gezegd. Ten eerste is
het zo dat die militanten weliswaar werkzaam zijn in de Antwerpse economie, maar daarom nog niet in Antwerpen wonen. Ten tweede is de
leiding van het ABVV verdeeld. Onder hen bevinden zich naast
sympathisanten (om niet te zeggen leden) van radicaal-linkse partijen
als PVDA en Rood! vooral ook vele sp.a-ers. Bij die laatsten heerst er een zekere onvrede over de 'scheurmakers' van radicaal-links, die in hun ogen de sp.a-nederlaag veroorzaakt hebben (al wordt er ook ruiterlijk toegegeven dat de keuze voor een kartel met de 'tsjeven' daar ook voor veel tussenzat). Daarnaast zit de neiging
om als vakbond een eigen (lees: niet-partijpolitieke maar vooral
pragmatische) koers te varen er diep in. De verdeeldheid, samen met dit pragmatisme, zorgt er
mee voor dat we van het ABVV tot op de dag van vandaag nog niets
gehoord hebben over de plannen die Bart De Wever heeft met Antwerpen.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<b>Ontslag Patrick Janssens</b>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Uittredend burgemeester Patrick
Janssens ziet de bui hangen. Hij neemt dan ook nu reeds ontslag
als gemeenteraadslid. In zijn eigen woorden: <i>“Ik ben de vele
tienduizenden kiezers die geloven in ons project voor Antwerpen zeer
dankbaar en ben ervan overtuigd dat we dat project ook vanuit de
oppositie verder kunnen en moéten bewaken. (...) Maar dat gebeurt
beter door andere mensen dan door een ex-burgemeester”</i>. De
beslissing tot ontslag op zich is niet echt verwonderlijk. Janssens
is altijd al louter geïnteresseerd in 'realisaties' waar hij mee kan
uitpakken. Zolang de stadsfinanciën zulke 'realisaties' onmogelijk
maakten, was hij niet geïnteresseerd in een uitvoerend mandaat en
liet hij de burgemeestersstoel warm houden door Leona Detiège. Zodra
het geld echter beschikbaar kwam (vanuit de Vlaamse overheid) om
'dingen waar te maken', organiseerde Janssens via de Visa-affaire
zijn eigen <i>coup d'état</i>. Nu er voor hem geen eer meer te behalen
valt, zet hij onmiddellijk een stap opzij. Persoonlijk meen ik dat
hiermee de leegloop bij de Antwerpse sp.a nog maar begonnen is. De partij
dreigt daarbij achter te blijven als een zo goed als lege doos.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<b>Tegenbeweging?</b></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Hoe interessant het ook mag lijken,
politiek bestaat gelukkig niet alleen uit de perikelen van partijen
en personen en hun onderlinge wisselwerking. Er is ook nog zoiets als
de maatschappelijke rol van sociale lagen en hun bewegingen. Daar
lijkt een en ander stilaan in beweging te komen. Niet toevallig is
het in de eerste plaats de meer creatieve laag van de bevolking die
van zich doet spreken. Op zich is het voorstel van Behoud de Begeerte
om het Pieter De Coninckplein om te dopen in Herman De Coninckplein
niet meer dan een ietwat ironische speldeprik naar Bart De Wever toe.
De burgemeester-in-spé kon er echter niet mee lachen en bruuskeerde
meteen het hele artiestengilde. Waarmee hij meteen aantoonde dat hij
er in de verste verte niet aan denkt om een verzoener te worden.
Integendeel, hij blijft de man van het conflict en de confrontatie.
In kringen van Ademloos, maar ook bij delen van de socialistische
vakbond van het stadspersoneel (de ACOD-LRB) doen ondertussen ideeën
opgeld om die confrontatie-logica te beantwoorden middels eigen
mobilisaties. Zo circuleren er ideeën om de installatie van de
gemeenteraad en van het nieuwe college te 'begroeten' met een of
andere vorm van manifestatie. Tot nu toe behoort dit alles slechts
tot de ruimte van de ideeën en staat er weinig concreets op stapel.
Dat kan echter snel veranderen.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<b>Zelfstandig optreden</b></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
De nieuwe, sinds mensenheugenis niet
geziene situatie, waarbij Antwerpen exclusief door Rechts bestuurd
wordt, zorgt voor de sociale meerderheid in de stad uiteraard voor
problemen, maar misschien ook voor mogelijkheden. Het decennialange
bestuur door sociaal- en christen-democraten heeft er niet zelden
voor gezorgd dat sociale bewegingen aan de basis afleerden om zelf
actief te strijden. In het prille begin werd dit nog tegengewerkt
door de meer verstandige socialistische voormannen. Zo is er een
leerrijke anekdote bekend uit de periode van het einde van de Tweede
Wereldoorlog. Toen wisten dokwerkers en scheepsherstellers middels
een wekenlange (door trotskisten geleidde) staking af te dwingen dat
ze 'bibbergeld' kregen om te werken terwijl de vliegende bommen
vielen. De toenmalige ACOD-vakbondsleider van het stadspersoneel (een
zekere Frans Lauwers, vader van de huidige lokale sp.a-voorzitter!)
ging toen naar burgemeester Camille Huysmans, met de vraag om ook aan
het stadspersoneel dergelijk 'bibbergeld' uit te keren. Huysmans
antwoordde daarop dat het stadspersoneel deze premie ook kon krijgen,
als... <i>"ze ook konden staken zoals de mannen van shop en dok"</i>.
Dat standpunt verplichtte Frans Lauwers ertoe om een degelijke,
militante vakbondswerking uit te bouwen (wat hij gelukkig ook deed).
Waarmee de basis gelegd werd voor de uitbouw van een sterke
socialistische overheidsvakbond bij het stadspersoneel.
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<b>Verschraling</b><br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Deze alertheid om de opbouw van eigen,
militant-socialistische organisaties met een zelfstandige activiteit
uit te bouwen, ging in de jaren daarna grotendeels verloren. Al te
dikwijls stelden vakbondsverantwoordelijken zich ermee tevreden een
beroep te doen op de 'bevriende' politici. Daardoor ging het
zelfstandig optreden van vele militanten stilaan verloren. Dat proces
werd nog versneld door de opkomst van het Vlaams Blok/Belang. Uit
angst de extreem-rechtse oppositie in de kaart te spelen, werd de
kritiek op beleidsmaatregelen (die er intern vaak was)
eenvoudigweg ingeslikt. De huidige woordvoerder van de actiegroep
stRaten-Generaal, Manu Claeys, wees in zijn boek 'Het Vlaams Blok In
Ieder Van Ons' op de nefaste gevolgen daarvan. Het verdwijnen van een
zelfstandige, maatschappijkritische activiteit van de sociale
bewegingen zorgde er jarenlang voor dat het maatschappelijk en
daarmee ook het politieke debat langzaam verschraalde. Het simpele
gegeven dat de sociaaldemocraten geen deel meer gaan uitmaken van de
macht kan dan ook bevrijdend werken voor tal van sociale bewegingen.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<b>Het voorbeeld uit Aalst</b></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
De activisten uit de sociale bewegingen
(en in de links-progressieve partijen!) in Antwerpen doen er daarbij
goed aan om ook eens over de grenzen van de eigen stad te kijken. Zo
is er bijvoorbeeld iets interessants aan het gebeuren in Aalst. De
beslissing van de lokale sp.a om er deel te nemen aan een coalitie
met N-VA en CD&V deed heel wat stof opwaaien. Heel wat
Aalstenaars zagen dat duidelijk niet zitten. Onder de naam Noig
Verontruste Aalstenaars verenigden ze zich in een gezamenlijk front.
Secretarissen, militanten en leden van ABVV-centrales, van de PVDA,
van andere linkse organisaties zoals Rood!, mensen uit het culturele
veld en vele anderen nemen zich vast voor om de komende zes jaren
actief oppositie te voeren, binnen en buiten de gemeenteraad. Het
doet een beetje denken aan wat er in Antwerpen bestond eind jaren
'70, begin jaren '80: een zeer breed Anti-Fascistisch Front, met een
grote deelname vanuit de georganiseerde arbeidersbeweging (vakbonden,
jeugdorganisaties en politieke partijen). Dat is wat vandaag in
Antwerpen opnieuw moet gebeuren: een breed front vormen, binnen en
buiten de gemeenteraad. Ditmaal niet om het fascisme te bestrijden,
maar wel om daarmee een <i>cordon sociale</i> te leggen rond de
nieuw-rechtse coalitie. Waarop wachten we?</div>
Peter Veltmanshttp://www.blogger.com/profile/05368182881163231082noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-189942928023356286.post-54950729597580538902012-11-07T17:42:00.000+01:002012-11-07T17:42:17.165+01:00Voor een cordon socialeDoor nog geen 48 uur na publicatie zijn 'formateursnota' in te trekken, bevestigt De Wever zelf dat die nota niets meer was dan een vorm van politiek stratego. Nu heeft de N-VA-voorzitter ineens het licht gezien en gaat hij verder onderhandelen <i>"op basis van verkiezingsprogramma's"</i>. Uit een vergelijking van die programma's wil hij nu de overeenkomsten en de verschillen halen. Naar eigen zeggen zal hij <i>"over 85% snel een akkoord kunnen vinden"</i>. Dat hij daar niet eerder op gekomen is... <br />
<br />
<b>Stratego</b><br />
<br />
De media vinden het vooral belangrijk wélke verkiezingsprogramma's hij precies met elkaar gaat vergelijken. Dat komt omdat diezelfde media als naar gewoonte niks liever doen dan zelf stratego spelen. De meningen over wie mee in zee kan getrokken worden of over wie er precies 'afgereden' gaat worden, zijn dan ook niet te tellen. Als het aan De Wever zelf ligt, zal het programma van Groen, alvast voorlopig, niet bij de vergelijking betrokken worden. Volgens De Wever heeft Groen zichzelf immers buiten spel gezet. <i>"Hun positie op het vlak van mobiliteit ten opzichte van die van de Vlaamse regering maakt het voor mij, als voorzitter van een partij die deel uitmaakt van die regering, onmogelijk om met hen verder te gaan"</i>, aldus De Wever, die daarmee feitelijk bevestigt dat het combineren van het partijvoorzitterschap met de job van burgemeester van Antwerpen een onmogelijke spreidstand is. <br />
<b><br /></b>
<b>Goede wil?</b><br />
<br />
Hij vergeet er ook bij te zeggen dat Groen enkel reageerde op het mobiliteitsonderdeel van zijn inmiddels alweer ingetrokken tekst. Bovendien vroeg Groen ook niets revolutionairs. Zij wensen <i>"een heronderhandeling met de Vlaamse regering van het Masterplan 2020"</i> en zij vragen <i>"dat de nieuwe coalitie duidelijk haar voorkeur uitspreekt voor het Meccanotracé"</i>. Voor alle duidelijkheid: ook al wil Bart De Wever dat graag zo voorstellen, Groen vraagt <u>niet</u> de onmiddellijke schrapping van het BAM-tracé en wil ook <u>niet</u> vooruitlopen op de resultaten van het lopende onderzoek in het kader van de Milieu Effect Rapportering (MER). In die zin is het standpunt van Groen ook niet onoverkomelijk voor Stadslijst-onderdeel CD&V, dat bij monde van Marc Van Peel stelt dat <i>"het Masterplan 2020 niet mag geblokkeerd worden"</i>. 'Heronderhandelen' is immers niet hetzelfde als 'blokkeren'. In <a href="http://www.ademloos.be/nieuws/omgang-n-va-met-breekpunt-groen-gemiste-kans-bij-antwerpse-coalitieonderhandelingen">een lezenswaardig persbericht</a> maakte de actiegroep stRaten-generaal dan ook duidelijk dat<i> "een beetje creatieve formateur diverse voorstellen op papier (kan) zetten om tegemoet te komen aan de groenen en tegelijk toch het MER-rapport over de Oosterweelverbinding af (te) wachten, daarmee tegemoet komend aan de Vlaamse regering. Dit is geen hogere wiskunde, wel een kwestie van goede wil"</i>. Met het kweken van goede wil lijkt de N-VA-voorzitter echter allerminst bezig te zijn.<br />
<br />
<b>Socialisme?</b><br />
<br />
Zijn werkelijke bedoeling is en blijft het afrijden van de sp.a uit de coalitiegesprekken. Zou hij daarin lukken, dan verwezenlijkt hij de oude droom van geheel rechts-conservatief Vlaanderen: het breken van de zogenaamd <br />
'socialistische macht' in Antwerpen. Het feit dat die 'macht' al decennialang zo goed als niets meer te zien heeft met wat we gewoonlijk verstaan onder 'socialisme' doet daarbij nauwelijks ter zake. De Wever wil simpelweg de Stadslijst (van sp.a en CD&V) opbreken. Hij hoopt op die manier scheep te kunnen gaan met de vijf verkozen gemeenteraadsleden van CD&V. Samen met de OpenVLD komt hij dan aan een werkbare meerderheid. Probleem is alleen dat de betrokken CD&V-ers grotendeels behoren tot de vleugel van de christelijke arbeidersbeweging ACW. En nu wil het spreekwoordelijke toeval (?) dat die immer discrete christelijke arbeidersbeweging niet staat te springen om de N-VA te depanneren. Al houden we natuurlijk best een slag om de arm met het oog op een of andere ultieme tsjevenstreek.<br />
<br />
<b>Realisme?</b><br />
<br />
De werkelijke inzet van heel dit politiek strategospel draait overigens niet om de vraag wie er al dan niet mee aan tafel mag komen zitten. Veel belangrijker is... wie de rekening zal betalen. Want laten we wel wezen: terwijl de vergaderingen op het Schoon Verdiep zich voortslepen, woedt de maatschappelijke crisis onverminderd verder. Mede daardoor staat Antwerpen voor dalende inkomsten en snel stijgende uitgaven. De uitgangspunten van de formateur zijn er op gericht om het verschil tussen inkomsten en uitgaven dicht te rijden... op kosten van de slachtoffers van de crisis. Ongetwijfeld rekent De Wever erop dat met het verstrijken van de dagen ook het 'realisme' van zijn potentiële gesprekspartners zal toenemen, zodat hij uiteindelijk toch een 'deal' zal kunnen sluiten rond zijn uitgesproken anti-sociale uitgangspunten.<br />
<br />
<b><i>Cordon sociale</i></b><br />
<br />
Het sp.a-onderdeel van de Stadslijst staat daarmee voor een verscheurende keuze: doen zij, zoals hun collega's in Aalst, mee met De Wever in de ijdele hoop het concrete beleid op punten en komma's hier en daar 'bij te sturen'? Of kiezen zij ervoor om, samen met Groen, PVDA én het maatschappelijk middenveld (met inbegrip van het ACW overigens!), dit nefaste anti-sociale beleid in zijn geheel krachtig te bestrijden? Het gaat hier om een keuze waarover niet alleen de leden van de sp.a zich dienen uit te spreken. Het is een keuze waar de samenleving in al haar gelaagdheden zich over zou moeten buigen. Zoals Vlaams ABVV-voorzitster Caroline Copers in <a href="http://www.demorgen.be/dm/nl/2461/Opinie/article/detail/1529719/2012/11/07/Alarmfase-voor-progressief-Vlaanderen.dhtml">een opiniestuk</a> opmerkt <i>"gaat (dit) niet alleen de hele partij maar ook de hele progressieve beweging aan - ook het ACW"</i>. Want het is dringend nodig om met <i>"heel het progressieve middenveld (...) tegen te spreken dat de grondstroom in Vlaanderen rechts zou zijn"</i>. Om daarin te slagen, komt het er eigenlijk op neer de N-VA te omringen, niet met een cordon sanitaire, maar wel met een cordon sociale!Peter Veltmanshttp://www.blogger.com/profile/05368182881163231082noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-189942928023356286.post-70102043455164615142012-11-06T17:47:00.001+01:002012-11-06T17:47:35.998+01:00Het vermeende antwoord van Bart De Wever op de Antwerpse uitdagingen Hoe de uitslag van de gemeenteraadsverkiezingen te Antwerpen ook beoordeeld mag worden, aan een aantal uitgangspunten voor het stedelijk beleid te Antwerpen kan niemand voorbij. De voorziene aangroei van de bevolking met pakweg 100.000 extra inwoners zal sowieso zorgen voor grote problemen op het vlak van kinderopvang, onderwijs, huisvesting, gezondheid, armoede en mobiliteit. Tegelijk is de financiële beleidsruimte niet zozeer beperkt, dan wel zo goed als onbestaande. Een oplossing vinden voor al die problemen is dan ook niet eenvoudig. Bart De Wever schreef een zogenaamde 'formateursnota' (het woord op zich getuigt overigens van slecht Nederlands) waarmee dit allemaal 'geregeld' zou moeten worden. Laten we proberen wat dieper op de inhoud van die nota in te gaan.<br />
<br />
<b>Analyse?</b><br />
<br />
Wat opvalt in de nota De Wever is dat hij niet vertrekt van een analyse van de problemen en hun oorzaken om zo te komen tot het formuleren van oplossingen. Hij lijkt eerder in te zetten op een waslijst van soms heel concrete, maar meer nog van vrij vage ideeën. Deze afwezigheid van een analyse in de tekst wil overigens niet zeggen dat er geen analyse schuilt achter de tekst. Eerder integendeel. Het mag duidelijk zijn dat de uitgesproken rechts-conservatieve en tegen de ideeën van de Verlichting gerichte opvattingen van de N-VA-voorzitter zowat elke zinsnede onderbouwen, zonder dat dat echter ook uitdrukkelijk zo gezegd wordt. Het is uiteraard een oude en beproefde tactiek om de eigen zienswijze niet onder woorden te brengen. Zo wordt de indruk gewekt dat het gaat om een algemeen gedeelde zienswijze, die als het ware boven en buiten elke discussie staat.<br />
<br />
<b>Onderzoek en mogelijkheden</b><br />
<br />
Om niet volstrekt eenzijdig over te komen, wordt veel van wat niet direct past in zijn zienswijze weliswaar aangeraakt, maar dan meestal onder de vorm van 'te onderzoeken'. Zo komt het werkwoord 'onderzoeken' (en alle vervoegingen daarvan) 25 keer voor in de tekst. Het begrip 'mogelijk' (en afleidingen ervan zoals 'zo veel mogelijk', 'mogelijkheden', 'indien mogelijk', 'mogelijks', enz.) komt dan weer niet minder dan 55 keer voor. Meer dan genoeg om een schepen voor onderzoek van mogelijkheden aan te stellen, zo lijkt het wel.<br />
<br />
<b>Uitgaan van de grote problemen</b><br />
<br />
Laten we een en ander nu eens in detail bekijken. We gaan daarbij uit van de grote problemen die zich de komende jaren zullen stellen voor de meerderheid van de Antwerpse bevolking, zoals daar zijn: de woningnood, de tekorten in het onderwijs en in de kinderopvang, de werkloosheid (vooral bij jongeren), de mobiliteitscrisis, de volksgezondheid (vooral inzake luchtzuiverheid en lawaaihinder), de armoede en tenslotte ook de financiën. Hoe denkt De Wever al deze uitdagingen aan te pakken?<br />
<br />
<b>Woningnood</b><br />
<br />
De Wever begint met het probleem te erkennen: <i>“De bevolking in Antwerpen groeit. Dit vraagt om een voldoende aanbod van betaalbare en kwaliteitsvolle middenklasse woningen en appartementen”</i>. Het probleem is echter vooral dat hij geen werkbare oplossing(en) aanreikt. Wel is er een veelvoud aan vrome voornemens. Een bloemlezing maakt dit duidelijk: <i>“De stad wenst een groter aandeel van eengezinswoningen in het woonaanbod om gezinnen aan te trekken”; “Om het aanbod
op peil, de woningprijzen betaalbaar en de open ruimte groen te houden, wordt de
densiteit in de nieuwe woonontwikkelingen voldoende hoog gelegd. Kwalitatieve en
compacte hoogbouw vormt een deel van de oplossing in wijken als Nieuw Zuid en het
Eilandje, en hiervoor is de hoogbouwnota het te gebruiken instrument”;
“Bij voorkeur worden de nieuwe ontwikkelingsprojecten die nu in de pipeline zitten
snel uitgevoerd: o.a. Nieuw Zuid, Regatta, Militair Hospitaal, Eksterlaar, Groen
Zuid”</i>. Abstractie makend van de betwistbare wenselijkheid van hoogbouw blijft de vraag wie er precies gaat zorgen voor het bouwen van al deze benodigde extra woongelegenheid en – vooral! – wie daarvoor de broodnodige financiële middelen zal ophoesten: de stad, de privé, de sociale huisvestingsmaatschappijen, het OCMW, ...? Op die vraag blijft De Wever het antwoord schuldig. Toch kunnen we vermoeden dat hij (trouw aan zijn intieme overtuigingen) zo veel mogelijk wil inzetten op Adam Smith's onzichtbare hand van de markt. Zo wordt er veel nadruk gelegd op het vereenvoudigen van de bouwcode, die als <i>“te star”</i> voorgesteld wordt. <i>“Initiatieven</i>” (lees: <i>private</i> initiatieven) mogen van De Wever immers <i>“niet afgeremd worden”</i>. Ook vergunningsprocedures <i>“voor relatief onzichtbare ingrepen (o.a. zonnecollectoren, groendaken)”</i> dienen verder <i>“versoepeld te worden”</i> (echter niet zo voor <i>“aanpassingen
die de kwaliteit van de gevel verlagen zoals schotelantennes”</i> – deze <i>“blijven verboden”</i>). De Wever wil ook veel inzetten op samenwerking <i>“met projectontwikkelaars”</i> en <i>“met de eigenaars”</i>. Expliciet wil de N-VA-voorzitter ook het <i>“aanbod op de private woonmarkt (versterken) om middeninkomens aan de stad te binden”</i>. Daarbij wordt opgemerkt dat <i>“de stad hieraan (kan) bijdragen door bij het aansnijden van nieuwe woongebieden specifiek aandacht te hebben voor betaalbare en kwaliteitsvolle eengezinswoningen en appartementen”</i>. Wat er precies bedoeld wordt met dat <i>“specifiek aandacht hebben”</i> is wel veel minder duidelijk. De Wever wil naar eigen zeggen ook <i>“de huisjesmelkerij hard aanpakken”</i>.
Daarbij wordt dan wel opgemerkt dat de AG Vespa (zowat het enige instrument waarover de stad beschikt om daadwerkelijk iets te doen tegen huisjesmelkerij) <i>“steeds complementair (dient op te treden) aan de private sector. In geen geval zal AG Vespa in de plaats treden van de reguliere private markt”.</i><br />
<br />
<b>Sociale huisvesting?</b><br />
<br />
Heeft De Wever ook aandacht voor de problematiek van de sociale woningen (waarvoor er een wachtlijst bestaat van zo'n 20.000 kandidaten)? Jawel, maar... ook hier kan men er stevige vraagtekens bij plaatsen. Zo wordt er over de genoemde wachtlijst niks (!) gezegd in het hele document. Wel getuigt de hele tekst van een enorm wantrouwen tegenover het cliënteel van de sociale huisvestingsmaatschappijen. Impliciet wordt ervan uit gegaan dat er gesjoemeld wordt met de toewijzingsvoorwaarden en met de controle op sociale fraude. Bewijzen daarvan worden echter nergens gegeven. Expliciet worden diegenen die een sociale woning huren zonder het Nederlands voldoende machtig te zijn, bedreigd met een sanctie. Hoewel De Wever schrijft dat <i>“bij het bouwen van sociale woningen steeds rekening (wordt) gehouden met de specifieke noden van senioren en personen met een handicap”</i>, stelt de tekst ook overduidelijk dat <i>“het huidige aandeel sociaal wonen in het (stedelijke) patrimonium constant (zal worden) (ge)houden op het huidige niveau”,</i> hetgeen uiteindelijk betekent dat er geen nieuwe sociale woningen bij zullen komen. Nogmaals: ondanks de huidige wachtlijst van 20.000 personen! In het algemeen beschouwt De Wever <i>“sociale woningen (als) een vorm van stimulans tot sociale mobiliteit”</i> en <i>“voor de meerderheid van de bewoners kan sociale huisvesting een tussenstation (!) zijn op weg naar
de reguliere markt”</i>. Eigenlijk is De Wever dus van mening dat sociale huisvesting slechts een tijdelijk (wellicht nood-)karakter kan of mag hebben... Omdat zelfs De Wever er niet om heen kan dat de huurprijzen op de private markt momenteel de pan uit swingen tot onbetaalbare hoogtes, <i>“zal (de stad) eigenaars meer aanzetten om hun woning via een sociaal verhuurkantoor te verhuren zodat het aanbod van woningen aan een sociale huurprijs op deze
wijze verhoogt. Op die manier verhogen wij het aanbod van betaalbare huurwoningen”</i>. Hoe precies De Wever deze eigenaars daartoe gaat 'aanzetten', mogen we evenwel niet vernemen uit de tekst...<br />
<br />
<b>Onderwijs</b><br />
<br />
De toename van de Antwerpse bevolking zorgt ook voor bijkomende noden in het onderwijs. Schattingen spreken van een tekort van meer dan 23.000 plaatsen voor leerlingen. De N-VA-voorzitter gaat grotendeels voorbij aan dit probleem en komt niet veel verder dan <i>“de stad coördineert over de netten heen om het tekort aan
plaatsen aan te pakken”</i>. De noden aan extra onderwijzend personeel (die nog niet eens berekend werden) zullen worden aangepakt door een niet nader omschreven <i>“actief rekruteringsbeleid”</i>. De Wever zegt verder wel dat <i>“bestaande schoolgebouwen duurzaam, ecologisch en energiezuinig gerenoveerd (worden)”</i>, maar hij vergeet te preciseren hoe dat dan betaald zal worden. Ook wil De Wever dat <i>“de stad in nauwe samenwerking
met de private sector een technische campus (zal) uitbouwen op het knooppunt van stad
en haven/industrie”</i>. Ook hier blijft onduidelijk waar de financiële middelen vandaan zullen komen. Het stedelijk onderwijs komt niet ter sprake in de tekst (!), wat De Wever er evenwel niet van weerhoudt om toch een frontale aanval in te zetten op het pedagogisch project van het stadsonderwijs. <i>“We gaan niet langer alleen uit van kansarme kinderen, maar houden ook rekening met de andere kinderen. Op die manier
krijgen alle kinderen dezelfde kansen”</i>, dixit de formateur. Waarmee hij volstrekt voorbijgaat aan het specifieke probleem van... de achterstelling van bepaalde bevolkingsgroepen. Of toch niet helemaal, aangezien De Wever vindt dat <i>“een verlengde schooldag voor iedereen een meerwaarde (is), vooral voor leerlingen uit achterstandsgroepen (waarvoor) dit een belangrijke stimulans (kan) zijn”</i>. Naar eigen zeggen <i>“niet zozeer om jongeren 'van
straat te houden', maar om kinderen, ook kansarme kinderen, via school de kans te
geven om zich veelzijdig te ontwikkelen en hun talenten ten volle te ontplooien”</i>. Anders gezegd: wie niet mee kan, moet maar wat meer uren op de schoolbanken slijten.<br />
<br />
<b>Schaarste</b><br />
<br />
Gezien de schaarste aan beschikbare plaatsen in het onderwijs, stelt zich uiteraard ook het probleem van de inschrijvingen en van de vaak schrijnende taferelen die daarmee gepaard gaan. Hier abdiceert De Wever aan de sturende rol die een politieke overheid zou kunnen innemen. Zo lezen we dat <i>“in gans dit verhaal de lokale overlegplatforms (LOP’s) een cruciale rol (hebben) op het
terrein. Zij leggen immers vast hoe de procedure zal verlopen en welke percentages
in het licht van de contingentering zullen gebruikt worden. Tot onze spijt stellen wij
vast dat de middengroepen daar vandaag zo goed als niet in vertegenwoordigd zijn.
De stad zal ijveren voor een schoolpopulatie die alle kinderen - al dan niet kansarm
- vertegenwoordigt”</i>. Veel aandacht is er verder voor het verwerven door de jongeren van het Nederlands <i>“buiten de lesuren”</i>.
<i>“Ochtend- en avondopvang voor kinderen van werkende ouders”</i> zal worden <i>“onderzocht”</i>. Repressief optreden tegen spijbelgedrag ontbreekt evenmin, zonder al te veel in detail te treden.<br />
<br />
<b>Kinderopvang</b><br />
<br />
Inzake kinderopvang worden er veel vrome wensen geuit. Zo <i>“worden de wachtlijsten weggewerkt door het aantal beschikbare
plaatsen drastisch te verhogen”</i>. Ook zal de stad <i>“streven (naar) 5.000 extra plaatsen door stad en private sector”</i>. Hoe dat zal gebeuren en wie dat zal betalen, wordt er niet bij gezegd. Al bij al blijft de inspanning beperkt tot facilitering. Ook hier kan de N-VA-voorzitter zich niet inhouden om te benadrukken dat <i>“Nederlands de omgangstaal blijft in alle kinderdagverblijven, zowel met de kinderen als met de ouders”.</i><br />
<br />
<b>Werkloosheid</b><br />
<br />
De werkloosheid in Antwerpen behoort tot de hoogste van Vlaanderen (16 procent tegenover 7 procent). Voor jongeren is het nog erger: een op de vier Antwerpse jongeren is werkloos. Toch komt het woord slechts een (1!) keer voor in de hele tekst. Er staat enkel dat <i>“de bestrijding van jeugdwerkloosheid wordt verder gezet door jongeren te stimuleren om verder te leren en een opleiding af te ronden. Het streefdoel moet zijn dat alle
jongeren onder de 25 jaar een opleiding, een baan of een leer/werkplek vinden”</i>.
Hoe moet dit dan gebeuren? Door <i>“activering”</i>. Ook daar komt de als gebrekkig begrepen kennis van het Nederlands weer op de proppen. Dit wordt beschouwd als <i>“de belangrijkste drempel voor een
succesvolle intrede in de arbeidsmarkt”</i>. Ook komt hier opnieuw het volgens De Wever <i>“tijdelijk”</i> karakter van sociale opvang om de hoek kijken: <i>“een leefloon (nvdr: voor wie uit de werkloosheidsverzekering tuimelt) mag geen hangmat zijn, maar wel een tijdelijke opvang voor wie het echt
nodig heeft”</i>. Overigens, wie als studerende jongere geniet van een leefloon, zal afspraken moeten onderschrijven inzake de <i>“te behalen resultaten”</i>. Ze zullen ook <i>“worden verplicht om een studentenjob aan te nemen tijdens het weekend of in de vakantie”</i>. Elders in de tekst kunnen we dan weer lezen dat de stad haar personeelsbestand verder zal inkrimpen (door het niet-vervangen van ambtenaren die op pensioen gaan), hetgeen uiteraard de dienstverlening geen goed zal doen. Geen nood echter, want De Wever weet dat <i>“de stad (vragende partij) is om langdurig werklozen te kunnen verplichten om hun
specifieke kwaliteiten ter beschikking te stellen van de stadsdiensten, de gemeenschap of de sociale economie”</i>. De op alles voorbereide partijvoorzitter weet ook al bij voorbaat aan wie hij de schuld gaat geven als zijn activeringsbeleid er toch niet voor zou zorgen dat de werkloosheid opgeslorpt geraakt. In dat geval waarschuwt hij de argeloze 'genieter' van de activeringspolitiek: <i>“wie moedwillig te laat
komt, voor problemen zorgt, opdrachten weigert, opleidingen verwaarloost, zal daarvan de gevolgen voelen”.</i><br />
<br />
<b>Mobiliteit</b><br />
<br />
Iedereen weet dat de mobiliteitscrisis in Antwerpen van die aard is dat ze hoe dan ook een oplossing vergt. Veel opties zijn er echter niet. Ofwel stapt De Wever verder in het kader dat bepaald wordt door het onzalige compromis dat tot stand kwam in de schoot van de Vlaamse regering (behoud via ondertunneling van het dwars door de stad lopende en door de bevolking bij referendum afgewezen BAM-tracé). Ofwel kiest De Wever voor een andere en betere oplossing, waarvoor hij dan wel het Vlaams regeringscompromis op de helling moet zetten. Onnodig te zeggen dat De Wever als de rechtgeaarde conservatief die hij is de dingen liever bij het oude BAM-tracé houdt. Enkel inzake een mogelijke overkapping van de Ring doet hij een (heel kleine) toegeving – echter niet aan bevolking of actiegroepen, wel aan de liberalen van OpenVLD: <i>“De stad zal verder onderzoek voeren naar de haalbaarheid en betaalbaarheid om de
Antwerpse ring gedeeltelijk te overdekken door sommige bruggen te verbreden tot
het Europees toegelaten maximum. De bijgekomen ruimte kan ingezet worden voor
parkeerplaatsen, groene ruimte en stedelijke ontwikkeling (extra woningen, ruimte
voor kantoren, grootstedelijke functies zoals de uitbreiding bouwcentrum en de verdichting aan stationsomgevingen, ...).”</i> Een taak dus voor de al eerder genoemde hypothetische schepen voor onderzoek van mogelijkheden. Voor de rest kiest De Wever voor een stad die vooral ruimte biedt aan de auto, waar voetgangers hun plan maar moeten zien te trekken en waar het openbaar vervoer tevreden mag zijn met een plaats in de marge.<br />
<br />
<b>Gezondheid</b><br />
<br />
Gezien De Wever's 'visie' op het mobiliteitsprobleem moet er niet te veel worden verwacht van zijn remedies voor de problemen van luchtzuiverheid en lawaaihinder. Naar analogie met de Amerikaanse Republikeinen komt hij niet veel verder dan het verleggen van de verantwoordelijkheid voor de luchtzuiverheid naar... de individuele burgers en/of gezinnen. Zo staat er letterlijk te lezen dat <i>“de stad een informatiecampagne (voert) waarbij het stoken met houtkachels of open haarden bij windstilte of mist ten stelligste wordt ontraden in functie van de luchtkwaliteit. Bij bepaalde weersomstandigheden kan dit via politiereglement verboden
worden.”</i> Voor de rest is De Wever van mening dat <i>“de haven (een) voortrekkersrol (heeft) op vlak van luchtkwaliteit”</i> en deze ook dient te behouden. <i>“Zo is er ruimte voor intelligent energieverbruik en -productie”</i>, aldus nog De Wever. Aan lawaai en de hinder die daaruit voort komt, maakt de geachte partijvoorzitter dan weer helemaal geen woorden vuil...<br />
<br />
<b>Armoede</b><br />
<br />
Hoewel iedereen het erover eens is dat armoede voor de samenleving in haar geheel en voor de stad in het bijzonder een van de grootste problemen is, komt het begrip slechts drie keer aan bod in de nota. Zelfs dan kan De Wever het niet laten om vooral de armen zelf en dus niet de armoede te stigmatiseren: <i>“Actief opsporen en aanpakken van armoede en sociale ellende is belangrijk. Voorkomen is immers beter dan genezen. Gerichte bezoeken kunnen een middel zijn om
fraude en wantoestanden te achterhalen. Deze informatie moet op een wettelijke
manier benut kunnen worden in het correct inzetten van middelen en het straffen
van fraudeurs”</i>. Voor wat betreft de eigenlijke steun aan personen die zich in de armoede bevinden, is De Wever van mening dat het OCMW... best afgebouwd wordt. <i>“Het OCMW focust zich op haar kerntaken: sociale dienstverlening, begeleiding en
activering en een snelle doorstroming naar de reguliere arbeidsmarkt van de leefloners”</i>. Ook hier zien we opnieuw De Wever's obsessie met het tijdelijke karakter van sociale dienstverlening: <i>“Sociale tewerkstelling is een
belangrijke tijdelijke hefboom om opnieuw werkervaring en motivatie te vinden.
Maar de sociale economie moet een tussenstap zijn. (Her)integratie in de reguliere
arbeidsmarkt blijft het doel”.</i><br />
<br />
<b>Financiën</b><br />
<br />
Door het feit dat de N-VA-voorzitter voornamelijk dingen wil afbouwen, krimpt de nood aan financiële middelen natuurlijk aanzienlijk. Dat neemt niet weg dat de financiële beleidsruimte voor de stad erg beperkt blijft. De oorzaken daarvoor zijn veelvuldig: door de globale maatschappelijke crisis en door de federale en regionale bezuinigingspolitiek krimpen de belastingontvangsten in heel het land, waardoor ook het Gemeentefonds krimpt. Antwerpen is voor een groot gedeelte van haar inkomsten afhankelijk van dat fonds. Door de daling van de belastingopbrengsten, dreigt ook de opbrengst van de gemeentelijke opcentiemen te dalen. Een compensatie daarvoor zou gevonden kunnen worden in het verhogen van de belasting op de drijfkracht van bedrijven. De Wever – die het VOKA beschouwd als 'zijn baas' – is dat echter allerminst van plan. Integendeel, hij zou de belastingen voor bedrijven liever nog wat willen terugschroeven. In de woorden van De Wever: <i>“prioritair wordt onderzocht hoe de belastingen op ondernemingen op een realistische, eenvoudige en rechtvaardige basis kunnen geheroriënteerd worden. Een arrest
van het grondwettelijk hof van 2012 biedt de mogelijkheid om te belasten op draagkracht van een onderneming (bijvoorbeeld omzet). Deze heroriëntering zal onderzocht én voorbereid worden in nauw overleg met de betrokken sectoren”</i>. Voor wie aan de uitkomst van dat 'nauw overleg' zou durven twijfelen, staat er ten overvloede bij dat <i>“er een gunstig fiscaal ondernemingsklimaat (wordt) gecreëerd”.</i><br />
<br />
<b>Pensioenkost</b><br />
<br />
Naast de dalende belastinginkomsten, zorgen ook de toenemende kosten voor gepensioneerde ambtenaren voor snel groeiende extra uitgaven. Nochtans wil De Wever daar nog een schepje bijdoen. <i>“Ambtenaren die op pensioen gaan, worden slechts selectief vervangen”</i>. Dat daardoor ook de bijdragen van de actieve ambtenaren in het betalen van die pensioenlasten achteruit zullen gaan is blijkbaar geen probleem.<br />
<br />
<b>Schulden</b><br />
<br />
De N-VA-voorzitter gaat er prat op dat hij in de rangen van zijn partij iemand heeft als uittredend schepen voor financiën Luc Bungeneers. Van deze man wordt beweerd dat hij de stadsfinanciën uiterst goed beheerd heeft in de afgelopen twee legislaturen. De Wever gelooft zo erg in deze mythe dat hij zelfverzekerd schrijft dat <i>“tegen het einde van de legislatuur (i.e. 2018) de historische schuld van Antwerpen volledig weg (gewerkt wordt)”</i>. Ondertussen <i>“wordt (er) aan schuldafbouw gedaan, niet aan schuldopbouw”</i>. Goedgelovige zielen – waaronder niet weinig journalisten! - leiden daaruit af dat Antwerpen tegen 2018 volledig schuldenvrij zal zijn. Dat is nog maar de vraag. Enerzijds omdat De Wever alleen maar spreekt over het afbouwen van de 'historische' schuld, waardoor hij handig vermijdt te spreken over nieuwe schulden. Die zijn er echter wel, al was het alleen maar door het debacle van Dexia met de teloorgang van de dividenden uit de Gemeentelijke Holding. Het terugbetalen van die schade zal gemakkelijk duren tot 2024. Ondertussen wil De Wever echter ook wel wat concrete zaken realiseren (voornamelijk ten behoeve van de middenstand en vooral in de binnenstad) en... dat gaat natuurlijk ook wel wat geld kosten. Geen idee waar hij dat gaat halen.<br />
<br />
<b>Stratego</b><br />
<br />
Met deze nota doet De Wever geen enkele poging om tot een werkbaar akkoord voor het bestuur van de Scheldestad te komen. Hij voert enkel een nummertje politiek stratego op. Hij weet zelf maar al te goed dat dergelijk project absoluut onverteerbaar is voor bijna al zijn gesprekspartners (enkel de OpenVLD kan er in meegaan). Dat bleek dan ook onmiddellijk: de Stadslijst van sp.a en CD&V, net zo goed als Groen schoten al meteen met scherp. De Wever heeft zo zijn pedagogisch nummertje voor de eigen achterban weer eens opgevoerd, waarmee hij aan die achterban nog maar eens kan uitleggen en aantonen hoe 'conservatief' en 'anti-veranderingsgezind' de anderen toch wel zijn. Zoals de tweede Bonaparte uit de Franse geschiedenis, kan ook deze Calimero nu in zijn hoekje wachten tot de steun van de slecht ingelichte goegemeente nog meer zijn kant opwaait. Dat de stad met haar inwoners ondertussen verder de dieperik ingaat, raakt hem daarbij nauwelijks.<br />
<br />
<b>Repressie</b><br />
<br />
Een zaak is zeker: met deze man als burgemeester gaan we een periode met verscherpte sociale tegenstellingen tegemoet. De Wever zelf weet daar maar al te goed. Vandaar dat hij in zijn nota uitermate veel aandacht besteedt aan repressie op alle vlakken, gaande van GAS-boetes, over allerlei sociale controles tot uitbouw en versterking van de politie. Gecombineerd met de algehele uitzichtloosheid voor brede lagen van de bevolking zal dit op termijn zorgen voor meer en meer sociaal en ook syndicaal verzet. Ook daarvoor heeft De Wever een remedie: <i>“Continuïteit in dienstverlening en afhandeling is enorm belangrijk. Elke staking die de haven volledig platlegt is nefast voor de concurrentiepositie. Stads- en havenbestuur overleggen daarom met de Regeringen over een minimumdienstverlening, zodat syndicale acties nooit leiden tot het blokkeren van de Antwerpse haven. In dit kader moet onder andere in overleg met alle betrokkenen de werking van het loodswezen en de douane worden geoptimaliseerd”</i>.<br />
<br />
<b>Verzet</b><br />
<br />
Vroeg of laat zal het verzet <i>buiten</i> de gemeenteraad een ontmoeting moeten hebben met linkse opposanten <i>binnen</i> de gemeenteraad en omgekeerd. Aan ons allen om daaraan langs beide kanten vanaf nu te werken!Peter Veltmanshttp://www.blogger.com/profile/05368182881163231082noreply@blogger.com0